Ματίνα Παπαχριστούδη στο ΠΡΙΝ του Σαββατοκύριακου
Η καλύτερη στιγμή των καναλιών. Χωρίς πίεση, χωρίς το άγχος της γραμμής, χωρίς non paper και έλεγχο από πολιτικά κονκλάβια. Βρήκαν το θέμα τους, βρήκαν το προϊόν τους. Καλύτερο από το πολιτικό «προϊόν Μητσοτάκη» που υπόκειται σε ελεγκτικούς μηχανισμούς και προβάλλεται με προκαθορισμένους όρους. Η τηλεόραση βρήκε ένα νέο πρόσωπο και κυριολεκτικά το… ξετίναξε.
Η εικόνα του υποψηφίου για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ Στέφανου Κασσελάκη να βγαίνει από το γυμναστήριο έπαιξε σε όλες σχεδόν τις «ενημερωτικές» εκπομπές. Αυτές, δηλαδή, που βρήκαν ρεπόρτερ και συνεργείο για να καλύψουν το συγκεκριμένο «γεγονός», αλλά δεν βρίσκουν για να ενημερώσουν για όλα τα σημαντικά προβλήματα της κοινωνίας – από τα πλημμυρισμένα ακόμη χωριά στον θεσσαλικό κάμπο, τους σοβάδες που πέφτουν στα σχολεία της Αθήνας, τα εκατοντάδες εργατικά ατυχήματα, τις διατάξεις του εργασιακού εκτρώματος Γεωργιάδη. Τέτοιου είδους ειδήσεις μεταδίδονται σε 10-30 δευτερόλεπτα, χωρίς καμία κάλυψη από ρεπόρτερ, χωρίς συνεργεία στους τόπους καταστροφής, χωρίς καλεσμένους, χωρίς την οποιαδήποτε αντίθετη με την κυβέρνηση άποψη, χωρίς εκπροσώπους της κοινωνίας και των φορέων της.
Το «φαινόμενο Κασσελάκη» δεν χρειάζεται να το προωθήσει η κυβέρνηση προκειμένου να αποσιωπηθούν όλα τα σημαντικά για τις ζωές των ανθρώπων πολιτικά, οικονομικά, εργασιακά, περιβαλλοντολογικά θέματα. Στην τηλεόραση, έτσι κι αλλιώς, αυτά αποσιωπώνται. Σαν διακινητές της πλέον ξεφτιλισμένης χειραγώγησης του κοινού, οι τηλεοπτικές εκπομπές, ενημερωτικές και λάιφ-στάιλ, βρήκαν νέο προϊόν, το κομματιάζουν και το αμπαλάρουν στον αέρα χωρίς καμία αντίδραση, χωρίς αντίλογο. Κι αυτό είναι το χειρότερο. Η ιδιωτική τηλεόραση, της οποίας η λειτουργία καθορίζεται από δεκάδες νόμους και εκατοντάδες υπουργικές αποφάσεις και ευρωπαϊκές ντιρεκτίβες για τα ΜΜΕ, δεν ελέγχεται από κανέναν.
Η δε αντιπολίτευση, συμπεριλαμβανομένου του ΚΚΕ, παραμένει δέσμια του κοινοβουλευτικού ελέγχου, της περίφημης πολιτικής πολυφωνίας, πόση ώρα και πόσα λεπτά θα ακουστούν οι δηλώσεις των εκπροσώπων τους. Ακόμη κι αυτή «ξεχάστηκε» στους διαδρόμους της Βουλής και το ανύπαρκτο ΕΣΡ, στις πάντα πρόθυμες συνεργαζόμενες συνδικαλιστικές παρατάξεις ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ στις δημοσιογραφικές ενώσεις.