Σίγουρα δεν είναι καθόλου αναμενόμενο μία κυβέρνηση που αυτοαποκαλείται αριστερή να αντιμετωπίζει την ενημέρωση και τις δημόσιες συχνότητες ως εμπόρευμα. Κι αυτό γιατί, όπως συνήθιζαν να λένε πριν γίνουν εξουσία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, πρόκειται για δημόσιο αγαθό που ανήκει στον ελληνικό λαό και το λιγότερο που θα περίμενε κανείς από μία δημοκρατική κυβέρνηση που σέβεται τους πολίτες της, είναι να θέσει σε δημόσια και ουσιαστική διαβούλευση τους όρους διάθεσης των συχνοτήτων.
της Βασιλικής Σιούτη στο http://www.marketfair.gr/
Η τηλεόραση εξακολουθεί να παίζει και σήμερα τον πιο σημαντικό ρόλο στην ενημέρωση, καθώς είναι το πιο μαζικό μέσο, ενώ ταυτόχρονα έχει εκ των πραγμάτων κι έναν διαπαιδαγωγικό ρόλο .
Σε τίνος χέρια θα βρεθεί έχει μεγάλη σημασία. Για αυτό και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έπρεπε να δώσει ρόλο στην κοινωνία, αλλά -αντιθέτως- την απέκλεισε, παρά τις φραστικές προεκλογικές διακηρύξεις ότι ο λαός θα βρισκόταν στην εξουσία αν κέρδιζαν τις εκλογές, κάτι που μετά και τη διαχείριση του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος βέβαια, η ηγεσία έχει αποδείξει ότι δεν εννοούσε.
Θα μπορούσε, αν είχε την πολιτική βούληση, να ζητήσει μεταξύ άλλων και τη συμβουλευτική γνωμοδότηση κοινωνικών φορέων, σωματείων, εκπροσώπων της τοπικής αυτοδιοίκησης, αλλά και πανεπιστημίων κ.α. Αντ΄ αυτού βρέθηκε να αποφασίζει ένας υπουργός μόνος του, λες και οι δημόσιες συχνότητες είναι προσωπική του ιδιοκτησία- πράγμα εξαιρετικά επικίνδυνο για τη δημοκρατία.
Πολύ ουσιαστικό επίσης είναι τι τηλεόραση και τι ενημέρωση θέλουμε, αλλά για τα ποιοτικά κριτήρια δεν έγινε η παραμικρή κουβέντα από την κυβέρνηση.
Μοναδικό κριτήριο για να δώσει τις άδειες ήταν τα χρήματα (αν κι εδώ υπάρχει μεγάλη αμφισβήτηση για το τι θα πάρει τελικά και από πού). Όποιος δώσει τα πιο πολλά, θα τις πάρει, είχε πει ο πρωθυπουργός (που κι εδώ υπάρχουν παρατράγουδα, αφού έμεινε χωρίς άδεια καναλάρχης που πρόσφερε περισσότερα από άλλους που πήραν, αλλά υπάρχουν και κάποιοι που εμφανίζονται με μεγάλες ζημιές, δάνεια και απλήρωτους εργαζόμενους στις επιχειρήσεις τους. Θα δώσουν λεφτά -τους- για το κανάλι; ).
Η κυβέρνηση με ιδιαίτερο κυνισμό δεν έθεσε άλλο κριτήριο πέρα από το οικονομικό. Και φυσικά το κριτήριο αυτό – όταν δεν αποκλείονται ούτε καν οι υπόδικοι και οι κατηγορούμενοι ακόμα και για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης, φοροδιαφυγής, υπεξαίρεσης κτλ – δεν αποκλείει καθόλου να πέσουν οι άδειες ακόμα και στα χέρια της μαφίας, όπως εύστοχα επισήμανε ο Κώστας Χρυσόγονος.
Η κυβέρνηση πήρε το «ότι είναι νόμιμο είναι και ηθικό» του κ. Βουλγαράκη και το πήγε ακόμα πιο πέρα. Έβαλε το χρήμα πάνω από όλα, όχι μόνο πάνω από την ηθική, αλλά και από το δίκαιο.
Αλλά με ποιο δικαίωμα μια κυβέρνηση, που θέλει να λέγεται αριστερή, απαγορεύει τη δυνατότητα να πάρει μία από τις τέσσερις άδειες ένας μη κερδοσκοπικός συνεταιρισμός (π.χ μια κοινωνική επιχείρηση) άνεργων δημοσιογράφων και λοιπών ειδικοτήτων με τη συμμετοχή της ΕΣΗΕΑ, της Τ.Α, των σωματείων, των πανεπιστημίων κ.α . Γιατί απέκλεισε μία τέτοια δυνατότητα;
Όσο για το αντίτιμο, υπάρχουν πολλές ενστάσεις για τους πανηγυρισμούς ορισμένων. Πρώτα από όλα, ήταν τα μισά χρήματα από αυτά που έλεγαν προεκλογικά πως θα πάρουν από τις άδειες. Για 500 εκατομμύρια μιλούσαν. Αυτά που πήραν είναι πολύ λιγότερα, αλλά για επικοινωνιακούς λόγους το παρουσιάζουν ως άθλο. Οι καναλάρχες φυσικά λένε ότι είναι πολλά τα λεφτά -και για τα δεδομένα της ελληνικής αγοράς είναι- αλλά οι καναλάρχες έτσι κι αλλιώς θέλουν πάντα να δίνουν όσο λιγότερα γίνεται.
Για το αν τα χρήματα θα πάνε στις ευπαθείς ομάδες όπως είπε ο Αλέξης Τσίπρας, υπάρχουν τρία ακόμα μεγάλα «αν» :
-Πρώτα από όλα, τα χρήματα αυτά να δούμε αν θα τα πάρει η κυβέρνηση, καθώς όλοι οι καναλάρχες περιμένουν την απάντηση της Δικαιοσύνης.
-Ακόμα κι αν τα πάρουν όμως, να δούμε αν θα τα δώσουν στις ευπαθείς ομάδες, καθώς θα πρέπει να τους το επιτρέψουν οι δανειστές.
-Αλλά ακόμα και αν τους το επιτρέψουν οι δανειστές και τα δώσουν, πρόκειται πραγματικά για ψίχουλα την ώρα που η χώρα βουλιάζει στην ύφεση και η φτώχεια μεγαλώνει . Όταν ο Αντώνης Σαμαράς έδινε τα 500 εκατομμύρια του πλεονάσματος, ο ΣΥΡΙΖΑ τον κατηγορούσε -και σωστά- ότι ήταν ψίχουλα. Αν ήταν ψίχουλα όμως τα 500, τι είναι τα 240 που λέει ότι θα δώσει ο Τσίπρας;
Σε κάθε περίπτωση η δέσμευση του Αλέξη Τσίπρα ότι θα δώσει αυτά τα χρήματα σε ευπαθείς ομάδες είναι πλέον περιορισμένης αξιοπιστίας, αφού έχουν προηγηθεί κι άλλες παρόμοιες δεσμεύσεις που ουδέποτε υλοποιήθηκαν.
Ο στόχος υποτίθεται ήταν να δοθούν νόμιμες άδειες, να υπάρξει ένα νέο και υγειές τηλεοπτικό τοπίο και να πάρουν λεφτά. Παλιά μιλούσαν και για πάταξη της διαπλοκής, τελευταία όμως ούτε που το ανάφεραν. Και πώς να το αναφέρουν, όταν ο ένας από τους δύο νέους καναλάρχες είναι κουμπάρος δύο υπουργών στον οποίο έχουν δώσει ένα σωρό δημόσια έργα. Εάν δεν είναι αυτό ο ορισμός της διαπλοκής, τότε ποιος είναι; ‘Άρα λοιπόν, την διαπλοκή όχι μόνο δεν την πάταξαν, αλλά την ενίσχυσαν κιόλας. Δεν έβαλαν καν ως όρο το ασυμβίβαστο του καναλάρχη με τον εργολάβο και τον προμηθευτή του δημοσίου. Το αν δημιούργησαν ένα νέο και υγιές τηλεοπτικό τοπίο με την είσοδο των Μαρινάκη και Καλογρίτσα, αυτό ας το κρίνει ο κόσμος.
Όσο για τον κυνισμό με τον οποίο αντιμετωπίζει η κυβέρνηση τους άνεργους που θα προκύψουν, προκαλεί κατάπληξη. Οι επιχειρηματίες-καναλάρχες και 5-6 προβεβλημένοι συνεργάτες τους, ούτε θα φτωχύνουν , ούτε θα βρεθούν στην κατάσταση να μην μπορούν να ταΐσουν τα παιδιά τους. Είναι βέβαιο όμως, ότι εκατοντάδες άλλοι εργαζόμενοι, δημοσιογράφοι, τεχνικοί, διοικητικοί κ.α θα βρεθούν σε αυτή τη θέση. Για αυτούς δεν μπορεί να λέει, σαν άλλη Μαρία Αντουανέτα, να απορροφηθούν από τα νέα κανάλια, γιατί αρκετοί πρώην εργαζόμενοι της Ελευθεροτυπίας , του Άλτερ, του Επενδυτή , του Κέρδους κ.α, ακόμα περιμένουν να «απορροφηθούν». Θυμίζουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη που έλεγε στις απολυμένες καθαρίστριες να φτιάξουν δική τους επιχείρηση.
Δεν μπορεί λοιπόν η κυβέρνηση να επιδεικνύει τέτοια αδιαφορία για τους άνεργους του ιδιωτικού τομέα. Πρόκειται για εργαζόμενους , για εργατική τάξη και αυτή η στάση από κόμμα που θέλει να λέγεται αριστερό είναι ακατανόητη. Όπως και τα επιχειρήματα στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που περίπου λένε «καλά να πάθουν αφού την προηγούμενη περίοδο δεν είχαν αντιδράσει στα μνημόνια των προηγούμενων». Φυσικά πρόκειται για μια απολίτικη θέση, και εντελώς αντίθετη και με την ιδεολογία της αριστεράς και τον μαρξισμό. Περισσότερο μοιάζει με τη θεωρία του κοινωνικού αυτοματισμού. Εκτός των άλλων, κουβαλά και μια μεγάλη αντίθεση το επιχείρημα αυτό, αφού ο Αλέξης Τσίπρας έχει κάνει υπουργούς στην κυβέρνηση του βουλευτές που χειροκροτούσαν τα προηγούμενα μνημόνια, όπως και το σημερινό.
Τι πέτυχαν; Κλείνουν τέσσερα κανάλια χωρίς καμία πρόνοια για τους εργαζόμενους που θα μείνουν άνεργοι. Δίνουν άδειες στους Μαρινάκη και Καλογρίτσα, ισχυροποιούν την διαπλοκή αντί να την πατάξουν και τη νομιμοποιούν. Η διαδικασία που ακολουθήθηκε ήταν κατάλληλη για κάποιον που στόχος του είναι ο έλεγχος, η δημιουργία νέων τζακιών, αλλά όχι για εξυγίανση, η οποία προφανώς δεν ενδιαφέρει.
Η νομιμότητα ήταν απαραίτητη, αλλά η νομιμότητα έχει νόημα αφού πρώτα παταχθεί η διαπλοκή, δοθούν άδειες σε καθαρούς επιχειρηματίες (που δεν κατηγορούνται για τον μισό ποινικό κώδικα τουλάχιστον και δεν περιμένουν να βγάλουν λεφτά από το κράτος) και αφού αποκατασταθεί ένα υγιές τοπίο και μπουν όροι ποιοτικής τηλεόρασης και πλουραλιστικής ενημέρωσης. Τότε ναι, έχει αξία η νομιμότητα. Αλλιώς νομιμότητα για ποιους;
Αν ήθελαν πραγματικά να πατάξουν την διαπλοκή, ήταν το πιο απλό πράγμα. Το τρίγωνο της διαπλοκής περιλαμβάνει πολιτικούς, επιχειρηματίες και ΜΜΕ. Αν οι πολιτικοί δεν επιθυμούν να διαπλεκούν, σπάει το τρίγωνο. Τόσο απλό είναι. Αλλά αν δίνεις έργα σε κουμπάρους και μηντιάρχες, δεν θα σπάσει ποτέ φυσικά. Οπότε ας μην κοροϊδευόμαστε.
Τα ερωτήματα που υπάρχουν παραμένουν αναπάντητα γιατί οι αρμόδιοι από την κυβέρνηση δεν επιθυμούν να λογοδοτήσουν.
-Γιατί δεν έγινε ουσιαστική διαβούλευση;
-Γιατί δεν έβαλαν προϋποθέσεις οι καναλάρχες να μην έχουν καταχραστεί δημόσια χρήματα, να μην διώκονται για φοροδιαφυγή , να μην κατηγορούνται για απάτες; Δεν θα έπρεπε να είναι αυτονόητα αυτά;
-Γιατί δεν έβαλαν όρους που να υποχρεώνουν σε ποιοτικά προγράμματα και πλουραλιστική ενημέρωση, καθώς και σε μη παραπλανητικές διαφημίσεις και τόσα άλλα;
-Γιατί δεν απαίτησαν να μπουν κανόνες στο τοπίο της τηλεοπτικής ενημέρωσης;
– Και τέλος, πώς θα απαιτήσει το δημόσιο τα χρέη σε τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία, πως θα υποχρεώσει τους χαμένους καναλάρχες να πληρώσουν όσα χρωστάνε;