Η αφάνταστη ελαφρότητα του clopy-paste, είναι ο πραγματικός τίτλος που δόθηκε από την Αγγελική αλλά θεωρούμε πως είναι πολύ ευγενική…
Από την Αγγελική Κώττη στο fragilemag.gr
Όχι, δεν είναι του Γιάννη Ρίτσου το κείμενο που εδώ και αρκετό καιρό αναπαράγεται στο διαδίκτυο ως δικό του με συμβουλές περί του να αγαπάς τον εαυτό σου. Πρώτα απ’ όλα, ο Γιάννης Ρίτσος, που σε όλη του τη ζωή έκανε τα πάντα ώστε να μετατρέψει το «εγώ» σε «εμείς», αποκλείεται να έγραφε τέτοιο κείμενο. Δεν λέω ότι το κείμενο είναι λάθος. Λέω ότι είναι πέρα από τη λογική περί συλλογικού του ποιητή, ο οποίος είχε συγκεκριμένη κοσμοθεωρία.
Αφήνω κατά μέρος το ότι η γλώσσα, η τεχνική, όλα όσα συγκροτούν το συγκεκριμένο κείμενο, δεν μοιάζουν, ούτε βεβαίως και είναι, ριτσικά. Ο ίδιος ο τόνος, η ατμόσφαιρα του συγκεκριμένου άρθρου, ούτε καν θυμίζουν Ρίτσο. Τότε, πώς έγινε;
Μία ωραία ημέρα, η Φωτεινή Σταματοπούλου, έγραψε, ενυπογράφως, το παρακάτω κείμενο σε ιστοσελίδα της Θεσσαλονίκης
«Καλύτερος συνοδοιπόρος, φίλος, εραστής από τον ίδιο σου τον εαυτό ποτέ δεν θα υπάρξει …
Στην πόλη όπου ζεις, θυμήσου να έχεις πάντα ένα παγκάκι αγαπημένο, ένα παγκάκι με θέα, όπου θα σέρνεις κάθε φορά την ψυχή σου μέχρι εκεί, τις νύχτες τις πιο δύσκολες, τις ‘κρύες’ νύχτες της ψυχής σου, τις νύχτες της πιο μεγάλης μοναξιάς.
Θυμήσου να χαράζεις πάνω του τα όνειρά σου για να τα δεις να σβήνουν, να αλλοιώνονται, να μετουσιώνονται, να φθείρονται από τον χρόνο και κάποια άλλα που δεν είχες καν ποτέ φανταστεί να τα δεις να υλοποιούνται.
Να σέρνεις τον εαυτό σου μέχρι εκεί και να μην ξεχνάς να τον παρηγορείς. Να κλαις μαζί του για τα λάθη σου, για τις αστοχίες σου, για όσα τόλμησες και διαψεύστηκαν, αλλά και για όσα φοβήθηκες να τολμήσεις.
Για τους ανθρώπους που πέρασαν από την ζωή σου και αποδείχθηκαν λίγοι, για άλλους που προσπέρασες ενώ άξιζαν πολλά.
Για όσα πίστεψες και προδόθηκες, για όσους σε πλήγωσαν, αλλά και για όσους πλήγωσες.
Για όσα ηθελημένα έκανες πως δεν έβλεπες, για όσο υπερτίμησες, για τον θυμό σου που κατέπνιξες ή που άφησες σε λάθος μονοπάτι να ξεχυθεί, για την αξιοπρέπεια σου που άφησες να ποδοπατηθεί ή για τα τείχη του εγωισμού σου που όρθωσες ψηλά, για την αγάπη σου που δεν εκτιμήθηκε από κάποιον, αλλά και για την ευκαιρία που δεν έδωσες ποτέ σε κάποιον να σε γνωρίσει.
Να τον παρηγορείς, να κλαις μαζί του και να τους συγχωρείς όλους και αυτούς που σε πόνεσαν και τον εαυτό σου που αφέθηκε απροστάτευτος. Να τους συγχωρείς όλους και προπαντός πάντα τον εαυτό σου.
Να τον αγαπάς τον εαυτό σου, να τον πηγαίνεις βόλτα, να του αγοράζεις όμορφα ρούχα, να του μιλάς όμορφα, να του αγοράζεις εμπνευσμένα βιβλία, να τον πηγαίνεις ταξίδια, να τον θρέφεις σωστά.
Και όταν τον αγαπήσεις πραγματικά θα μάθεις να απαιτείς κοντά του μόνο ανθρώπους που θα θρέφουν και την ψυχή του. Τίποτα λιγότερο από αυτό. Καλύτερος συνοδοιπόρος, φίλος, εραστής από τον ίδιο σου τον εαυτό ποτέ δεν θα υπάρξει …
…Το ξέρω πως καθένας μοναχός πορεύεται στον έρωτα, μοναχός στη δόξα και στον θάνατο… Ρίτσος»
thumbnail_ritsos anoigma
http://www.thessalonikiartsandculture.gr/blog/ta-arthra-sas/na-matheis-n-agapas-ton-eafto-sou#
H ιστοσελίδα τιτλοφορείται «Thessaloniki Arts & Culture» . Το Πολιτιστικό και Life portal της Θεσσαλονίκης, όπως αυτοχαρακτηρίζεται. Πάντως, όλα είναι ξεκάθαρα. Το άρθρο έχει υπογραφή, φαίνεται λοιπόν ότι ανήκει στη γράφουσα και υπογράφουσα.
Κι από εκεί και πέρα, λειτουργεί το clopy paste. Κάποιοι αποφασίζουν να το αναπαραγάγουν και, σύντομα, όπως συχνά γίνεται στο γεμάτο επιπολαιότητα και ελαφρότητα διαδίκτυο, αρχίζουν οι αλλαγές. Το κείμενο, όμως είδαμε, κλείνει με στίχους του Γιάννη Ρίτσου από τη «Σονάτα του σεληνόφωτος». Οι οποίοι, μάλιστα, δεν παρατίθενται και σωστά:
«Το ξέρω πως καθένας μονάχος πορεύεται στον έρωτα,/ μονάχος στη δόξα και στο θάνατο.» έγραψε ο ποιητής. Σε δύο στίχους και με τη λέξη μονάχος τονισμένη στη δεύτερη συλλαβή δις.
Αλλά, επειδή ίσως το όνομα της συγγραφέως δεν τους λέει πολλά, το απαλείφουν. Τους φαίνεται λογικό να τα έχει γράψει όλα ο Ρίτσος (παρότι δεν είναι) και γεμίζει το facebook και δεν ξέρω ποιες άλλες σελίδες κοινωνικής δικτύωσης με ένα κείμενο που δεν είναι του Ρίτσου, εκτός από τον στίχο που παρατίθεται τελευταίος. Μάλιστα, τις τελευταίες μέρες, χρησιμοποιούνται μονάχα οι πρώτες παράγραφοι, χωρίς τους στίχους. Κι αυτές, φυσικά, αποδίδονται στον Ρίτσο.
Ας διευκρινίσω εδώ ότι η ιστοσελίδα σωστά έβαλε το κείμενο με την υπογραφή εκείνης που το έγραψε. Το κακό, ξεκινά από το ανεξέλεγκτο clopy paste.
Εν πάση περιπτώσει, το συγκεκριμένο ΔΕΝ το έγραψε ο Ρίτσος. Σταματήστε το εύκολο share και διαβάστε κανένα στίχο του. Θα αποκτήσει ποικιλία και η ζωή σας και οι κοινοποιήσεις σας.