Ελευθερία του Τύπου σημαίνει έλεγχος της γλώσσας της τεχνητής νοημοσύνης

Το Generative AI αποτελεί τη μεγαλύτερη απειλή για την ελευθερία του Τύπου εδώ και δεκαετίες και οι δημοσιογράφοι θα πρέπει να δράσουν γρήγορα για να οργανωθούν και να αναδιαμορφώσουν ριζικά τη δύναμή του να παράγει ειδήσεις.

Ο κλάδος των ειδήσεων εδώ και πολύ καιρό πλήττεται από οικονομικές και τεχνολογικές προκλήσεις πέρα ​​από τον έλεγχό της. Από τις πρώτες καινοτομίες στον κινούμενο τύπο και την αναπαραγωγή φωτογραφιών έως τις πιο πρόσφατες ανησυχίες σχετικά με τις ταξινομήσεις στις μηχανές αναζήτησης, τους αλγόριθμους κοινωνικών μέσων , την ανάλυση κοινού , τη χρηματοδότηση από την τεχνολογία και το περίφημο «pivot to video », οι ειδησεογραφικοί οργανισμοί προσπάθησαν να προσαρμοστούν στα ταχέως εξελισσόμενα οικοσυστήματα πληροφοριών. ακολουθώντας τη δύναμη και τα χρήματα των νέων τεχνολογιών, ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να τις ευθυγραμμίσει με τις αξίες των ειδήσεων και τις εκδοτικές κρίσεις. Ο Τύπος σήμερα εξαρτάται από κατανεμημένες, τεχνολογικές υποδομές που ανήκουν και λειτουργούν από ορισμένες επιλεγμένες ισχυρές εταιρείες.

Και τώρα έρχεται το GenAI, που απειλεί να ανατρέψει τις βιομηχανίες. Οι δάσκαλοι αμφισβητούν την αξία των εργασιών, οι γιατροί χρησιμοποιούν το GenAI για να επικοινωνήσουν με ασθενείς και οι ηθοποιοί και οι συγγραφείς του Χόλιγουντ στηρίζουν σθεναρά τα στούντιο που στοχεύουν να χρησιμοποιήσουν το GenAI για να δημιουργήσουν σενάρια, να συλλάβουν τις ομοιότητες των ηθοποιών και να δημιουργήσουν συνθετικές ταινίες.

Η δημοσιογραφία, επίσης, προσπαθεί να κατανοήσει και να αξιοποιήσει τη δύναμη του GenAI. Υπάρχουν αμέτρητα πειράματα για την υπολογιστική κατασκευή τίτλων, ιστοριών, εικόνων, βίντεο, podcast, προσωπικοτήτων εκπομπής, ακόμη και συνεντεύξεων μέσω εύχρηστων τεχνολογιών που μέχρι πρόσφατα αποτελούσαν το υλικό των πρωτοτύπων της βιομηχανίας και των εργαστηρίων πληροφορικής. Αν και τα newsroom έχουν χρησιμοποιήσει κάποια έκδοση της τεχνητής νοημοσύνης εδώ και χρόνια – για να δημιουργήσουν απλές ιστορίες, να αναζητήσουν αρχεία, να δοκιμάσουν τίτλους και να αναλύσουν δεδομένα κοινού – και οι δημοσιογράφοι έχουν αναπτύξει ρουτίνες εγκληματολογικού ελέγχου γεγονότων για να προστατεύονται από ψεύτικα μέσα, οι σημερινοί δημοσιογράφοι πειραματίζονται επίσης γρήγορα με συνθετικά εργαλεία πολυμέσων όπως ChatGPT, Bard, DALLE, Jasper.ai, το πρωτότυπο Genesis της Google και αμέτρητοι άλλοι ανταγωνιστές.

Η NewsCorp χρησιμοποιεί το GenAI για να δημιουργεί περίπου 3.000 τοπικές ειδήσεις της Αυστραλίας κάθε εβδομάδα. Το Planet Money του NPR χρησιμοποίησε το GenAI για να γράψει ένα επεισόδιο με κλωνοποιημένες φωνές. Το Kuwait News χρησιμοποίησε το GenAI για να κατασκευάσει έναν παρουσιαστή τηλεοπτικών ειδήσεων. Το CNET πειραματίστηκε με τη χρήση του GenAI για να γράψει δεκάδες ιστορίες (αν και πολλά άρθρα περιείχαν σφάλματα ). Πολλά δημοσιογραφικά γραφεία έχουν ασχοληθεί με την ανάπτυξη των δικών τους κανόνων σχετικά με τη χρήση του GenAI. Και νωρίτερα αυτό το καλοκαίρι η Google παρουσίασε έναν «βοηθό» της GenAI που είπε ότι θα μπορούσε να δημιουργήσει ειδήσεις.Το GenAI φαίνεται πιθανό να εδραιωθεί στη βιομηχανία των ειδήσεων, εμβαθύνοντας ακόμη περισσότερο την εξάρτηση του Τύπου από τις εταιρείες τεχνολογίας, τις υποδομές δεδομένων τους και τα συχνά ανεξερεύνητα μοντέλα μηχανικής μάθησης. Οι ειδησεογραφικοί οργανισμοί ενδέχεται σύντομα να αναθέσουν σε εταιρείες τεχνολογίας όχι μόνο τη δύναμη και την ευθύνη να διαδίδουν και να επιμελούνται ειδήσεις, αλλά και να τις δημιουργούν εξαρχής.

Αυτή η δύναμη πηγαίνει στον πυρήνα της δημόσιας υπηρεσίας της δημοσιογραφίας, δηλαδή στην ικανότητα και την υποχρέωσή της να χρησιμοποιεί έντεχνα, εύγλωττα και σκόπιμα τη γλώσσα για να δημιουργήσει και να συζητήσει τις βασικές αλήθειες που αγκυροβολούν κοινές κοινωνικές πραγματικότητες. Όπως έχουν δείξει αμέτρητοι μελετητές της δημοσιογραφίας , και οι ειδικοί επαγγελματίες γνωρίζουν, οι λέξεις δημοσιογραφία χρησιμοποιεί την ύλη όσο καμία άλλη λέξη, επειδή, στην καλύτερη περίπτωση, οι λέξεις της δημοσιογραφίας προκύπτουν από δημόσια υπηρεσία, αδιάψευστο ρεπορτάζ, αυτοανακλαστική κρίση ειδήσεων, εύγλωττη αφήγηση, αυστηρή επεξεργασία, και έγκαιρη δημοσίευση. Οι ειδήσεις δεν είναι «περιεχόμενο», οι αναγνώστες δεν είναι «χρήστες», οι ιστορίες δεν είναι «συνθέσεις». Ένας πραγματικά ελεύθερος τύπος ελέγχει τη γλώσσα του από την αρχή μέχρι το τέλος. Γνωρίζει από πού προέρχονται τα λόγια του, πώς να τα επιλέξει και να τα υπερασπιστεί και τη δύναμη που προέρχεται από τη χρήση τους για λογαριασμό του κοινού.

Αλλά η γλώσσα GenAI δεν έχει τέτοια δέσμευση για την αλήθεια, την ευγλωττία ή το δημόσιο συμφέρον. Τα συστήματα GenAI χρησιμοποιούν στατιστικά μοντέλα για να μαντέψουν ποιες σειρές λέξεων και τοποθετήσεις pixel ταιριάζουν με μοτίβα που έχουν εντοπίσει τα υπολογιστικά μοντέλα σε τεράστια και σε μεγάλο βαθμό ανεξέταστα σύνολα δεδομένων. Λειτουργούν σαν « στοχαστικοί παπαγάλοι ». Η δημοσιογραφία που χρησιμοποιεί τα μεγάλα γλωσσικά μοντέλα και τα στατιστικά πρότυπα του GenAI της Big Tech διατρέχει τον κίνδυνο να μην είναι απλώς προκατειλημμένη ή βαρετή. Μια τέτοια δημοσιογραφία είναι δυνητικά ανάθεμα για τον ελεύθερο Τύπο, επειδή παραδίδει την αυτονομία —για να μην αναφέρουμε την αισθητική χαρά— που προέρχεται από το να γνωρίζεις γιατί και πώς να χρησιμοποιείς τη γλώσσα.

Ως μελετητές της δημοσιογραφίας και της ελευθερίας του Τύπου, παρακολουθούμε στενά αυτές τις εξελίξεις. Μέσα από τη δουλειά μας με το Knowing Machines — ένα ερευνητικό έργο που ανιχνεύει την ιστορία, τις πρακτικές και τις πολιτικές συστημάτων μηχανικής μάθησης όπως το GenAI — αναλύσαμε εκατοντάδες ειδήσεις, πολιτικές, οδηγίες, σχόλια και σκέψεις σχετικά με το GenAI στη δημοσιογραφία. Και ανησυχούμε ότι αυτές οι επιπτώσεις για την ελευθερία του Τύπου – πέρα ​​από τις ροές εργασίας των αναφορών, τις πολιτικές της αίθουσας ειδήσεων και τις εργασιακές πιέσεις – δεν ήταν στο επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης που πρέπει να έχει η δημοσιογραφία για το GenAI.

Μέχρι τώρα, αυτή η συζήτηση αντικατοπτρίζει μια ευρέως διαδεδομένη αίσθηση αναπόφευκτου σχετικά με την τεχνολογία και την ικανότητά της να αντικαθιστά, να βελτιώνει ή να καταπίνει τα νέα. Ελπίζοντας να προστατεύσουν μια ήδη ταλαιπωρημένη οικονομικά και πολιτικά βιομηχανία, οι δημοσιογράφοι έχουν εγκατασταθεί σε σε μεγάλο βαθμό αμυντικές, αντιδραστικές στάσεις, εστιάζοντας σε δύο αλληλένδετες ανησυχίες: την προστασία των θέσεων εργασίας και των επιχειρηματικών μοντέλων και τη διασφάλιση ότι το GenAI —με τις ψευδαισθήσεις της παραπληροφόρησης και τα λάθη υψηλού προφίλ— περνά δημοσιογραφικά τεστ αληθείας.

Αυτές οι επικεντρώσεις στην εργασία και την αλήθεια είναι σημαντικές και κατανοητές, αλλά χάνουν αυτό που συμβαίνει κάτω από την επιφάνεια. Η άποψη ότι το GenAI είναι απλώς το πιο πρόσφατο τεχνολογικό εργαλείο για να αξιοποιήσουν οι δημοσιογράφοι και οι ειδησεογραφικοί οργανισμοί, αγνοεί πώς αυξάνει δραματικά την εξάρτηση της βιομηχανίας από τις εταιρείες τεχνολογίας με ανησυχητικούς και συχνά άγνωστους τρόπους, συμπεριλαμβανομένης της βασιζόμενης στο GenAI για την ταξινόμηση, τον υπολογισμό και τη δημιουργία της γλώσσας. που χρησιμοποιούν οι δημοσιογράφοι για να πουν ιστορίες — τις ιστορίες που χρησιμοποιούμε για να γνωρίζουμε και να κυβερνάμε τον εαυτό μας.

Υπάρχουν δύο τρόποι με τους οποίους οι δημοσιογράφοι θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν αυτή τη στιγμή του GenAI για να υπερασπιστούν και ακόμη και να ενισχύσουν την ελευθερία του Τύπου.

Πρώτον, παίρνοντας μια σελίδα από το Guilds Writers and Screen Actors Guilds και ευθυγραμμιζόμενοι με ορισμένα συνδικάτα newsroom , οι δημοσιογράφοι θα μπορούσαν να βρουν τη συλλογική τους φωνή στο GenAI. Πράγματι, αρχίσαμε να βλέπουμε κάποιες ανασταλτικές αλλά ελπιδοφόρες προσπάθειες για συλλογική δράση. Ορισμένοι εκδότες προσπαθούν να σχηματίσουν έναν συνασπισμό για να απαιτήσουν δίκαιη αποζημίωση από εταιρείες GenAI που χρησιμοποιούν αντίγραφα ειδήσεων για να εκπαιδεύσουν τα μοντέλα τους – αν και βασικές ετσιρείες όπως των New York Times και του AP φαίνεται να έχουν την πρόθεση να το κάνουν μόνοι τους. Και τα συνδικάτα δημοσιογραφικών υπηρεσιών πιέζουν για μεγαλύτερη προστασία των εργαζομένων, αν και αυτές οι προσπάθειες επικεντρώνονται μέχρι στιγμής στον μετριασμό των επιπτώσεων του GenAI.

Οι δημοσιογράφοι θα μπορούσαν να κοιτάξουν πέρα ​​από τις ανησυχίες για τα πνευματικά δικαιώματα και την αυτοματοποιημένη εργασία για να ρωτήσουν εάν η συνθετική, στατιστική και ιδιόκτητη φύση της GenAI —η γλώσσα της προέρχεται από συστήματα που ελέγχονται από μερικούς ισχυρούς ανθρώπους— είναι συμβατή ακόμη και με έναν ελεύθερο τύπο που λέει τα δικά του λόγια. Οι δημοσιογράφοι θα μπορούσαν να ρωτήσουν πώς οι υποχρεώσεις τους ως δημόσιοι υπάλληλοι με συνταγματικά προστατευμένα δικαιώματα ευθυγραμμίζονται με την προθυμία τους να χρησιμοποιήσουν ιδέες, τίτλους, επικεφαλίδες, φράσεις, επεξεργασίες, εικόνες και άλλα που δημιουργούνται από μη υπεύθυνα, ιδιωτικά ελεγχόμενα και συχνά αδιαφανή υπολογιστικά συστήματα που χρησιμοποιούν σύνολα δεδομένων που είναι γνωστά να είναι ελαττωματικός. Εάν οι δημοσιογράφοι μπορούσαν να μιλήσουν σε εταιρείες τεχνολογίας με μια φωνή, θα μπορούσαν να επιβεβαιώσουν τη δύναμή τους και να αναδιαμορφώσουν ριζικά το GenAI, απαιτώντας από τις εταιρείες τεχνολογίας να βοηθήσουν στην υποστήριξη του Τύπου που χρειάζονται οι άνθρωποι.

Δεύτερον, για να ξαναφτιάξουν οι δημοσιογράφοι το GenAI προς το δημόσιο συμφέρον, πρέπει να χρησιμοποιήσουν τη συλλογική τους φωνή για να αλλάξουν την υποδομή GenAI. Αυτό σημαίνει περισσότερα από το να μάθετε πώς να κάνετε ερωτήσεις ChatGPT, να αντιδράτε στις απαντήσεις, να επισημαίνετε τα νέα του GenAI ή να επαληθεύετε γεγονότα σε μια ιστορία GenAI. Σημαίνει κριτική, ανακατασκευή και απόρριψη συστημάτων GenAI όταν οι δημοσιογράφοι τα κρίνουν ως ανεπαρκή για ειδησεογραφική εργασία. Κάτω από τα αποτελέσματα GenAI κρύβεται ένας τεράστιος ωκεανός δεδομένων με ιστορίες και πολιτικές που καθιστούν το GenAI κάθε άλλο παρά ουδέτερο ή αντικειμενικό. Ποιος κατηγοριοποίησε και επισήμανε το σύνολο δεδομένων, τι υπερεκπροσωπείται ή απουσιάζει από ένα σύνολο δεδομένων, πόσο συχνά αποτυγχάνει το σύστημα και ποιος υποφέρει περισσότερο από αυτά τα λάθη; Ποιος εντός των δημοσιογραφικών αιθουσών έχει τη δύναμη να αδειοδοτήσει συστήματα GenAI, τι ζητούν πριν από την κυκλοφορία ενός νέου εργαλείου και πόση δύναμη έχουν οι δημοσιογράφοι να αρνηθούν μέρος ή το σύνολο μιας υποδομής GenAI; Εκπαιδεύονται οι φοιτητές δημοσιογραφίας όχι μόνο για να χρησιμοποιούν δεδομένα μέσα σε ιστορίες, αλλά για να ανακρίνουν την πολιτική των συνόλων δεδομένων και μοντέλων GenAI — συμπεριλαμβανομένων αυτών στα δικά τους newsroom;

Οι δημοσιογράφοι πρέπει να είναι καλοί, γρήγοροι, στο να κοιτάζουν κάτω από την κουκούλα των συστημάτων GenAI και να αναπτύσσουν τη δύναμη να τα διαμορφώνουν. Αυτό σημαίνει εξέταση συνόλων δεδομένων, κατηγοριών, υποθέσεων, ποσοστών αποτυχίας, κουλτούρες μηχανικής και οικονομικές επιταγές που οδηγούν τα συστήματα GenAI. Οι δημοσιογράφοι πρέπει να κάνουν σκληρές ερωτήσεις σχετικά με το πώς το GenAI μπορεί να αποκαλύψει εμπιστευτικά δεδομένα, να θέσει πηγές σε κίνδυνο και να μπερδέψει επιζήμια προσεκτικά δημιουργημένες ειδήσεις με άλλους τύπους «δεδομένων» ή «περιεχομένου». Αν και οι δημοσιογράφοι μπορεί να παρασυρθούν από τις υποσχέσεις του GenAI για στατιστική γλώσσα χωρίς πολιτική, θα πρέπει να δουν πώς τέτοια συνθετικά μέσα είναι συχνά ασυμβίβαστα με την πιο λεπτή και ακριβή γλώσσα που χρειάζονται χρόνια για να μάθουν να χρησιμοποιούν οι έμπειροι δημοσιογράφοι.

Ένας ελεύθερος και υπεύθυνος Τύπος είναι ένας εύγλωττος τύπος που ξέρει τα λόγια του. Γνωρίζει την πολιτική των λέξεων του, υπερασπίζεται τη γλώσσα του με θάρρος και αλλάζει τα λόγια του όταν ξέρει ότι πρέπει. Ως θεσμός —όχι απλώς μεμονωμένοι δημοσιογράφοι ή οργανισμοί που λαμβάνουν τις δικές τους αποφάσεις— ο Τύπος πρέπει να γνωρίζει πώς η GenAI είτε εκπληρώνει είτε βλάπτει τη δημόσια αποστολή της. Πρέπει να μιλήσει με μία φωνή σε εταιρείες τεχνολογίας που διακινούν εργαλεία GenAI, χρησιμοποιώντας τη μοναδική δύναμή της ως ζωτικής σημασίας και συνταγματικά προστατευμένο δημόσιο ίδρυμα για να απορρίψει τις τεχνολογικές εξαγορές της γλώσσας που χρησιμοποιεί για λογαριασμό του κοινού. Εάν το GenAI παραμένει μια τεχνική περιέργεια, μια φετιχοποιημένη μόδα, ένα άγνωστο μυστήριο ή ένα φαινομενικά ουδέτερο εργαλείο, οι δημοσιογράφοι διατρέχουν τον κίνδυνο να ξεφύγουν από μια αποστολή, αποδεχόμενοι σταδιακά τα θέματα, τα γεγονότα, τις ιστορίες, τις λέξεις και την ψεύτικη ευγλωττία του GenAI ως “αρκετά καλό.” Ένας τέτοιος τύπος κάθε άλλο παρά δωρεάν θα ήταν.