Στήλη “Πίσω από τις κάμερες” στο κυριακάτικο ΠΡΙΝ (4/2/2018)
Ο εξεφτελισμός του καναλάρχη. Θα μπορούσε να είναι ο τίτλος των όσων διαδραματίζονται τους τελευταίους μήνες με επίκεντρο το Mega και φόντο τη διαδικασία της τηλεοπτικής αδειοδότησης. Η εικόνα μιλά από μόνη της. Πανό και αντίσκηνα έξω 
από τα πολυτελή γραφεία της Motor oil του ομίλου Βαρδινογιάννη από τους απελπισμένους και αγανακτισμένους εργαζόμενους του Mega που πλέον απαιτούν ξεκάθαρα τα δεδουλευμένα 17 μηνών. Οι δυο εκ των τριών μετόχων, δηλαδή Βαρδινογιάννης, Μαρινάκης συνεχίζουν υποκριτικά να επιρρίπτουν ευθύνες σε κυβέρνηση, θεσμικά όργανα και τράπεζες. Για το γεγονός ότι δεν κατέθεσαν αίτηση για τηλεοπτική άδεια, άρα πρακτικά το κανάλι θα πρέπει να κλείσει στις 27 Φεβρουαρίου. Δηλώνουν επίσημα πως δεν μπορούν να πληρώσουν τους μισθούς των εργαζομένων και δεν έχουν καμία συνέπεια για αυτό από τα κρατικά όργανα.
Δεν ομολογούν ανοιχτά πως δεν θέλουν πλέον το Mega γιατί δεν εξυπηρετεί στην παρούσα φάση τα σχέδια τους.
Δεν είναι διόλου τυχαίο ότι ο όμιλος Βαρδινογιάννη ανέθεσε τον έλεγχο του Mega στον διευθύνοντα σύμβουλο του αντίπαλου Star, Πάνο Κυριακόπουλο. Τον άνθρωπο που επέμενε σε όλους τους τόνους πως χωράνε στην Ελλάδα 18 ιδιωτικά κανάλια πανελλαδικής εμβέλειας! Και αποδείχθηκε πως έκανε ότι περνούσε από το χέρι του για να κλείσει οριστικά το Mega. Ο δε Β. Μαρινάκης επικαλούμενος τα προβλήματα με τη δικαιοσύνη, δηλώνει ανεπίσημα πως τον έσυρε η Ν.Δ να πληρώσει για το Mega επειδή είχε μπει στο μετοχικό κεφάλαιο ο Ι. Σαββίδης που ως γνωστόν εξυπηρετεί κεφάλαια, αντίπαλα των Αμερικανών.
Η τακτική αυτή των καναλαρχών δεν θα υπήρχε αν δεν βόλευε και την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Όχι μόνο δεν υπάρχει καμία αντίδραση για τη πληρωμή των μισθών επί 16 μήνες στους εργαζόμενους, αλλά επιπλέον τα θεσμικά κρατικά όργανα καλύπτουν πλήρως τους καναλάρχες και τους τραπεζίτες. Δεν είναι πολλές ημέρες που οι εργαζόμενοι ζήτησαν από τις τράπεζες –που στο μεταξύ δηλώνουν έκπληκτες για την τακτική των μετόχων- το αρμόδιο υπουργείο και τη Βουλή τη δανειακή σύμβαση μεταξύ της τηλεοπτικής εταιρείας «Τηλέτυπος» και των τραπεζών. Δεν τους δόθηκε γιατί χαρακτηρίστηκε παρανόμως ως «εμπιστευτικό έγγραφο». Οι τρεις λοιπόν πόλοι οικονομικής-πολιτικής και μιντιακής εξουσίας παίζουν με τα συμφέροντα τους και αλληλοκαλύπτονται έναντι των εργαζομένων.