Και οι εργαζόμενοι κύριε Παππά; Και τα αφεντικά σας κύριοι συνάδελφοι;

Η δημοπρασία τηλεοπτικού τζόγου ολοκληρώθηκε. Η κυβέρνηση με το χαμόγελο ως τα αυτιά ανάγκασε τους “νταβατζήδες” να ξηλώσουν τις τσέπες τους και θα τους αναγκάσει να αποδείξουν και το πόθεν έσχες των δεκάδων εκατομμυρίων που εμφανίστηκαν ως λαγός στο καπέλο των “χρεομένων” και υπερδανειζόμενων καναλαρχών. Κι αφού το πανηγύρι του τζόγου 70 ωρών τελείωσε και ο Αλ. Τσίπρας θα δαφνοστεφανωθεί στη ΔΕΘ από τους δικούς του, αρχίζουν τα βασανιστικά ερωτήματα. Τι θα γίνει κύριε Παππά με τους εργαζόμενους των τηλεοπτικών σταθμών που δεν πόνταραν σωστά στη δημοπρασία σας; Έχουν 90 ημέρες μπροστά τους να αποφασίσουν τι θα κάνουν, αν θα γίνουν συνδρομητικά, αν θα περιμένουν τις θεματικές ή περιφερειακές άδειες, αν μετατραπούν σε ιντερνετικά… Λένε. Οι κυβερνητικοί στα παρασκήνια. Επίσημα μούγκα, ούτε μια δήλωση. Θα κλείσουν; Εντός 90 ημερών η Digea, δηλαδή ο πάροχος δικτύου είναι υποχρεωμένος να εκπέμψει μόνο τα αδειούχα κανάλια. (Προσέξτε, δεν υπάρχει ούτε εδώ δήλωση λουκέτου, ας βγάλει ο καθείς τα συμπεράσματά του δηλαδή, αρκεί να μην πιεστεί ο υπουργός να απαντήσει συγκεκριμένα). Και πάλι όμως το ερώτημα τίθεται. Υπάρχουν κανόνες και όρια για όσους αποφασίσουν να βάλουν λουκέτο; Υπάρχουν νόμοι που θα αναγκάσουν τον Βαρδινογιάννη, τον Κοντομηνά, τον Ψυχάρη, τον Μπόμπολα, τον Βρυώνη να πληρώσουν τα δάνεια τους, να πληρώσουν τους εργαζόμενους; Κυρίως θα τους αναγκάσουν να εφαρμόσουν τους νόμους και πως; 

Να τους αποζημιώσουν ώστε αν τους απορροφήσουν τα νέα κανάλια (όπως είπε ο Χρήστος Σπίρτζης) να έχουν αποπληρωθεί; Κυρίως με τι είδους συμβάσεις θα μετακινηθούν στα νέα κανάλια; Ο νόμος δεν γράφει με σαφήνεια συλλογικές συμβάσεις εργασίας της ΕΣΗΕΑ, αφού δεν υπάρχουν συλλογικές συμβάσεις εργασίας…

Ω, είναι βέβαιο πως θα μείνουν πολλοί άνεργοι αν τελικά οι μη αδειούχοι καναλάρχες αποφασίσουν να βάλουν λουκέτο στα μαγαζιά τους. Πρωτίστως βέβαια θα μείνουν άνεργοι οι απόλυτα ενσωματωμένοι στις αυλές των αφεντικών τους. Πασιφανές γιατί.
Τα νέα αφεντικά της τηλεόρασης έχουν δικούς τους ενσωματωμένους. Και μάλιστα όχι καμμένους στην κοινή γνώμη. Ακόμη…Για τους πολλούς εργαζόμενους της τηλεόρασης το πρωτεύων είναι να διεκδικήσουν με επιμονή τα δικαιώματά τους και έναντι των παλιών αφεντικών και έναντι των καινούργιων. Στην τελική, αυτοί είναι που ξέρουν και γνωρίζουν από τηλεόραση. Από ένα αφεντικό στο άλλο, υπάρχει η διαφορά της αρχικής διεκδίκησης. Να προσληφθούν με συλλογικές συμβάσεις εργασίας και όχι ως υπάλληλοι γραφείου. Και αυτό πρέπει να γίνει αίτημα προς την κυβέρνηση. Κι ας τα αφήσει το υπουργείο Επικρατείας τα επιχείρηματα τύπου “αυτό είναι αρμοδιότητα του υπουργείου Εργασίας”. Οι υπηρεσίες του Ν.Παππά ελέγχουν το τηλεοπτικό σκηνικό και μάλιστα ασφυκτικά. Ας απαντήσει για τα εργασιακά λοιπόν και πως θα αναγκάσει παλιούς και νέους καναλάρχες να τηρήσουν τους νόμους. Λεφτά, όωπς αποδείχθηκε έχουν σστις τσέπες τους. Πολλά.

Οι εργαζόμενοι στους τηλεοπτικούς σταθμούς που δεν έλαβαν άδεια αγωνιούν. Και έχουν απόλυτο δίκιο βέβαια. Καμία εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση, καμία εμπιστοσύνη στους εργοδότες τους. Μήπως να αρχίσουν να εμπιστεύονται τους ευατούς τους και τις επαγγελματικές δεξιότητες τους; Μήπως να συζητούν πως δεν είναι ούτε οι πρώτοι, ούτε οι τελευταίοι που ρίχονται στον εργασιακό μνημονιακό Αρμαγεδώνα; Μήπως ανακαλύψουν τη σχέση της δημοσιογραφίας με την κοινωνία και τα προβλήματά της; Μια κοινωνία που αυτή τη στιγμή στενάζει από ΕΝΦΙΑ, φόρους, μειώσεις, ανεργία, καταστροφή περιβάλλοντος, ιδιωτικοποίηση δημόσιας περιουσίας, καταστροφή υγείας και παιδείας; Μήπως να μην σύρονται από τους ενσωματωμένους στις αυλές των αφεντικών τους που πράγματι, κραυγάζουν δυνατά τώρα, γιατί ξέρουν πως θα μείνουν αυτοί, άνεργοι;

Ερωτήματα θέτω και κάθε απάντηση δεκτή…