Του Νίκου Δημητρίου* από την ιστοσελίδα neostrategy.gr
Η πορεία προς τις κάλπες μοιάζει με μια αξιολύπητη τεράστια πολιτική χωματερή: η αντιπαράθεση των ιδεών έχει παραχωρήσει τη θέση της σε ένα ανούσιο και ευτελές ξεκατίνιασμα, ο πολιτικός λόγος έχει αντικατασταθεί από ένα κακόγουστο, αρχοντοχωριάτικο «lifestyle», υποψήφιοι όλων σχεδόν των κομματικών συνδυασμών που δίνουν και τον τόνο της αντιπαράθεσης είναι κάτι κακέκτυπα-influencers, ή, σε μια κάπως «καλύτερη» εκδοχή, παρουσιαστές τηλεοπτικών εκπομπών που έτσι κι αλλιώς ελέγχονται για την αξιοπιστία τους.
Οι φήμες οργιάζουν, η παραπληροφόρηση, ο αποπροσανατολισμός και η εξαπάτηση της κοινής γνώμης από τα αναξιόπιστα και παραδομένα άνευ όρων στην κυβερνητική και οικονομική εξουσία μέσα ενημέρωσης, έχουν προσλάβει πρωτόγνωρες και ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Η κυρίαρχη εξουσία θέλει να ελέγχει ακόμη και τους μύθους με τους οποίους θα τροφοδοτούνται οι πολίτες, προκειμένου να δρα ανενόχλητη στο πραγματικό πεδίο και καταστάσεις.
Χορός παραπληροφόρησης και ροκανίσματος κονδυλίων
-Μέσα στον ορυμαγδό της παραπληροφόρησης της πλειοψηφίας των πολιτών, των μη «μυημένων» δηλαδή στα μυστικά και τους μηχανισμούς των κέντρων λήψης των αποφάσεων, ποιος μπορεί να ξεχωρίσει το μύθο ή την πραγματικότητα, για παράδειγμα, γύρω από τη μεθόδευση της κυβέρνησης για το ξεπούλημα του Αιγαίου ή της έμμεσης αναγνώρισης του ψευδοκράτους στην Κύπρο μέσω του … Κοσσυφοπεδίου;
-«Ούτε φωνή ούτε ακρόαση» για τα τεράστια οικονομικά σκάνδαλα, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και το μοίρασμα σε μια χούφτα «ημετέρους», με αδιαφανείς και διαβλητές διαδικασίες, των κονδυλίων του ευρωπαϊκού προγράμματος επενδύσεων. Κάτι για το οποίο διενεργείται μάλιστα και έλεγχος από τα αρμόδια όργανα της ΕΕ.
-Η ανεξέλεγκτη κερδοσκοπία και αισχροκέρδεια που έχει στηθεί με την ανοχή και ενθάρρυνση της κυβέρνησης στη πλάτη των πολλαπλά δοκιμαζομένων την εποχή των μνημονίων πολιτών, αποδίδεται δήθεν στην αύξηση των καυσίμων που επέφερε η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία ή η σύγκρουση Ισραήλ -Ιράν.
Τα κέρδη, ωστόσο, των εταιρειών πετρελαίου εκτινάχθηκαν στα ύψη. Πέντε πετρελαϊκές εταιρείες (BP, Shell, Chevron, ExxonMobil, Total Energies) κέρδισαν 281 δις. μέσα σε ένα έτος από τον πόλεμο στην Ουκρανία και το οικονομικό εμπάργκο της Δύσης.
Τα καλύτερα αποτελέσματα της 50χρονης ιστορίας της παρουσίασε η εταιρεία Motor Oil στην Ελλάδα μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία, με κύκλο εργασιών μέσα σε ένα μόνον έτος 16,6 δις. ευρώ (+62%), επίδοση που καμία εταιρεία, ιδιωτική ή κρατική, δεν είχε παρουσιάσει ποτέ στο παρελθόν σε όλη την ιστορία της ελληνικής επιχειρηματικότητας.
Συνολικά, τα κέρδη των Hellenic Energy (ΕΛΠΕ) και Motor Oil τη «χρυσή» διετία 2022-2023 ξεπέρασαν τα 5 δις. Ευρώ. Την ίδια ώρα η αμόλυβδη βενζίνη επωλείτο στην Ελλάδα με «καπέλο» 20% παραμένοντας η ακριβότερη της Ευρώπης.
Εθνικές τραγωδίες και συσκότιση
Σε μία χώρα όπου οι μύθοι συγχέονται εσκεμμένα με τα πραγματικά γεγονότα, όπου υπάρχει έλλειψη εμπιστοσύνης γύρω από τα κέντρα λήψης των αποφάσεων, μπορεί να αποφανθεί κανείς με τεκμηριωμένο και αδιαμφισβήτητο τρόπο, που ξεκινούν και που καταλήγουν οι ευθύνες των πολιτικών προσώπων γύρω από τις εθνικές τραγωδίες που πλήττουν κατά καιρούς τη χώρα και γύρω από τις οποίες στήνεται συνήθως ένα σκοτεινό παιχνίδι συγκάλυψης;
Είναι χαρακτηριστικό ότι μετά τις φωτιές στην Εύβοια και σε πολλές άλλες περιοχές της χώρας οι «αρμόδιοι» επιχείρησαν να ανοίξουν το δρόμο και να άρουν τα νομικά εμπόδια ώστε να αποχαρακτηριστούν δασικές εκτάσεις ή να επιτραπεί η άμεση εκμετάλλευση τους από συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα στα οποία εμπλέκονται σημαντικά κυβερνητικά στελέχη.
Συγγενικά πρόσωπα του Πρωθυπουργού που διατηρούν ΜΚΟ ανέλαβαν να πείσουν μάλιστα τους κατοίκους των καμένων περιοχών για «τα ευεργετικά αποτελέσματα των επενδύσεων σε νέες μορφές ενέργειας». Δικαστικοί που είχαν γνωμοδοτήσει υπέρ των επενδύσεων έφθασαν να καταλάβουν μέχρι και τα ύπατα αξιώματα του κράτους.
Από την άλλη, η συγκάλυψη, η συσκότιση γύρω από τα πραγματικά γεγονότα και η αποποίηση των πολιτικών ευθυνών για τα Τέμπη ξεκίνησε αμέσως μετά την τραγωδία, όταν μπήκαν οι μπουλντόζες για να μπαζώσουν το χώρο, τέθηκαν σε λειτουργία οι μονταζιέρες για να παραποιηθούν οι συνομιλίες των αρμοδίων και επιστρατεύθηκαν (αυτοβούλως ή μη, δεν έχει σημασία) οι αρμόδιοι δικαστικοί λειτουργοί για να ελεγχθούν τα πορίσματα των ερευνών και να πέσουν στα μαλακά οι υπεύθυνοι.
Αυτή είναι η πραγματικότητα…
Η ελληνική Βαϊμάρη
Τα σκάνδαλα, οι παρανομίες και κυρίως η απροκάλυπτη διαπλοκή της πολιτικής με την οικονομική εξουσία που διαχέονται σε όλους τους πολιτικούς σχηματισμούς (αν και το μαχαίρι και το πεπόνι τα κρατά η κυβέρνηση) έχουν δημιουργήσει ένα ζοφερό κοινωνικό περιβάλλον, το οποίο, όταν απουσιάζει η σοβαρή και αξιόπιστη αντιπολίτευση, επαναφέρει στο προσκήνιο το «παράδειγμα της Βαιμάρης», μετατοπίζοντας τις μάζες προς τον λαϊκισμό και την άκρα δεξιά. Ταυτόχρονα, ευνοεί τον αυταρχισμό και τους παντός είδους Μεσσίες.
Ως έναν νέο Μεσσία βλέπει τον εαυτό του ο πρωθυπουργός κ. Κ. Μητσοτάκης: αντί να περιορίσει, ελέγξει και να τιθασεύει τα πλοκάμια της διαπλοκής και των σκανδάλων, δημιουργώντας ένα ανταγωνιστικό και υγιές επενδυτικό περιβάλλον, με την πολιτική του την στηρίζει κι τη διευρύνει.
Και ως «αντιστάθμισμα» προς τη μετατόπιση των μαζών προς την άκρα δεξιά, οικοδομεί ένα αυταρχικό κράτος, παραβιάζει κατάφωρα δημοκρατικές ελευθερίες και κοινωνικά δικαιώματα και επιχειρεί μία ακροδεξιά στροφή που προσλαμβάνει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ενόψει και των ευρωεκλογών.
Είναι χαρακτηριστικό ότι, μετά την Ευρωπαική Ένωση και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, στην ετήσια έκθεση του για την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, διαπιστώνει «σοβαρές παραβιάσεις» στην Ελλάδα, κάνοντας λόγο για «σκληρή, απάνθρωπη ή υποτιμητική μεταχείριση ή τιμωρία κρατουμένων, μεταναστών και αιτούντων άσυλο», με ξεχωριστή αναφορά στην υπόθεση των υποκλοπών, στο Predator και στο ναυάγιο της Πύλου.
Τον Ιούλιο η Αρχή Προστασίας Δεδομένων παρουσίασε στοιχεία που υποδηλώνουν ότι το 2022 τουλάχιστον 92 Έλληνες πολίτες έπεσαν θύματα προσπάθειας να στοχευθούν με το Predator, με την Αρχή να δηλώνει πως δεν έχει στοιχεία που να δείχνουν την προέλευση αυτών των προσπαθειών», σημειώνει η έκθεση προσθέτοντας ότι η έρευνα είναι σε εξέλιξη.
Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ καταλήγει ότι «το σύνταγμα και ο νόμος προέβλεπαν την ελευθερία της έκφρασης, συμπεριλαμβανομένων των μελών του Τύπου και άλλων μέσων ενημέρωσης, και η κυβέρνηση γενικά σεβάστηκε αυτό το δικαίωμα», για να συμπληρώσει ότι εγχώρια και διεθνή πρακτορεία αναφέρουν πως δημοσιογράφοι και ΜΜΕ αντιμετωπίζουν πίεση προκειμένου να μην ασκούν κριτική στην κυβέρνηση ή να μην παρουσιάζουν σκάνδαλα.
Το εθνικό συμφέρον στον βωμό μικροκομματικών σκοπιμοτήτων
Σήμερα η δεξιά στροφή στην κυβερνητική πολιτική είναι εμφανής σε όλους τους τομείς. Αποτυπώνεται και στην επιλογή των προσώπων για την ευρωψηφοδέλτιο της ΝΔ με στόχο να ανακοπούν οι διαρροές προς τα ακροδεξιά κόμματα που καταγράφεται κυρίως στην Βόρειο Ελλάδα.
Ετσι, λοιπόν, με αυτό το σκεπτικό κ. Μητσοτάκης επέλεξε για το ευρωψηφοδέλτιο τον Φρέντυ Μπελέρη, θέτοντας μία ακόμη βόμβα στα θεμέλια των εθνικών θεμάτων και κυρίως στην έθραυστη περιοχή των Βαλκανίων. Κάτι που δεν θα πρέπει να εκπλήσσει, καθώς ανέκαθεν οι μικροπολιτικές σκοπιμότητες υπερτερούσαν της εξυπηρέτησης του εθνικού συμφέροντος για τα κόμματα της δεξιάς.
Αυτή τη σκοπιμότητα εξυπηρετεί και η επιλογή του κ. Γιώργου Αυτιά, η υποψηφιότητα του οποίου είχε απορριφθεί από τον ίδιο τον κ. Κυριάκο Μητσοτάκη στις προηγούμενες εκλογές. Ο κ. Αυτιάς που διατυμπανίζει ότι είναι οπαδός του χουντικού συνθήματος «Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια». Κι όμως θα εκλεγεί πανηγυρικά εξαργυρώνοντας τον πολυετή εμπαιγμό των συνταξιούχων μέσα από τις τηλεοπτικές συχνότητες, γεγονός που κάνει να αναρωτιέται κανείς προς τα που βαδίζει αυτή η χώρα.
Κροκοδείλια δάκρυα
Ο κάθε Μεσσίας, όμως, που σέβεται τον εαυτό του, έχει και τους … υποτακτικούς του. «Μπορεί και να έχω κλάψει ιδιωτικά για τα Τέμπη», εκμυστηρεύθηκε ο κ. Μητσοτάκης στην δημοσιογράφο-influencer Ελεωνόρα Μελέτη.
Μόνο που δεν επέλεξε κάποιον συγγενή των θυμάτων των Τεμπών για το Ευρωψηφοδέλτιο αλλά την …Ελεωνόρα Μελέτη, η οποία «επιχείρησε να φιλοτεχνήσει το πορτρέτο του Έλληνα πρωθυπουργού ρωτώντας τον αν έχει κάνει τατουάζ για να λάβει την απάντηση ότι «η σύζυγός μου έχει ένα τατουάζ δελφινάκι και μου αρέσει ως ιδέα», ή ότι «έχω παίξει τένις με τη Μαρία Σάκκαρη και ήταν πολύ… ευγενική μαζί μου. Οποιος γνωρίζει από τένις θα καταλάβει… δεν μπορώ να επιστρέψω το δεύτερο σερβίς της Μαρίας”, πρόσθεσε.
Απουσία αντιπολίτευσης
Η απουσία αξιόπιστης, σοβαρής, υπεύθυνης και σύγχρονης αντιπολίτευσης επιτείνει τον πολιτικό ζόφο στον οποίον έχει εισέλθει η χώρα και γίνεται εμφανής στην πορεία προς τις ευρωεκλογές. Οι συνεχείς παλινωδίες, οι ιδεολογικές μεταμορφώσεις και τα κούφια πολιτικά μασκαρέματα είναι στην ημερήσια διάταξη.
Ποιόν ευνοεί το τσίρκο στην ακροδεξιά πολυκατοικία που εκφράστηκε και με τα γρονθοκοπήματα στην Βουλή; Αναμφίβολα τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος καλείται πλέον να παίξει και το … χαρτί της σοβαρότητας, θεωρώντας αναγκαία στρατηγική το ακροδεξιό ακροατήριο να στρατευτεί στη ΝΔ που, μετά τη διεύρυνση με Γ. Αυτιά και Φρέντυ Μπελέρη και την αναβάθμιση των ρόλων των Αδωνι Γεωργιάδη και Μάκη Βορίδη, εκφράζει πολιτικά το χώρο.
Βεβαίως, το ζητούμενο είναι πως θα κατορθώσει να «μαντρώσει» στο παχνί της ΝΔ τους σκληρούς – «μαιμού» Σπαρτιάτες του Ηλία Κασιδιάρη, με τους χριστιανοταλιμπάν που χαστουκίζουν πολίτες στις εκκλησίες και και τους «λάιτ» ακροδεξιούς του Κυριάκου Βελόπουλου που είναι μεταξύ τους στα μαχαίρια.
Οι συνεχείς διασπάσεις, από την άλλη πλευρά, στο χώρο της Αριστεράς που ξεκίνησαν μετά την… πολιτική απάτη Τσίπρα με το δημοψήφισμα και τις συνεχείς επακόλουθες κωλοτούμπες, η ιδεολογική θολούρα και η απόπειρα εισαγωγής στην ελληνική πραγματικότητα της μεταπολιτικής από το νέο πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, Στέφανο Κασελάκη, δείχνουν ότι ο χώρος αυτός πολύ δύσκολα θα διαδραματίσει εκ νέου ουσιαστικό όλο στην πολιτική σκηνή αν και μπορεί να ανακάμψει εκλογικά.
Ο Στέφανος Κασελάκης ο οποίος, όπως διατείνεται, εκπροσωπεί την «πατριωτική αριστερά» δεν διστάζει να μιλά ακόμη και για θαύματα ώστε να καταδείξει ότι είναι τρόπον τινά ο «εκλεκτός του Θεού» και, ως εκ τούτου, είναι προορισμένος να κυβερνήσει τον τόπο.
Η κουλτούρα της μεταπολιτικής που συμπληρώνεται από τις συνεχείς ιδεολογικές μεταμορφώσεις, τις συχνές αλλαγές σε θέσεις και προγραμματικές διακηρύξεις από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ και την άγνοια της ελληνικής πραγματικότητας παραμένει άγνωστο – προς το παρόν τουλάχιστον-, κατά πόσο θα έχουν (εκλογικό) αντίκτυπο στην ελληνική κοινωνία.
Δεν μπορείς, για παράδειγμα, την μία ημέρα να αποκαλεί «λυκοσυμμαχία» το ΝΑΤΟ και την αμέσως επόμενη «ιερή αμυντική συμμαχία» που υπερασπίζεται την ελευθερία των λαών, δεν είναι δυνατόν σήμερα να τάσσεσαι υπέρ της κατάργησης του φράκτη στον Έβρο και την επομένη να τον θεωρείς αναγκαίο για την φύλαξη των συνόρων και πόσα ακόμη…
*Δημοσιογράφος
Οι απόψεις που εκφράζονται στο παρόν άρθρο αποτελούν προσωπικές απόψεις του συντάκτη / της συντάκτριας και δεν απηχούν απαραίτητα τις απόψεις του neostrategy.gr