
Οι πολλές επιχειρήσεις και πολλαπλές τακτικές στην προπαγανδιστική διαχείριση του εγκλήματος των Τεμπών θα μείνουν στην ιστορία της πολιτικής χειραγώγησης. Τα δυο αυτά χρόνια χρησιμοποιήθηκαν όλες οι τεχνικές προπαγάνδας για να εδραιωθεί το κύριο αφήγημα του Μαξίμου, ότι στα Τέμπη συνέβη τυχαία ένα τραγικό δυστύχημα κι αν κάποιος φταίει είναι ένας ή πολλοί σταθμάρχες. Καμία από αυτές όμως – επιθέσεις σε συγγενείς και εμπειρογνώμονες, επίκληση ημετέρων ειδικών και δικαστικών, πρόκληση φόβου και ανασφάλειας, εμφανή ψεύδη, παραποίηση, παραπληροφόρηση και διαστρέβλωση γεγονότων, απόκρυψη πληροφοριών – δεν είχε επιτυχία. Η κυβέρνηση, σε μεγάλο βαθμό και τα κόμματα της αντιπολίτευσης, το κατανόησαν με τις μεγάλες διαδηλώσεις του Γενάρη και του Φλεβάρη. Ο πανικός της κυβέρνησης μπροστά στα δημοσκοπικά της ποσοστά που κατρακυλάνε, κυρίως μπροστά στον κίνδυνο της οργισμένης «κοινωνικής αντιπολίτευσης», έφερε ένα ακόμη κακογραμμένο, όπως αποδείχθηκε, προπαγανδιστικό σενάριο.