Δεν αντέχει ούτε τα σκίτσα η ισραηλινή πρεσβεία

Ο λόγος στον σκιτσογράφο Μιχάλη Κουντούρη για την ολιγοήμερη απουσία του από τις σελίδες της Εφημερίδας των Συντακτών  “εσωτερική” κριτική-κατηγορία που δέχθηκε από την εφημερίδα. Ο εσωτερικός αυτός διάλογος δυστυχώς έκρυψε για μια ακόμη φορά την παρέμβαση της Ισραηλινής πρεσβείας η οποία, όπως κάθε φορά, διαμαρτύρεται σε ότι έρχεται ενάντια στην δολοφονική πολιτική του κράτους του Ισραήλ.

Η δική μου απάντησή στις κατηγορίες για αντισημιτισμό, όπως δημοσιεύεται σήμερα (19-04-2018) στην ΕφΣυν:

ΤΡΕΙΣ ΜΕΡΕΣ ΑΠΟΥΣΙΑ ή ΕΞ ΟΙΚΕΙΩΝ ΤΑ ΒΕΛΗ

Στις 30 Μαρτίου 2018, δεκάδες χιλιάδες κάτοικοι της Παλαιστίνης συγκεντρώνονται σε πέντε σημεία κατά μήκος των συνόρων της Λωρίδας της Γάζας σε μια κινητοποίηση, γνωστή σε όλους ως «Πορεία της Επιστροφής». Ο ισραηλινός στρατός απαντά στην κινητοποίηση με πυρά. Πέφτουν οι πρώτοι νεκροί.

6 Απριλίου, η λίστα μετρά 24 νεκρούς.

10 Απριλίου, δημοσιεύεται το σκίτσο του κρατούμενου που φέρει στο πέτο τη Λωρίδα της Γάζας στη θέση του κίτρινου αστεριού. Την ίδια μέρα δημοσιοποιείται βίντεο που καταγράφει ισραηλινό ελεύθερο σκοπευτή να πυροβολεί άοπλο Παλαιστίνιο, πανηγυρίζοντας για την «επιτυχία» του. 11 Απριλίου, την επομένη, δημοσιεύεται στην ΕΦ.ΣΥΝ. το σκίτσο του ελεύθερου σκοπευτή με τις ματωμένες παλάμες πάνω στο Τείχος των Δακρύων. Και τα δύο σκίτσα προκάλεσαν την αντίδραση της ισραηλινής πρεσβείας. Ως αποτέλεσμα, η εφημερίδα λαμβάνει προς δημοσίευση δύο επιστολές από την πρέσβη του Ισραήλ και μία επιστολή-άρθρο του δημοσιογράφου Βίκτωρος Ισαάκ Ελιέζερ.

Την ίδια μέρα που δημοσιεύεται η επιστολή του Β.Ι. Ελιέζερ, ο συνάδελφος Δημήτρης Ψαρράς σε άρθρο του με τίτλο «Δεν ξεχνούμε το Ολοκαύτωμα» εκφράζει κατηγορηματικά τη διαφωνία του με τα σκίτσα, αναφέρεται στα «όρια της ελευθερίας στον Τύπο και ειδικά στην πολιτική γελοιογραφία» και δεν διστάζει να με στοχοποιήσει και αυτός ως αντισημίτη.

Ο καλός συνάδελφος μεταξύ άλλων, κάνει σαφές προς κάθε κατεύθυνση ότι τα σκίτσα μου δεν εκφράζουν σε καμία περίπτωση την, ούτως ή άλλως, γνωστή θέση της εφημερίδας κατά του αντισημιτισμού.

Σωστά. Εξάλλου, κανείς δεν περιμένει από την Εφημερίδα, ανεξάρτητη και πολυφωνική από τη γέννησή της, να ταυτίζει τη γραμμή της με ένα σκίτσο ή ένα άρθρο.

Παρά ταύτα, δεν επιτρέπω σε κανέναν να επικαλείται αυτή την «ποικιλομορφία των απόψεων» και, διαφωνώντας μαζί μου «ρητά ή υπόρρητα, από τις στήλες της» (sic) να με εξομοιώνει με κάθε είδους Πλεύρη και να υπονοεί ρατσιστικές θέσεις και συμπεριφορές εκ μέρους μου.

Συστατικό στοιχείο της τέχνης της γελοιογραφίας είναι η σάτιρα. Και η σάτιρα, εξ ορισμού, καυτηριάζει, στηλιτεύει, κρίνει. Είναι ασεβής και είναι αυθάδης.

Θεωρούσα ανέκαθεν καθήκον, υποχρέωση και τιμή μου η δουλειά μου να στρατεύεται, ενάντια στις εξουσίες, τους φασισμούς, την αδικία. Απέναντι στις γενοκτονίες, στα καθεστώτα που φυλακίζουν ανηλίκους (#freeahedtamimi) και δολοφονούν αθώους, απέναντι στους ελεύθερους σκοπευτές.

Όμως, δεν θεωρώ ούτε καθήκον, ούτε και υποχρέωσή μου να λογοδοτήσω σε κανέναν άλλο, πέρα από την συνείδηση και τους αναγνώστες μου.