Δέκα χρόνια κλείνουν σήμερα 11 Ιούνη από το μαύρο στην ΕΡΤ. Αναδημοσιεύουμε σχόλια που διαβάσαμε σήμερα με τα οποία θυμίζεται ο αγώνας της ίδιας της κοινωνίας για μια ανοιχτή, ακηδεμόνευτη δημόσια ραδιοτηλεόραση, ανεξάρτητη από κράτος και κόμματα.
Γράφει ο Γιάννης Λαθήρας Γιάννης Λαθήρας
11 Ιούνη 2013 όταν έπεφτε το μαύρο στην ΕΡΤ. Τρόμος ότι δεν θα ξανακούσουμε το Δεύτερο. Μέρα – νύχτα μέσα και έξω από την ΕΡΤ3. Κοινός αγώνας με τους απολυμενους/ες στην Εκπαίδευση.Ευκαιρία χαμένη(ακόμη μία) για μεγάλη εξέγερση…Το συγκλονιστικό πείραμα της αυτοδιαχείρισης… Όταν ξανάνοιξε δεν …ξαναμπήκαμε μέσα.
Γράφει η Αλεξάνδρα Χριστακάκη – Alexandra Christakaki
Σαν σήμερα η συγκυβέρνηση Σαμαρά -Βενιζελου έριξε”μαύρο” στην ΕΡΤ, γύρισε την πλάτη στην Δημοκρατία.Σημερα πολλοί δεν θυμούνται.Αλλοι από φόβο, άλλοι από την ανάγκη της “ασφαλείας” ξορκίζοντας το κακό.Πολλοί “γλείφοντας ” το νέο καθεστώς,άλλοι σιωπώντας μπροστά στην λογοκρισία, στέλνοντας στην λήθη ότι διδαχθηκαμε την περίοδο που το προαύλιο της ΕΡΤ έχει έδινε και έπαιρνε μαθήματα δημοκρατίας, δίνοντας φωνή και συσπειρώνοντας εκείνο το καλοκαίρι (κόλαση και παράδεισος μαζί) όλους τους απισυναγωγους και τα θύματα της κρίσης . Πολλοί απο εκείνους που δακρυζαν όταν έπεφτε το “μαύρο” σήμερα για ένα κομμάτι ψωμί και δόξας – για να είναι μπροστά στις κάμερες – έγιναν παπαγαλάκια και ιμάντες της σημερινής προπαγάνδας.Κι αν αυτοί θέλουν να ξεχνούν κάποιοι δεν ξεχνούμε.Σημερα η διοίκηση της ΕΡΤ,στερεί το μικρόφωνο,δεν εμπιστεύεται οποίον θυμάται και δεν λιβανίζει.Πολλοι αποκλεισμένοι αποδέχονται σιωπηλά τον παραγκωνισμό και το φτύσιμο.Καποιοι ευτυχώς δεν θέλουν να γίνουν τίτλος βιβλίου , όπως το ” Σκυφτοί πέρασαν”. Ναι λοιπόν, σε όποιον με ρωτά λέω δυνατά:” Τα καλύτερα μου χρόνια, τα πιο ουσιαστικά, τα πιο γόνιμα, τα πιο συλλογικά. Μαθηματα πολιτικής πράξης, δημοκρατίας, συλλογικής δράσης και συνείδησης ότι η ζωή δεν είναι ευθεία και ότι κερδίζετε δεν παραμένει. Θέλει φροντίδα η κατάκτηση. Ας ξαναπροσπαθήσουμε, παρά την ματαίωση”.
Γράφει η Ελένη Κουρτίδου Eleni Kourtidou
«Έλα γρήγορα στο ραδιόφωνο, θα κλείσουν την ΕΡΤ απόψε»
11 Ιουνίου 2013,
10 χρόνια πριν, έπεφτε το μαύρο της ΕΡΤ… Με πράξη νομοθετικού πλαισίου η κυβέρνηση Σαμαρά παρακάμπτοντας το ελληνικό κοινοβούλιο έκλεινε σε μια νύχτα τον εθνικό ραδιοτηλεοπτικό φορέα μετά από 75 χρόνια αδιάλειπτης λειτουργίας, γεγονός σοκαριστικό για την Ευρώπη και τον Δυτικό κόσμο. Ένας Σίμος Κεδίκογλου με αδέκαστο ύφος σαράντα καρδιναλίων είχε βγει να ανακοινώσει την απόφαση μιλώντας γενικά και αόριστα για «ιερές αγελάδες» και αδιαφάνεια την οποία η κυβέρνηση του είχε την πολιτική βούληση να πατάξει με ριζοσπαστικές κινήσεις στο όνομα του ελληνικού λαού…
Και μετά σκοτάδι. Μαύρο στα σπίτια μας. Σοκ και δέος. Ό, τι πιο κοντά σε πραξικόπημα βίωσε η χώρα στα χρόνια της μεταπολίτευσης. Θυμάμαι το τηλεφώνημα μιας παιδικής φίλης που τους είχε ψηφίσει και με πήρε κλαίγοντας να με ρωτήσει τι συμβαίνει, πως είναι μόνη στο σπίτι και φοβάται, «έλα στην ΕΡΤ» της είχα πει, «είμαστε όλοι μαζί». Θυμάμαι την ευθύνη που νιώθαμε να παρηγορούμε εμείς τους ανθρώπους που έρχονταν στο ραδιόφωνο για συμπαράσταση και την υπόσχεση ότι αυτό το μαύρο θα το νικήσουμε…
Θυμάμαι, τις επόμενες μέρες, τον Βενιζέλο να συναινεί και να δίνει το χέρι στον Σαμαρά. Θυμάμαι τον μακαρίτη τον Πάγκαλο να λέει πως «η ΕΡΤ ήταν κομμουνιστικό όργανο», τους Καψήδες και του Πρετεντέρηδες να πανηγυρίζουν, θυμάμαι να απαγορεύεται η είσοδος στα γραφεία διοίκησης της ΕΡΤ3 σε βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου αλλά να επιτρέπεται σε όσους είχαν κάνει αίτηση να εργαστούν στο καινούριο παράνομο μόρφωμα, θυμάμαι τα ΜΑΤ και τις κλούβες έξω από τον ερημωμένο 9.58. ΜΑΤ παντού, νύχτα παντού… Θυμάμαι τα μαύρα, καταστροφικά χρόνια που ακολούθησαν, Την Ελευθερία του Τύπου στην Ελλάδα να κατρακυλάει στην 99η θέση της παγκόσμιας κατάταξης την επόμενη χρονιά.
Από την άλλη, θυμάμαι ευτυχώς, τον αγώνα των συναδέλφων στην αυτοδιαχείρηση, να έχουν στηλώσει τα πόδια και να παλεύουν με «ψυχή βαθιά». Θυμάμαι τους αγώνες που δόθηκαν στο δρόμο για να σωθεί «ο,τιδήποτε κι αν σώζεται», σε μια χώρα που όλα είχαν βγει στο σφυρί. Θυμάμαι την αλληλεγγύη. Θυμάμαι τα πάντα σα να ήταν χθες, μια δεκαετία δρόμος από τότε… Καλό είναι να θυμόμαστε. Ιδίως όταν πρόκειται για την πρόσφατη Ιστορία, την Ιστορία των χρόνων μας…