Κατηγορία: Διαβάζουμε

Πως το ΝΑΙ των ΜΜΕ το 2015 έγινε ΟΧΙ στις κάλπες

«Δημοψηφίσματα & ΜΜΕ: Πώς το 2015 το «Ναι» των Μέσων έγινε στις Κάλπες «ΟΧΙ». Το νέο βιβλίο του Γιώργου Πλειού που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Τόπος, εστιάζει στον πολύπλευρο ρόλο που είχαν τα Μέσα ενημέρωσης σε μια από τις πιο σημαντικές περιόδους της χώρας. 

Το βιβλίο ερευνά τον ρόλο των ΜΜΕ στα σύγχρονα δηµοψηφίσµατα, ιδιαίτερα εκείνα που αφορούσαν τις σχέσεις ορισµένων χωρών µε την Ε.Ε. Εξετάζονται κυρίως τα δηµοψηφίσµατα σε Ιρλανδία (2008), Μ. Βρετανία (2016), Ιταλία (2016) και Ελλάδα (2015). “Καθώς βαδίζουμε πλέον προς την ολοκλήρωση μιας 10ετίας από το δημοψήφισμα του 2015, θεωρώ ότι αξίζει, αφενός, να ρίξουμε φως όχι μόνο στον τρόπο που λειτουργήσαν τα ΜΜΕ αλλά και στο γιατί τελικά δεν πέτυχαν τον εμφανώς επιδιωκόμενο πολιτικό τους στόχο…”, γράφει στον πρόλογο του βιβλίου ο καθηγητής του ΕΚΠΑ Γιώργος Πλειός. 

Στα αζήτητα της Βουλής η δικογραφία για τη “Λίστα Πέτσα”

Παρότι πέρασαν δυόμιση χρόνια από τότε που διαβιβάστηκε στη Βουλή από το υπουργείο Δικαιοσύνης η δικογραφία που σχηματίστηκε στη βάση της μήνυσης του εκδότη του Documento, Κώστα Βαξεβάνη, για συκοφαντική δυσφήμιση και ψευδή κατάθεση σε βάρος του τότε υφυπουργού παρά τω πρωθυπουργώ Στέλιου Πέτσα, «νονού» της «Λίστας Πέτσα»,  δεν έχει κινηθεί η διαδικασία που προβλέπει ο νόμος περί ευθύνης υπουργών.

Πέτυχε ή απέτυχε η Διεθνής διάσκεψη Cop 29 για το κλίμα;

Αν κάποιος διαβάσει τα διεθνή ρεπορτάζ για τη συμφωνία που επιτεύχθηκε στο Μπακού του Αζερμπαϊτζάν άκρη δεν πρόκειται να βγάλει. Τελικά πέτυχε ή απέτυχε η Διεθνής Διάσκεψη για το κλίμα Cop 29; Η ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης με επικεφαλής την πρόεδρο της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν χαιρέτισε τη συμφωνία ως “μια νέα εποχή για τη συνεργασία και τη χρηματοδότηση για το κλίμα”. Οι αναπτυσσόμενες χώρες με επικεφαλής την Ινδία μίλησαν για “προδοσία”, οι διεθνείς περιβαλλοντολογικές οργανώσεις εστιάζουν στις σφοδρές πιέσεις της Σαουδικής Αραβίας και των συμφερόντων πετρελαίου να μην υπάρξει καμία αναφορά στα ορυκτά καύσιμα και οι εκπρόσωποι των λιγότερο ανεπτυγμένων και νησιωτικών κρατών αποχώρησαν όταν ανακοινώθηκε το αρχικό ποσό χρηματοδότησης των 250 δισεκατομμυρίων δολαρίων, που τελικά έγινε 300 δισεκ. Ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες συνόψισε το ανάμεικτο κλίμα δηλώνοντας: “Ήλπιζα σε ένα πιο φιλόδοξο αποτέλεσμα για την αντιμετώπιση της μεγάλης πρόκλησης που αντιμετωπίζουμε”

Ο Νίκος Ρωμανός πληρώνει τη διαγραφή Σαμαρά και τα Τέμπη

του όσοι όσοι έχουν πρόσβαση στο δημόσιο λόγο. “Ο Νίκος είναι ευάλωτος και πολύ ταλαιπωρημένος. Να μην πληρώσει για τις ατασθαλίες στα Τέμπη και τη διαγραφή Σαμαρά. Γιατί για αυτά πληρώνει τώρα. Αυτό είναι το σχέδιο του Χρυσοχοΐδη”, γράφει ο δάσκαλος που από την πρώτη στιγμή βρέθηκε δίπλα στον Νίκο Ρωμανό. Πιστεύει ότι δεν έχει καμία σχέση με το συγκεκριμένο διαμέρισμα και τους ενοίκους του αλλά είναι το “βολικό” θύμα για να στηθεί ένα νέο ισχυρό αφήγημα που θα απομακρύνει την κοινωνία από τα πραγματικά εγκλήματα, όπως αυτό των ευθυνών για τα Τέμπη. Ο ίδιος έκανε δημόσια παρέμβαση μέσω της σελίδας The Untold.
Αναδημοσιεύουμε την παρέμβαση του από το περιοδικό 
Εγώ δεν φοβάμαι τον Νίκο Ρωμανό.
Εγώ φοβάμαι τους τρομοκράτες.
Αυτούς που δολοφόνησαν τους 57 στα Τέμπη.
Αυτούς που πνίγουν πρόσφυγες.

Υπάρχει λόγος σοβαρός για τον “φόβο” των media απέναντι στον Τραμπ

Η δημόσια προειδοποίηση της Επιτροπής Προστασίας δημοσιογράφων CPJ αμέσως μετά τη νίκη του Ντόναλντ Τραμπ για την προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών ότι η εκλογή του “είναι σημείο καμπής για την ελευθερία των μέσων ενημέρωσης”, δεν ήταν διόλου τυχαία. Και όχι μόνο επειδή ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ έχει πλούσιο ιστορικό επιθέσεων σε δημοσιογράφους και ΜΜΕ ή επειδή κατά την προεκλογική περίοδο καταφερόταν καθημερινά ενάντια σε media, επειδή έκανε αγωγή στο CBS στην εκπομπή “60 Minutes” για μια συνέντευξη της Κάμαλα Χάρις. Αυτό που πραγματικά ανησυχεί τους δημοσιογράφους αλλά και την πλειονότητα των μέσων ενημέρωσης που δεν τάχθηκαν ανοιχτά υπέρ του Τραμπ είναι η τυχόν υλοποίηση της ατζέντας του σχεδίου “Project 2025”.

Το Info-war καταγράφει τα fake news για τα γεγονότα στο Αμστερντάμ

Ένα μετά το άλλο τα διεθνή ΜΜΕ απολογούνται γιατί έδειχναν τις επιθέσεις στο Άμστερνταμ από Ισραηλινούς λέγοντας ότι είναι επιθέσεις σε Ισραηλινούς. Τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης, παρότι κάλυψαν το θέμα με τον ίδιο παραπλανητικό τρόπο δεν θα απολογηθούν ποτέ.

Η Ολλανδή φωτορεπόρτερ Άννα ντε Χράαφ περιέγραψε πώς χρήστης του X πήρε το βίντεο που τράβηξε η ίδια στις 08 Νοεμβρίου στο οποίο είχε καταγράψει Ισραηλινούς οπαδούς της Μακάμπι να κυνηγούν μετά τον αγώνα έναν Ολλανδό πολίτη και να τον ξυλοφορτώνουν, αντιστρέφοντας την αφήγηση.

Το τέλος των ΜΜΕ ΣΥΡΙΖΑ είναι προάγγελος του τέλους του κόμματος

Η κατρακύλα του κόμματος «εξηγείται» καλύτερα αν δει κανεις το πώς αφέθηκαν να διαλυθούν τα Μέσα του. Η τωρινή στάση όλων των κορυφαίων στελεχών του κόμματος απέναντι στα Μέσα, εδώ και καιρό είναι μια στάση που δείχνει ακριβώς πώς φαντάζονται την πολιτική. Και πώς την ασκούν. Ερχεται ως φυσική συνέπεια χοντρών λαθών του παρελθόντος.
Είναι ένας συνδυασμός ανικανότητας και αδιαφορίας. Ο εγκληματικός κυνισμός με τον οποίο αντιμετωπίζονται οι εργαζόμενοι σήμερα είναι ντροπιαστικός και διαλύει πολλές από τις ψευδαισθήσεις για το χαρακτήρα και τις ευαισθησίες των επαγγελματιών πολιτικών της «Αριστεράς».

Ανάμεσα στο κέρδος και την αλήθεια: Ποιος θυμάται το χρέος του δημοσιογράφου;

Γράφει ο δημοσιογράφος Μανώλης Κυπραίος * 

Υπήρξε μια εποχή που η δημοσιογραφία, και στην Ελλάδα και στον υπόλοιπο κόσμο, ήταν το τελευταίο προπύργιο της αλήθειας. Η κοινωνία στηριζόταν στους δημοσιογράφους για να μάθει τι συμβαίνει και να κατανοήσει τον κόσμο γύρω της. Μορφές εμβληματικές κατέθεσαν ψυχή και ακεραιότητα στο επάγγελμα, μετατρέποντας τη δημοσιογραφία σε λειτούργημα που στάθηκε δίπλα στον πολίτη. Αυτοί οι άνθρωποι έγραψαν με την καρδιά τους, με μια αποστολή να ρίξουν φως στα σκοτάδια της αδικίας και να δώσουν φωνή στους ανθρώπους που δεν είχαν.

Η νίκη Τραμπ είναι σύμπτωμα, γράφει ο Κρίς Χέτζες

Μια ενδιαφέρουσα ανάλυση για τις αμερικάνικες εκλογές γράφει ο δημοσιογράφος-αναλυτής Chris Hedges. Μιλά για το “σύμπτωμα Τραμπ σε μια “άρρωστη” κοινωνία και καλεί σε οργάνωση μαζικών κινημάτων. Αναδημοσιεύουμε όλο το άρθρο του από την ιστοσελίδα του.
Τελικά, οι εκλογές ήταν μια απόγνωση. Απελπισία για τα συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης που εξατμίστηκαν με την αποβιομηχάνιση. Απελπισία για την απώλεια 30 εκατομμυρίων θέσεων εργασίας σε μαζικές απολύσεις. Απόγνωση για τα προγράμματα λιτότητας και τη διοχέτευση του πλούτου προς τα πάνω στα χέρια αρπακτικών ολιγαρχών.

Αποκαλύφθηκε δίκτυο ισραηλινής προπαγάνδας με AI

Το DFRLab εντόπισε δίκτυο με περισσότερους από πενήντα λογαριασμούς στο Χ που προωθούσαν συντονισμένα αφηγήσεις υπέρ του Ισραήλ. Οι λογαριασμοί, που ισχυρίζονταν ότι ήταν Αμερικανοί, Καναδοί ή άτομα που διέμεναν σε αυτές τις χώρες, αλληλεπιδρούσαν με λογαριασμούς υπέρ του Ισραήλ και προωθούσαν τις αναρτήσεις τους με retweets, likes και απαντήσεις […]. Ενώ το περιεχόμενο που διακινούσε το δίκτυο ήταν κυρίως φιλοϊσραηλινό, ενίοτε προωθούσε κομματικά μηνύματα για τις αμερικανικές εκλογές υπέρ του πρώην προέδρου Ντόναλντ Τραμπ και κατά του Τζο Μπάιντεν.

Εκλογές ΗΠΑ: Όταν ο αστικός κυνισμός παίρνει κεφάλι απέναντι στην αστική υποκρισία

1. Ο Τράμπ -σε αντίθεση με την περιρρέουσα εντύπωση ότι από το πρωί ως το βράδυ μιλούσε υπέρ της απαγόρευσης των αμβλώσεων- επικέντρωσε σε δύο καίρια ζητήματα:

α) Οικονομία και

β) Πόλεμος.

Η Χάρις αντίθετα, επεδίωξε να μείνει η συζήτηση μακριά από αυτά και ειδικά από την οικονομία και έδωσε έμφαση σε: α) “κίνδυνο για δημοκρατία που συνιστά δεύτερη θητεία Τράμπ” και β) δικαίωμα αμβλώσεων

Ο πόλεμος του Ισραήλ στη δημοσιογραφία

Του Chris Hedges** 

«Υπάρχουν περίπου 4.000 ξένοι διαπιστευμένοι ρεπόρτερ στο Ισραήλ για να καλύψουν την Γενοκτονία των Παλαιστινίων στη Γάζα. Μένουν σε πολυτελή ξενοδοχεία… και κάνουν επισκέψεις αστραπή στη Γάζα με τη συνοδεία ισραηλινών στρατιωτών όπου τους παρουσιάζονται «κρύπτες όπλων ή σήραγγες» που ο IDF υποστηρίζει ότι χρησιμοποιούσε η Χαμάς. 

Οι δημοσιογράφοι παρακολουθούν με ευσυνειδησία τις καθημερινές συνεντεύξεις Τύπου καθώς και τις off-the-record ενημερώσεις από ανώτερους Ισραηλινούς αξιωματούχους που τους τροφοδοτούν με πληροφορίες που συχνά αποδεικνύονται αναληθείς. Είναι ακούσιοι και μερικές φορές συνειδητοί προπαγανδιστές του Ισραήλ.

Πόσοι ξένοι ρεπόρτερ υπάρχουν στη Γάζα; Κανένας. Οι Παλαιστίνιοι ρεπόρτερ καλύπτουν το κενό στη Γάζα και συχνά αυτό το πληρώνουν με τη ζωή τους. Είναι στοχευμένοι τόσο αυτοί όσο και οι οικογένειές τους και δολοφονούνται. 

Περί BRICS και G7

1. Η σχεδόν ταυτόχρονη εξαμηνιαία συνάντηση ΔΝΤ-Παγκόσμιας Τράπεζας από τη μια και της Ομάδας χωρών των BRICS από την άλλη , τροφοδοτούν μια συζήτηση για την τάση ανατροπής του “Δυτικού” μπλοκ από το μπλοκ του “Νότου”. Τι όμως τελικά εκφράζουν αυτές οι διαχωριστικές γραμμές από πολιτική και ταξική άποψη; Ας θέσουμε καταρχήν ορισμένα δεδομένα
Το τι αποτελούν οι G7 (ΗΠΑ, Γερμανία, Ιαπωνία Μεγάλη Βρετανία, Γαλλία, Ιταλία, Καναδάς) είναι σαφές: Πρόκειται για τον πυρήνα των ισχυρών καπιταλιστικών κρατών της Δύσης με αδιαμφισβήτητη εντός τους ηγεμονία των ΗΠΑ, που κρατά παράλληλα τα κλειδιά ιμπεριαλιστικών οργανισμών όπως ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα και φυσικά ελέγχει μέσω και του δολαρίου το ΧρηματοΠιστωτικό Σύστημα.
Οι (ως τώρα) BRICS (Κίνα, Ινδία, Ρωσία, Βραζιλία, Νότια Αφρική) και ακόμη περισσότερο η διεύρυνση με Ιράν, Αίγυπτο, Αιθιοπία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, (μάλλον και Σαουδική Αραβία και άλλες ακόμη 40 χώρες στη σειρά να δηλώνουν ενδιαφέρον), δεν συγκροτούν ένα “φίλο Ρωσικό” καταχθόνιο σχέδιο κατά των ΗΠΑ, ούτε πολύ περισσότερο κάποιο αντιϊμπεριαλιστικό μπλοκ.

Η λογοκρισία που επίσημα αρνείται το Face book, αυξήθηκε με τη γενοκτονία στη Γάζα

Εδώ και χρόνια εκατοντάδες χρήστες του ίντερνετ καταγγέλλουν το φαινόμενο του shadow banning, όταν δηλαδή μια πλατφόρμα όπως το Facebook ή το Χ (πρώην Twitter) δεν εμφανίζει τις αναρτήσεις σε όσους σε ακολουθούν, χωρίς όμως να σε ενημερώσει για τη λογοκρισία. Αν και οι πλατφόρμες αρνούνται την ύπαρξη του shadow banning η πρακτική έχει αποδειχτεί από οργανώσεις όπως η Human Rights Watch. Σύμφωνα με τον ερευνητή του Πανεπιστημίου του Λιντς, Άλαν Μακλέοντ, στην Google εργάζονται τα τελευταία χρόνια 99 πρώην στελέχη της «μονάδας 8200», ενώ στη Meta πρώην «κυβερνοστρατιώτες» του IDF καταλαμβάνουν θέσεις- κλειδιά στο Εποπτικό Συμβούλιο (Έμι Πάλμορ), στο Κέντρο Ερευνών του Messenger (Εϊάλ Κλέιν) και σε τουλάχιστον άλλες δέκα κομβικές θέσεις.

Μαθήματα ασφάλειας δημοσιογράφων στο εκπαιδευτήριο του ΝΑΤΟ!

Δύο δράσεις για την «ασφάλεια των δημοσιογράφων» πραγματοποιήθηκαν πρόσφατα, υπό την αιγίδα του Μεγάρου Μαξίμου. Ένα διεθνές συνέδριο στη Θεσσαλονίκη και το «σχολείο» νέων δημοσιογράφων στο κέντρο εκπαίδευσης των νατοϊκών δυνάμεων στο Κιλκίς. Διοργανωτής ήταν το Διεθνές Κέντρο Εκπαίδευσης για την Ασφάλεια των Δημοσιογράφων και Εργαζομένων στα ΜΜΕ (ICSJ), το οποίο συστάθηκε με συνεργασία κυβερνητικών, κρατικών, πανεπιστημιακών και συνδικαλιστικών φορέων και προβάλλεται στην ΕΕ ως «πρότυπο» για την ελευθερία της έκφρασης και του Τύπου. Αποτελεί, όμως, έκφραση της πλήρους ένταξης του δημοσιογραφικού κλάδου στον κυβερνητικό μηχανισμό, γι’ αυτό και ο Δ. Γαλαμάτης, ΓΓ ενημέρωσης, έκανε λόγο για «πρωτοπόρα κίνηση».

SLAAPS: Οπου δεν πίπτει φίμωση πίπτει αγωγή

Τυπική περίπτωση “στρατηγικής αγωγής κατά της συμμετοχής του κοινού-Slapp” χαρακτήρισε την προκλητική ενέργεια του Αρ. Φλώρου η Ένωση Συντακτών η οποία για δεύτερη φορά ζητά την παρέμβαση της κυβέρνησης. Η αναφορά της αυτή καταδεικνύει και το ρόλο της κυβέρνησης Μητσοτάκη η οποία στα λόγια συμπαραστέκεται στον Τύπο και τα ΜΜΕ αλλά στην πράξη δεν κάνει ούτε βήμα για να ενσωματώσει στη νομοθεσία τις διατάξεις της νέας ευρωπαϊκής Οδηγίας για τις αγωγές Slapps. Με τις διατάξεις αυτές δημοσιογράφοι, ΜΜΕ αλλά και ακτιβιστές που αποκαλύπτουν τα βρώμικα εταιρικά μυστικά έχουν τη δυνατότητα να προστατευθούν από ισχυρά κέντρα εξουσίας που δεν ανέχονται τη δημοσιότητα για καταχρηστικές πρακτικές τους. 
Ενώ οι αγωγές Slapps αυξάνονται με ανησυχητικούς ρυθμούς ο Οργανισμός CASE διοργανώνει κάθε χρόνο “διαγωνισμό” των χειρότερων εκφοβιστών που επιδιώκουν τη φίμωση δημοσιογράφων ή ακτιβιστών. Για το 2024 ο κατάλογος του διαγωνισμού περιλαμβάνει πέντε διαφορετικές κατηγορίες

Δίκτυο – μαύρη λίστα για σπίλωση ακτιβιστών – δημοσιογράφων

Μια καταγγελία της οργάνωσης Ρεπόρτερ χωρίς σύνορα (RSF) λίγες ημέρες πριν έβγαλε την επιφάνεια μία από τις πιο σκοτεινές επιχειρήσεις συκοφάντησης και σπίλωσης ακτιβιστών αλλά και δημοσιογράφων που ασχολούνται με τις πρακτικές της αγρο χημικής βιομηχανίας. Η καταγγελία της RSF έγινε λίγο μετά τη δημοσίευση μεγάλης έρευνας με τίτλο «Bonus Eventus Files» από τους ανεξάρτητους ρεπόρτερ Lighthouse Reports που δημοσιεύθηκε σε πολλά ΜΜΕ, όπως ο βρετανικός Guardian, η γαλλική Le Monde Guardian, η Africa Uncensored, η Australian Broadcasting Corporation.**

Η έρευνα αποκάλυψε πως ένα “«ιδιωτικό κοινωνικό δίκτυο», χρηματοδοτούμενο μεταξύ άλλων και από την αμερικάνικη κυβέρνηση, στοχοποιεί επικριτές των φυτοφαρμάκων, συλλέγει και δημοσιοποιεί προσωπικά στοιχεία τους, συκοφαντεί περιβαλλοντικούς δημοσιογράφους

“Εταιροκρατία” ο υπονομευτής της δημοκρατίας

Στο περιθώριο της πρόσφατης Διάσκεψης των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη όπου και υιοθετήθηκε το “Σύμφωνο για το Μέλλον” με κοινές παγκόσμιες δράσεις, ελάχιστοι από τους κυβερνητικούς επισήμους έδωσαν προσοχή στην προειδοποιητική Έκθεση της Διεθνούς Συνομοσπονδίας Συνδικάτων ITUC. Για πρώτη φορά σε τέτοιο ανώτατο διεθνές επίπεδο γίνεται λόγος για μια “μη εκλεγμένη δύναμη που επιδιώκει να κυριαρχήσει στις παγκόσμιες υποθέσεις”. Αυτή είναι η “εταιρική δύναμη”, δηλώνεται από την ITUC. 

Η “εταιροκρατία” που έχει περιγραφεί διεξοδικά από πολλούς διανοητές τα τελευταία χρόνια, μπαίνει στο εδώλιο των παγκόσμιων συνδικάτων με συγκεκριμένα ονόματα και συγκεκριμένες ενέργειες. Οι χαρακτηριζόμενοι στην Έκθεση ως “εταιρικοί υπονομευτές της δημοκρατίας” είναι οι εμβληματικές παγκόσμιες εταιρείες που ελέγχουν σημαντικό μερίδιο του παγκόσμιου πλούτου.

Μελλοθάνατοι όσοι δημοσιογράφοι καλύπτουν τη γενοκτονία στη Γάζα

Στον ένα χρόνο γενοκτονίας στη Γάζα, διακρίνουμε την κυριαρχία ενός νέου καθεστώτος στη διαχείριση της προπαγάνδισης του πολέμου. Αν στον πόλεμο στην Ουκρανία εγκαθιδρύθηκε το μοντέλο της πλήρους ενσωμάτωσης των ΜΜΕ στις προπαγανδιστικές μηχανές των εμπολέμων, ΝΑΤΟ – Ουκρανίας και Ρωσίας, στα εδάφη της Παλαιστίνης το σιωνιστικό κράτος επιβάλλει ένα τρομοκρατικό καθεστώς για τη δημοσιογραφία, θεσπίζοντας την πρακτική στοχευμένων δολοφονιών δημοσιογράφων. 
Ποτέ άλλοτε σε πολεμικές συγκρούσεις δεν υιοθετήθηκαν ως συνήθης πρακτική οι στοχευμένες δολοφονίες δημοσιογράφων – εδώ όμως, οι ρουκέτες και οι σφαίρες του ισραηλινού στρατού είχαν συγκεκριμένα ονόματα δημοσιογράφων γραμμένα πάνω τους.