Οπως είχαμε ανακοινώσει στο προηγούμενο φύλλο της Κόντρας προσφύγαμε με αίτησή μας στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών, εκθέσαμε αναλυτικά το ιστορικό της υπόθεσης, επισυνάπτοντας κάθε απαραίτητο έγγραφο, και ζητήσαμε να εκδώσει εισαγγελική εντολή προς την ΑΑΔΕ, προκειμένου αυτή να ανταποκριθεί στην υποχρέωσή της, όπως ορίζεται από τον νόμο. Αν και με ασυνήθιστη για τέτοιες υποθέσεις καθυστέρηση (29 Νοέμβρη υποβάλαμε την αίτηση, 6 Δεκέμβρη πήραμε την απάντηση, μετά από δική μας όχληση), ο εισαγγελέας πρωτοδικών Νικόλαος Φιστόπουλος δίνει εντολή στην ΑΑΔΕ (Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων) να μας χορηγήσει «βεβαίωση για το συνολικό ποσό των οφειλών, χωρίς εξειδικευμένη αναφορά για κάθε εταιρία».
Θα σχολιάσουμε παρακάτω την αντίφαση (το λέμε όσο γίνεται πιο… κομψά) της εισαγγελικής παραγγελίας, όμως πρώτα πρέπει να αναφερθούμε στην κατάρρευση του τείχους της ντροπής που προσπάθησαν να στήσουν μπροστά στους καναλάρχες ο Παππάς, οι Τσακαλώτος-Χουλιαράκης και ο «ανεξάρτητος» υφιστάμενός τους Πιτσιλής, αναθέτοντας σε δυο υπηρεσιακούς παράγοντες να συγγράψουν εκείνη την επαίσχυντη απάντησή τους, με την οποία μας ανακοίνωναν ότι δε δικαιούμαστε να πάρουμε στοιχεία για το φόρο τηλεοπτικών διαφημίσεων που βεβαιώθηκε συνολικά από 1.1.2015, για το ποσό που έχουν καταβάλει οι υπόχρεοι καναλάρχες και για το φέσι που έχουν βάλει στο ελληνικό δημόσιο.
Τώρα, οι κυρίες αυτές είναι υποχρεωμένες να μας δώσουν τα στοιχεία για το φέσι. Πόσα χρωστούν οι καναλάρχες απ’ αυτόν τον φόρο, από 1.1.2015 που αποφασίστηκε (επιτέλους) ότι πρέπει να τον πληρώνουν (μέχρι τότε η καταβολή του φόρου αναβαλλόταν συνεχώς) μέχρι σήμερα.
Και ερχόμαστε στην απόφαση του εισαγγελέα, ο οποίος απέρριψε το αίτημά μας «όσον αφορά τη χορήγηση στοιχείων για το υπόλοιπο των βεβαιωθεισών οφειλών (εννοείται και των όσων έχουν καταβληθεί)» και έκανε δεκτό το αίτημα για «την χορήγηση βεβαιώσεως για το συνολικό ποσό των οφειλών χωρίς εξειδικευμένη αναφορά για κάθε εταιρία». Για να το πούμε απλά, η ΑΑΔΕ υποχρεούται να μας δώσει στοιχεία για το πόσα χρωστάνε συνολικά οι καναλάρχες μέχρι σήμερα, όχι όμως για το συνολικό ποσό του βεβαιωθέντος φόρου (το πόσα πλήρωσαν θα μπορούσαμε να το βρούμε με μια απλή αφαίρεση).
Είναι πραγματικά ακατανόητη αυτή η απόφαση. Δικαιούμαστε να μάθουμε (και μέσω της εφημερίδας μας ο ελληνικός λαός) πόσο είναι το φέσι, αλλά όχι πόσος είναι συνολικά ο φόρος που βεβαιώθηκε. Αν ο εισαγγελέας άρθρωνε κάποια επιχειρηματολογία για την απόφασή του, θα μπορούσαμε να την κρίνουμε. Ομως δε γράφει τίποτα πέραν αυτών που παραθέσαμε. Δικαιούμαστε, λοιπόν, να συμπεράνουμε ότι επέλεξε μια μεσοβέζικη λύση, επειδή είναι προφανές ότι δεν μπορούσε να απορρίψει το αίτημά μας. Μια λύση που θέτει κι αυτή φραγμό (μερικό έστω) στο δικαίωμα του ελληνικού λαού να πληροφορηθεί όλη την αλήθεια.
Εστω κι έτσι, όμως, μόλις μας δώσουν τα στοιχεία για το φέσι (και πρέπει να μας τα δώσουν άμεσα), θα μπορέσουμε να κάνουμε τις συγκρίσεις, γιατί έχουμε ως βάση αναφοράς τον φόρο που βεβαιώθηκε το 2015, που τον αποκάλυψε δύο φορές στη Βουλή ο πρώην υπουργός Τρ. Αλεξιάδης (39,3 εκατ. ευρώ).