Διαβάζουμε στην Contra και ρωτάμε και εμείς: Υπάρχουν βεβαιωμένα στοιχεία για τα έσοδα από τον Ειδικό Φόρο Τηλεόρασης το 2016 και το 2017;
Αρνούνται να μας δώσουν τα στοιχεία για τα φέσια – Υπάλληλοι των καναλαρχών!
Μπορεί ο Παπαγγελόπουλος να μιλάει για
«νταβατζήδες» και «βδέλλες της διαφθοράς», μπορεί ο Καμμένος να δείχνει τον Μαρινάκη σαν αρχηγό εγκληματικής οργάνωσης που έχει υπαλλήλους του τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ-Ποτάμι, μπορεί ο Τσίπρας, ο Τζανακόπουλος, η Δούρου να μιλούν συνεχώς και σε καθημερινή βάση για «fakenews» και «βρόμικο πόλεμο» που δέχονται, όμως ο Παππάς έσπευσε να κάνει πανηγυρική δήλωση για τη δημοσίευση στο ΦΕΚ της προκήρυξης του ΕΣΡ για τη δημοπρασία αδειοδότησης των τηλεοπτικών σταθμών πανελλαδικής εμβέλειας, που φυσικά θα τις πάρουν οι ίδιοι «νταβατζήδες», «βδέλλες», «εκβιαστές», «εγκληματίες», «κατασκευαστές ψευδών ειδήσεων» κτλ.
«Η Ελλάδα εισέρχεται στην τελική ευθεία για τον τερματισμό μιας ανομίας που εσκεμμένα συντήρησαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις, επί 30 ολόκληρα χρόνια», λέει ο Παππάς, λες και βρισκόμαστε στα 2016 (όταν μπορούσε να λέει τέτοιες παπάρες), λες και δεν έχουν υποστεί ο ίδιος και το κόμμα του μια συντριπτική ήττα, λες και ξεχάσαμε τη μεταμεσονύχτια δήλωση της Γεροβασίλη (που μετά βίας κατάφερνε να ψευτοαρθρώνει τις λέξεις) για το μεγάλο πλήγμα που δέχτηκε η ελληνική κοινωνία με την απόφαση του ΣτΕ, για τους γιατρούς που δε θα προσληφθούν και τα χιλιάδες παιδάκια που θα μείνουν εκτός βρεφονηπιακών σταθμών!
«Οι προβλέψεις του διαγωνισμού του ΕΣΡ για την καταβολή τιμήματος που αφορά στη χρήση του δημόσιου αγαθού των συχνοτήτων, για τη θέσπιση κανόνων που αφορούν τις εργασιακές σχέσεις, αλλά και για την ποιότητα του τηλεοπτικού προϊόντος, δικαιώνει την προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης για τη ρύθμιση του τηλεοπτικού τοπίου. Επιπλέον, αποτελούν εγγύηση για τη θεμελίωση της επόμενης ημέρας σε ένα στέρεο πλαίσιο που θα σέβεται τους εργαζόμενους και τους κανόνες της Δημοκρατίας», συνεχίζει ο Παππάς, κάνοντας ξανά το μαύρο άσπρο.
Το «πρώτο πιστόλι» του Μαρινάκη, ο γνωστός Γ. Παπαχρήστος, φρόντισε να του θυμίσει από τη στήλη του στα «Νέα», όχι μόνο ότι οι τέσσερις άδειες (που ήταν το μάξιμουμ στο νόμο Παππά, σύμφωνα με το… Ινστιτούτο της Φλωρεντίας) έγιναν εφτά, αλλά και πως η ρήτρα για 400 εργαζόμενους ανά κανάλι εξαφανίστηκε από την προκήρυξη του διαγωνισμού, όπως και οι ρήτρες για τον τεχνολογικό εξοπλισμό. Ασε που η διαγωνιστική διαδικασία γίνεται με τον… παλιό καλό τρόπο, που επιτρέπει την παρέμβαση διάφορων «αεριτζήδων», οι οποίοι θα παίξουν το ρόλο του «λαγού».
Ο Παπαχρήστος θέλησε να «τσαλακώσει» χαιρέκακα τον Παππά, που πανηγυρίζει για την… ήττα του, όμως δεν είχε κανένα λόγο να εγείρει το ζήτημα του χαρίσματος των καναλιών στους «νταβατζήδες», με τη μείωση του φόρου επί των τηλεοπτικών διαφημίσεων από το 20% στο 5%. Αυτό το απαίτησαν οι καναλάρχες (μεταξύ των οποίων και το αφεντικό του Παπαχρήστου), οπότε ο υπάλληλος δεν έχει κανένα λόγο να «ξύσει πληγές». Χτυπάμε μεν τον Παππά, όμως… δε βάζουμε τα χεράκια μας να βγάλουμε τα ματάκια μας.
Θυμίζουμε εν συντομία το σκάνδαλο, όπως το παρουσιάσαμε αναλυτικά πριν από δύο εβδομάδες.
Το 2010, προκειμένου να χρυσωθεί το χάπι του πρώτου Μνημόνιου με τα σκληρά αντεργατικά μέτρα, θεσπίστηκε και ένας φόρος 20% επί των ονομαστικών τιμών των τηλεοπτικών διαφημίσεων (άρθρο 12 Ν. 3845/2010). Η ρύθμιση του 2010 ήταν επαναφορά παλαιότερης νομοθετικής ρύθμισης του ελληνικού κράτους. Μόνο τυπικά, όμως, γιατί η εφαρμογή της συγκεκριμένης ρύθμισης αναβαλλόταν διαρκώς με άλλες διατάξεις, που ψηφίζονταν χωρίς να γίνει κανένας ντόρος (όλοι έγλειφαν τους καναλάρχες). Τον Δεκέμβρη του 2013, προβλέφτηκε ότι -επιτέλους- το 2014 οι καναλάρχες θ’ αρχίσουν να πληρώνουν τον φόρο (σε μηνιαία βάση, με καταβολή στις 20 του επόμενου μήνα). Ομως, φευ, με νεότερες αποφάσεις αναβλήθηκε και πάλι η καταβολή του φόρου. Τον Γενάρη του 2015, εκδόθηκε νέα απόφαση που προέβλεπε ότι ο φόρος του 2015 θα καταβαλλόταν, αλλά σε ετήσια (και όχι μηνιαία) βάση, μέχρι τις 20 Γενάρη του 2016.
Μ’ αυτές τις σκόπιμες συνεχείς αναβολές στην εφαρμογή της συγκεκριμένης διάταξης, το ελληνικό δημόσιο -σε μια περίοδο που χαράτσωνε άγρια τον ελληνικό λαό- έχασε από τη μη πληρωμή του φόρου τηλεοπτικών διαφημίσεων τουλάχιστον 180 εκατ. ευρώ! Στις 12 Αυγούστου του 2015, δυο μέρες πριν την… πανηγυρική ψήφιση του τρίτου Μνημόνιου, η Σαββαΐδου, που παρέμενε ακόμα γενική γραμματέας Δημοσίων Εσόδων, τροποποίησε την προηγούμενη δική της απόφαση και με νέα απόφαση προέβλεψε ότι ο φόρος του πρώτου τετράμηνου (Γενάρης-Απρίλης 2015) έπρεπε να καταβληθεί μέχρι τις 30 Σεπτέμβρη, ο φόρος του δεύτερου τετράμηνου (Μάης-Αύγουστος 2015) έπρεπε να καταβληθεί μέχρι τις 30 Νοέμβρη, ενώ ο φόρος από τον Σεπτέμβρη του 2015 και μετά θα έπρεπε να καταβάλλεται κανονικά σε μηνιαία βάση, στις 20 του επόμενου μήνα.
Σύμφωνα με στοιχεία που κατατέθηκαν στη Βουλή (δύο φορές μάλιστα) από τον πρώην αναπληρωτή υπουργό Οικονομικών Τρύφωνα Αλεξιάδη, το 2015 βεβαιώθηκε φόρος 39,3 εκατ. ευρώ και εισπράχτηκαν μόνο 19,228 εκατ. ευρώ (λιγότερα από τα μισά). Τι έγινε το 2016 και το 2017; «Σκοτάδι πίσσα, δικέ μου», που έλεγε ο Χάρρυ Κλυνν σ’ ένα παλιό σκετσάκι. Αυτό το σκοτάδι θελήσαμε να διαλύσουμε, ζητώντας με όλους τους τύπους (με αίτηση που υποβάλαμε στη Διεύθυνση Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης της «Ανεξάρτητης» Αρχής Δημοσίων Εσόδων στις 22 Σεπτέμβρη) να μας πληροφορήσουν πόσος φόρος βεβαιώθηκε από το 2015 μέχρι και το πρώτο οχτάμηνο του 2017, τι φόρος πληρώθηκε και τι ανεξόφλητο υπόλοιπο μένει. Οχι ανά κανάλι, αλλά συνολικά. Ζητήσαμε, δηλαδή, κάποια στατιστικά δεδομένα, που δεν προστατεύονται από κανένα απόρρητο.
Η αρμόδια τμηματάρχης (Φ. Σερεφίδου), με την οποία επικοινωνούσαμε καθώς βλέπαμε τη μπάλα να παραμένει στην κερκίδα, μας διαβεβαίωνε ότι θα μας δοθούν τα στοιχεία (δεδομένου ότι ζητούσαμε στατιστικά στοιχεία και όχι στοιχεία που αφορούν κάθε κανάλι ως επιχείρηση – επομένως δεν υπήρχε θέμα φορολογικού απόρρητου, όπως η ίδια παραδεχόταν) και πως η καθυστέρηση οφείλεται σε φόρτο εργασίας της υπηρεσίας. Μέχρι που την Παρασκευή 24 Νοέμβρη λάβαμε έγγραφο από την ΑΑΔΕ, με ημερομηνία 16.11.2017 και υπογεγραμμένο από την προϊσταμένη της Διεύθυνσης Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, Σοφία Σεχπερίδου, με το οποίο μας ενημέρωσαν ότι δε θα μας δώσουν τα στοιχεία! Δεν… πέσαμε από τα σύννεφα, όχι μόνο γιατί μας είχαν ενημερώσει και προφορικά για την απόρριψη του αιτήματός μας, αλλά και γιατί είχε μεσολαβήσει το σκάνδαλο Παππά και αντιλαμβανόμασταν ότι ήθελαν πάση θυσία να κρύψουν τις πομπές τους.
Ο αρχάγγελος της τηλεοπτικής κάθαρσης, ο άνθρωπος που θα έβαζε τέλος στη διαπλοκή και στο τζάμπα των καναλαρχών, λίγες μέρες προτού δημοσιευτεί η προκήρυξη του διαγωνισμού για τις εφτά άδειες, πέρασε από τη Βουλή διάταξη με την οποία από 1.4.2018 μειώνεται ο φόρος τηλεοπτικών διαφημίσεων από 20% σε 5%, γιατί «είναι βαρύς ο φόρος», όπως είπε, «και δεν είναι καλό να έχουμε ρυθμίσεις οι οποίες βεβαιώνουν ότι κατ’ ανάγκη οι τηλεοπτικοί σταθμοί θα μπαίνουν μέσα»!
Με τη ρύθμιση αυτή, οι καναλάρχες θα πληρώσουν για να πάρουν τις άδειες 245 εκατ. ευρώ (7 άδειες με 35 εκατ. η καθεμιά), σε ορίζοντα δεκαετίας (δηλαδή, 24,5 εκατ. ευρώ το χρόνο) και την ίδια στιγμή απαλλάσσονται από τουλάχιστον 29,5 εκατ. ευρώ το χρόνο με τη μείωση του φόρου κατά τα τρία τέταρτα! Δηλαδή, θα πληρώνουν την ετήσια δόση για την άδεια και θα έχουν και μπόνους τουλάχιστον 5 εκατ. ευρώ το χρόνο!
Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, γιατί μπήκε φραγμός στη χορήγηση των στατιστικών στοιχείων που ζητήσαμε από την ΑΑΔΕ. Προφανώς, οι καναλάρχες δεν πλήρωσαν ούτε σεντ το 2016 και το 2017, περίοδο που βρίσκονταν σε σύγκρουση με την κυβέρνηση και δεν ήξεραν αν και ποιοι απ’ αυτούς θα πάρουν τηλεοπτική άδεια. Τώρα που τα βρήκαν με τον Παππά, όλοι μαζί θέλουν να κρύψουν τις πομπές τους και τα οφειλόμενα να μείνουν στα αζήτητα (σιγά μην τα πληρώσουν αναδρομικά).
Η επιχειρηματολογία που επιστράτευσε η ΑΑΔΕ θα ήταν για γέλια, αν δεν ήταν τόσο προκλητική και κατά συνέπεια εξοργιστική. Αναφέρονται στο άρθρο 22 του Ν. 2008/1992 που μιλά για χορήγηση στοιχείων από το ΚΕΠΥΟ (η Διεύθυνση Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης είναι διάδοχός του) για να μας πουν ότι «η ικανοποίηση αιτημάτων χορήγησης στοιχείων για τις ανάγκες μιας -δημοσιογραφικής- έρευνας είναι προφανές ότι δεν περιλαμβάνεται στους σκοπούς της προαναφερόμενης διάταξης»! Η διάταξη που επικαλούνται αναφέρει ρητά και κατηγορηματικά ότι στατιστικά στοιχεία δίνονται -πρώτα-πρώτα- σε ιδιώτες. Ο δημοσιογράφος δεν είναι ιδιώτης; ‘Η λέει πουθενά ο νόμος ότι τα στατιστικά στοιχεία δίνονται σε ιδιώτες… πλην δημοσιογράφων; Περιττεύει να ρωτήσουμε, γιατί τόσον καιρό η προϊσταμένη δεν μας είπε κάτι τέτοιο, αλλά μας διαβεβαίωνε ότι θα μας χορηγήσουν τα στατιστικά στοιχεία και μας παρακαλούσε να αντιληφθούμε το φόρτο εργασίας και να κάνουμε λίγη υπομονή…
Το απαντητικό έγγραφό τους συνεχίζει ακόμα πιο προκλητικά, χωρίς οι συντάκτες του να αντιλαμβάνονται ότι αυτοαποκαλύπτονται: «Ούτε άλλωστε υφίσταται γενικότερα διάταξη που να επιτρέπει την παροχή στοιχείων από υπηρεσιακές δομές σε δημοσιογράφους ενώ, αντιθέτως, υπάρχουν αυστηρές νομοθετικές διατάξεις που αφορούν στις υποχρεώσεις εχεμύθειας των υπηρετούντων σε υπηρεσιακές δομές δημοσίων υπαλλήλων»!
Καταρχάς, εμείς δεν ζητήσαμε να μας δώσουν κάτι στη ζούλα, για να επικαλούνται την «υποχρέωση εχεμύθειας» που έχει κάθε δημόσιος υπάλληλος. Αίτηση υποβάλαμε, με όλους τους τύπους. Ούτε επικαλεστήκαμε κάποιο ιδιαίτερο δικαίωμα των δημοσιογράφων. Το δικαίωμα που έχει κάθε πολίτης επικαλεστήκαμε. Εμμέσως πλην σαφώς, έρχονται να μας πουν ότι υπάρχει κάποια ειδική απαγόρευση για δημοσιογράφους!
Οι αναγνώστες της «Κόντρας» γνωρίζουν ότι κατά πάγια τακτική μας απευθυνόμαστε με αιτήσεις σε δημόσιες υπηρεσίες, ζητούμε έγγραφα και μας τα δίνουν, όπως έχουν υποχρέωση. Επαναλαμβάνουμε ότι η υποχρέωσή τους δεν είναι μόνο προς τους δημοσιογράφους, αλλά προς κάθε πολίτη. Και είναι υποχρέωση γραμμένη φαρδιά-πλατιά σε νόμο. Συγκεκριμένα, το άρθρο 5 του νόμου 2690/1999 («Κύρωση του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας», ΦΕΚ 45 Α’) ορίζει ότι «κάθε ενδιαφερόμενος έχει το δικαίωμα, ύστερα από γραπτή αίτησή του, να λαμβάνει γνώση των διοικητικών εγγράφων. Ως διοικητικά έγγραφα νοούνται όσα συντάσσονται από τις δημόσιες υπηρεσίες, όπως εκθέσεις, μελέτες, πρακτικά, στατιστικά στοιχεία, εγκύκλιες οδηγίες, απαντήσεις της Διοίκησης, γνωμοδοτήσεις και αποφάσεις». Το δικαίωμα αυτό περιορίζεται μόνο αν το έγγραφο αφορά ιδιωτική ή οικογενειακή ζωή τρίτου, αν παραβλάπτεται ειδικό απόρρητο, αν το έγγραφο αναφέρεται στις συζητήσεις του υπουργικού συμβούλιου ή αν η χορήγηση κάποιου εγγράφου μπορεί να δυσχεράνει ουσιωδώς δικαστική ή αστυνομική έρευνα. Δε χρειάζεται να πούμε ότι κανένας από τους περιορισμούς αυτούς δεν υφίσταται για τα στατιστικά στοιχεία που ζητήσαμε εμείς (ζητήσαμε να μας πουν πόσος φόρος βεβαιώθηκε, πόσος πληρώθηκε και τι ανεξόφλητο υπόλοιπο έχει μείνει).
Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε που άλλη δημόσια υπηρεσία απευθύνθηκε στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, ζητώντας να γνωμοδοτήσει αν πρέπει να μας χορηγήσει έγγραφο που ζητήσαμε. Με ομόφωνη απόφασή του, το Ε’ Τμήμα του ΝΣΚ (Γνωμοδότηση 205/2007), αφού επικαλέστηκε τον νόμο που προαναφέραμε, απεφάνθη ότι «η Διοίκηση υποχρεούται να επιτρέπει τη χρήση των διοικητικών εγγράφων σε κάθε ενδιαφερόμενο, χωρίς μάλιστα να υποχρεούται να επικαλεσθεί ειδικό έννομο συμφέρον, εκτός ορισμένων περιπτώσεων, περιοριστικώς αναφερομένων στο νόμο». Η Γνωμοδότηση αυτή έγινε αποδεκτή από τον τότε υπουργό Γεωργίας Ε. Μπασιάκο (αυτό σημαίνει ότι πρέπει να τυγχάνει υποχρεωτικής εφαρμογής απ’ όλη τη δημόσια διοίκηση).
Είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι οι υπηρεσιακοί παράγοντες της ΑΑΔΕ παρανομούν, ικανοποιώντας εντολές «άνωθεν». Είναι υποχρεωμένοι να μας χορηγήσουν τα στατιστικά στοιχεία που ζητήσαμε, διότι δεν εμπίπτουν σε καμία απαγόρευση. Ηδη, προσφύγαμε με αίτησή μας στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών, εκθέσαμε αναλυτικά το ιστορικό της υπόθεσης, επισυνάπτοντας κάθε απαραίτητο έγγραφο, και ζητήσαμε να εκδώσει εισαγγελία παραγγελία προς την ΑΑΔΕ, προκειμένου αυτή να ανταποκριθεί στην υποχρέωσή της, όπως ορίζεται από τον νόμο.