Από τον Γιάννη Καλαβάνο, μέλος του ΔΣ της ΕΝΩΣΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ ΑΘΗΝΩΝ και μέλος της ΓΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΤΥΠΟΥ ΧΑΡΤΟΥ στο left.gr
Τι γίνεται με την «Ευρώπη»; Πού βρίσκεται το θέμα; Τι αποφάσεις και πότε θα βγάλει η Επιτροπή Ανταγωνισμού; Ποιους βολεύει η σημερινή φάση… αφασίας γύρω από την κατάληξη του Πρακτορείου; Το ποιους δεν βολεύει, το ξέρουμε. Δεν χρειάζεται να επαναλαμβανόμαστε. Μπλεγμένη η κατάσταση. (fmvoice-ΣΑΤΥΡΟΣ-2/3/2018). Με αφορμή το παραπάνω άρθρο, αναρωτιέμαι αν τελικά εμένα, ωςέναν από τους 250 εργαζόμενους που πέταξε στο δρόμο το παραπάνω πρακτορείο, με ενδιαφέρει ποιους βολεύει.
Βολεύει τους εκδότες – μετόχους – αφεντικά ναι ή όχι; Σίγουρα ναι. Ελεύθεροι από τα βάρη και τις υποχρεώσεις προς τους εργαζόμενους στο MEGA, τον ΔΟΛ, τον ΠΗΓΑΣΟ, την ΙΡΙΔΑ την ΕΥΡΩΠΗ (ναι ίδιοι είναι οι μέτοχοι, ίδια και τα διοικητικά συμβούλια που διορίζουν στις εταιρείες τους πριν τις κλείσουν) συνεχίζουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες, και αυτό σίγουρα τους βολεύει. Πόσο όμως βολεύει τους περίπου 1500 εργαζόμενους που πέταξαν στον δρόμο;
Πόσο βολεύει τον εργαζόμενο που μετά από 10, 20, 30, ακόμα και 40 χρόνια μένει άνεργος, χωρίς αποζημιώσεις, χωρίς δικαιώματα, χωρίς μέλλον;
Βολεύει τους παραπάνω επιχειρηματίες η καθυστέρηση της Επιτροπής Ανταγωνισμού; Σίγουρα ναι. Υπήρχε καρτέλ στη διανομή του τύπου; Σίγουρα ναι. Τους βολεύει αυτή η κατάσταση ώστε να προλάβουν να καλύψουν – διορθώσουν τα κακώς κείμενα; Σίγουρα ναι. Αλλά ακόμα και αν παραδεχθούν την ενοχή τους, λέτε να μην έχουν να πληρώσουν ένα πρόστιμο, μικρό ή μεγάλο, και να συνεχίσουν την ζωή τους; Αυτοί χρήματα, σίγουρα έχουν.
Το καρτέλ στη διανομή τύπου υπήρχε από το 2000 έως το 2017. Σταμάτησε σήμερα να υπάρχει; Σήμερα που το πρακτορείο διανομής είναι μόνο ένα, δεν υπάρχει καρτέλ; Όταν οι ίδιοι εκδότες – μέτοχοι – αφεντικά μεταφέρουν σε μια νύχτα τα έντυπα τους από το ένα πρακτορείο στο άλλο, αυτό αλήθεια πώς λέγεται; Πώς λέγεται η κατάσταση κατά την οποία ο ίδιος άνθρωπος παράγει, τυπώνει, κυκλοφορεί και διανέμει εφημερίδες. Αλήθεια πώς λέγεται;
Και πώς κάνει όλα τα παραπάνω με το μικρότερο δυνατό κόστος; Απλώς κλείνει το ένα πρακτορείο (ΕΥΡΩΠΗ), αφήνει στον δρόμο τους εργαζόμενους, φορτώνει τη δουλειά στους εργαζόμενους του άλλου πρακτορείου (ΑΡΓΟΣ), προσλαμβάνει εργολαβικούς με μισθούς πείνας (με τους εργολαβικούς δεν ρίχνει μόνο το κόστος, εκβιάζει κιόλας, αφού για την ίδια δουλειά υπάρχουν διαφορετικές ταχύτητες εργαζομένων). Να ρωτήσω τελικά ποιον βολεύει αυτή ή κατάσταση; Σίγουρα δεν βολεύει τους εργαζόμενους, ούτε του ΕΥΡΩΠΗ, ούτε του ΑΡΓΟΥΣ.
Αλλά τελικά τι θα βόλευε τους εργαζόμενους του ΕΥΡΩΠΗ, που μετά από 8 σχεδόν μήνες απληρωσιάς, έχουν να περιμένουν, τάχα, τη δικαστική εξέλιξη της πτώχευσης, ώστε να αποζημιωθούν, μετά τις τράπεζες (οι οποίες, μην ξεχνάμε, δάνειζαν εκατομμύρια τους γνωστούς εκδότες – μετόχους – αφεντικά, χωρίς να ρωτούν ποτέ, πούυ πάνε αυτά τα εκατομμύρια), το δημόσιο κ.λπ.
Θα τους βόλευε να συνεχίσουν να δουλεύουν. Θα τους βόλευε να συνεχίσουν να δουλεύουν στη δουλειά που έμαθαν να κάνουν τόσο καλά, μετά από δέκα, είκοσι, τριάντα ακόμα και σαράντα χρόνια, και με τα δικαιώματα που πάλεψαν και κατάκτησαν όλα αυτά τα χρόνια.
Αυτό θα βόλευε τον κάθε έναν από τους 250 εργαζόμενους, που βρίσκονται σήμερα στον δρόμο.
Και επειδή αυτό που βολεύει τους εργαζόμενους σίγουρα δεν βολεύει τους εκδότες – μετόχους – αφεντικά, σίγουρα θα βόλευε στον μεγαλύτερο βαθμό, να ξέρουμε ότι δίπλα μας έχουμε μια κυβέρνηση που αναγνωρίζει το δίκαιο και το ηθικό του αγώνα μας και θα σταθεί στο πλευρό μας, για να ξεβολέψουμε όλους αυτούς, που βολεύτηκαν και συνεχίζουν να βολεύονται πάνω στην όποιας μορφής εξόντωσή μας.
Και θέλω να πιστεύω, ότι η πολιτική συγκυρία σήμερα, τελικά βολεύει πάρα πολύ τους εργαζόμενους.