Δέκα χρόνια μετά το σοκαριστικό «μαύρο» στη δημόσια ραδιοτηλεόραση από την τριτοκομματική κυβέρνηση της ΝΔ του Σαμαρά, του ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου και της ΔΗΜΑΡ του Κουβέλη, κανείς δεν μπορεί να αποδείξει τις πραγματικές αιτίες για την απόφαση που ελήφθη να πέσει τη νύχτα της 11ης Ιουνίου 2011 το σήμα της ΕΡΤ, χωρίς να υπάρχει κάποιο σχέδιο για την αμέσως επόμενη ημέρα της, έστω και της κρατικά ελεγχόμενης, ενημέρωσης. Πολλοί, όμως, μπορούν να μιλήσουν και να πουν πολλά για τις επιπτώσεις που είχε η απόφαση για το «μαύρο».
Αυτοί που κατασυκοφαντήθηκαν από τα γιουσουφάκια της τρόϊκας ως «τεμπέληδες», «διεφθαρμένοι» και «καλοπληρωμένοι», έδειξαν τον δρόμο και την πρακτική για τη λειτουργία μιας πραγματικά δημόσιας ραδιοτηλεοπτικής υπηρεσίας. Ανεξάρτητης από την κυβέρνηση, τα πολιτικά κόμματα και τη Βουλή, που είχε τη δυνατότητα να μεταφέρει το μήνυμα της κοινωνίας προς τα επάνω, προς την κάθε εξουσία. Σε πολιτικό, ιδεολογικό και οικονομικό επίπεδο, αποδείχθηκε πως η λειτουργία ενός ραδιοτηλεοπτικού οργανισμού στην υπηρεσία του κοινωνικού και δημόσιου συμφέροντος είναι δυνατή, αρκεί οι δημοσιογράφοι και συνολικά οι εργαζόμενοι να έχουν τον έλεγχο της παραγωγής και της εκπομπής.
Αυτή ήταν και η πραγματική αιτία που ο αγώνας της ΕΡΤ αγκαλιάστηκε από την κοινωνία, με τις χιλιάδες των πολιτών να βρίσκονται καθημερινά έξω από το ραδιομέγαρο, να μετέχουν σε συλλαλητήρια και συναυλίες, ενάντια στη νεοφιλεύθερη απόφαση για το λουκέτο. Άλλωστε, οι εργαζόμενοι έβγαζαν δελτία ειδήσεων από τον δρόμο, τα ρεπορτάζ τους για πρώτη φορά αφορούσαν τα πραγματικά προβλήματα και όχι τις απόψεις της κυβέρνησης για αυτά.
