Επτά χρόνια μνημόνια στο χώρο των ΜΜΕ και φαίνεται πως περνάμε πλέον στην 3η φάση καταστροφής του δημοσιογραφικού κλάδου και των εργαζομένων στα ΜΜΕ ως ενεργοί πρωταγωνιστές της παραγωγής στην ενημέρωση. Μετά τους αγώνες της 2ετίας 2010-2012, το σκύψιμο και την υποταγή των συνδικαλιστικών ενώσεων σε εργοδοτικές και κυβερνητικές απαιτήσεις, μετά από δεκάδες λουκέτα σε εφημερίδες, περιοδικά, χιλιάδες απολύσεις και απώλειες θέσεων εργασίας, οι συνδικαλιστικές ενώσεις ανέλαβαν το ρόλο του επαίτη έναντι των υπουργών. Μέλημάς του να αιτούνται τη χορήγηση έκτακτων εφάπαξ οικονομικών βοηθημάτων ύψους 1.000 ευρώ για εργαζόμενους σε επίσχεση, ανέργους και απολυμένους λίγο πριν τα Χριστούγεννα!
Μέσα στον Δεκέμβριο η ΕΣΗΕΑ αλλά και οι άλλες συνδικαλιστικές ενώσεις, ΕΣΠΗΤ, ΕΤΗΠΤΑ, ΕΠΗΕΑ έχουν ζητιανέψει από τους υπουργούς Εργασίας και Εσωτερικών το εν λόγω εφάπαξ βοήθημα τουλάχιστον 4 φορές.
Για τους εργαζόμενους -απλήρωτους- του ΔΟΛ που πουλήθηκε καθαρός στον Βαγγέλη Μαρινάκη, του “Πήγασου” που επίσης πουλήθηκε για ευτελές ποσό και καθαρός στον Ιβάν Σαββίδη, της Εξπρές της οποίας οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα, της “Μακεδονίας” της οποίας η ιδιοκτησία εξαφάνισε τις κρατικές επιδοτήσεις και εξαφανίστηκε από την εκδοτική εταιρεία. Και ανάλογο βοήθημα είχε ζητηθεί για τους εργαζόμενους του Mega. Ζητάνε να δοθεί το 1.000άρικο λες και πρόκειται για επαίτες και όχι για εργαζόμενους τους οποίους άφησαν απλήρωτους ιδιοκτήτες που είτε εξαγοράζουν άλλα ΜΜΕ είτε εμφανίζονται σε λίστες of shore εταιρειών.
Για τους ίδιους τους δημοσιογράφους, τεχνικούς και υπαλλήλους των παραπάνω εκδοτικών εταιρειών, το βοήθημα των 1.000 ευρώ προφανώς και είναι σωτήριο για την επιβίωση τους. Για τα σωματεία όμως, τις συνδικαλιστικές ενώσεις δείχνει την κατάντια της ηγεσίας ενός ολόκληρου κλάδου που κάποτε ηγούνταν συνδικαλιστικά της 4ης εξουσίας των ΜΜΕ. Από τη μία οι ενώσεις ζητιανεύουν ψίχουλα κρατικής ενίσχυσης για να θολώσουν και να σκεπάσουν το μείζον κοινωνικό πρόβλημα του κλάδου ΜΜΕ και από την άλλη τάσσονται ανοιχτά και χωρίς κανένα ηθικό φραγμό υπέρ όλων των αιτημάτων των εκδοτών. Για να τους χαριστούν και πάλι …κίνητρα.
Εμφανίζονται υπέρμαχοι των αιτημάτων των εκδοτών σε Τύπο, ιδιοκτητών στη ραδιοφωνία-ακόμη και στα δημοτικά ραδιόφωνα και της τηλεόρασης χωρίς κανένα κριτήριο αξιολόγησης τους. Το μόνο που ψελίζουν είναι πως οφείλουν να υπογράψουν συλλογική σύμβαση εργασίας. Κι αυτό το ζητάνε με παρακλήσεις. Σαν τους ζητιάνους…