Ετικέτα: δημοσιογράφοι

Σοκ στα ΜΜΕ για τη “δουλεία” στη Ρόδο, σιωπή για τις γαλέρες στα μίντια

Γράφει ο Γιάννης Κέμμος
<<Μέσα σε όλη την ιστορία για τον εργαζόμενο σερβιτόρο-ναυαγοσώστη στη Ρόδο, στέλνει μήνυμα πολίτης σε εκπομπή και σημειώνει πως και εργαζόμενους στα ΜΜΕ στέλνουν σε ακραίες συνθήκες να εργαστούν με χιόνια, κρύο ή καύσωνες για να πάρει την απάντηση από τον δημοσιογράφο ότι αυτό γίνεται για το κυνήγι της είδησης... Αλήθεια; Το κυνήγι της είδησης δικαιολογεί να λιποθυμούν ρεπόρτερ μπροστά στις κάμερες στημένοι για ώρες στον καύσωνα; Κάτι που το έχουν δει τηλεθεατές πολλές φορές. Να πέφτουν σε παγωμένα νερά; Και με τι εξοπλισμό ασφαλείας; Τι ακριβώς παρέχουν τα ΜΜΕ στους εργαζόμενους που τρέχουν έξω για το ρεπορτάζ σε ακραίες συνθήκες;

Η κανονικοποίηση της ακροδεξιάς ρητορικής στα Μ.Μ.Ε.

Η δημοσιογράφος και συγγραφέας Ζηνοβία Σαπουνά γράφει στο News247 για τον τρόπο με τον οποίο τα mainstream media κανονικοποιούν τον ακροδεξιό λόγο. Θυμίζει πως στη συντηρητικοποίηση της κοινωνίας “έχουν συμβάλλει εδώ και χρόνια, εκτός διάφορων άλλων, και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ως χώροι πολιτισμικών και κοινωνικών διεργασιών (Spitulnik) αλλά και ως ιδεολογικοί μηχανισμοί του κράτους (Althusser)”. Όπως γράφει μια μερίδα των κυρίαρχων τηλεοπτικών σταθμών και μία αντίστοιχη μερίδα προβεβλημένων τηλε-δημοσιογράφων έχουν δείξει τα τελευταία χρόνια διάθεση αποδοχής ή ανοχής των ακροδεξιών.

Η κρίση στο Documento “έδειξε” τις επερχόμενες αλλαγές στα media

Κοινό μυστικό στον χώρο των μέσων ενημέρωσης αποτελούν οι αλλαγές που έρχονται μετεκλογικά, με τον προβληματισμό για το παρόν και το μέλλον των έντυπων εκδόσεων να κυριαρχεί. Οι εφημερίδες κινδυνεύουν με λουκέτο, τουλάχιστον οι καθημερινές εκδόσεις τους, καθώς οι μεγάλοι όμιλοι ρίχνουν περισσότερο βάρος στα ηλεκτρονικά και ψηφιακά Μέσα και δεν φέρονται διατεθειμένοι να συζητήσουν οποιοδήποτε σχέδιο στήριξης των εντύπων. Η ενσωμάτωση, εξάλλου, της πλειονότητας των συστημικών ΜΜΕ στην κυρίαρχη προπαγάνδα και κατευθυνόμενη πληροφόρηση κράτους και κυβέρνησης έχει οδηγήσει στην πλήρη απαξίωσή τους.

…διαφορετικά δεν είναι δημοσιογραφία αυτό που κάνουμε, εκτός ίσως στην Μπουρκίνα Φάσο

Η ιστορία με το protagon αποκαλύπτει με χαρακτηριστικό τρόπο μια μεγάλη παθογένεια του κλάδου μας, είναι η ίδια παθογένεια ενός κομματιού της κοινωνίας που του αρέσει να ταμπουρώνεται πίσω από τις δικές του αλήθειες και είναι ικανό να κάνει τα πάντα γι αυτό ακόμα και να διαστρεβλώσει γεγονότα, αρκεί να μη θιγεί ένα Μέσο, ένας δημοσιογράφος, ένα κόμμα. Απο το τελευταίο αρχίζει και το μεγάλο πρόβλημα του χώρου μας, βλέπουμε τη δική μας πλευρά και τους απέναντι παρ’ ότι εμείς ιδιαίτερα έχουμε υποχρέωση, η δουλειά μας το επιβάλει να μην ανήκουμε σε κομματικά στρατόπεδα γιατί έτσι πρέπει, διαφορετικά δεν είναι δημοσιογραφία αυτό που κάνουμε, πουθενά δεν γίνεται στον κόσμο, εκτός από την Μπουργκίνα Φάσο ίσως, δεν γίνεται οι αγγελιαφόροι των πληροφοριών να αλλάζουν το περιεχόμενο των μηνυμάτων που μεταφέρουν μια αλήθεια αλλά που δεν μας αρέσει γιατί δεν εξυπηρετεί τα Μέσα, τα αφεντικά μας, το κόμμα μας και δεν αρέσει και στους αποδέκτες τους που έχουμε εκπαιδεύσει να είναι άνθρωποι που ακολουθούν την γραμμή που έχουν χαράξει αλλοι.