Ο Χρήστος Αβραμίδης επιμελήθηκε το αφιέρωμα για τα 4 χρόνια μαύρο στην ΕΡΤ στο κυριακάτικο ΠΡΙΝ. Αναδημιεύουμε τον πρόλογο του ενώ τη συνέντευξη του Νίκου Τσιμπίδα και την παρέμβαση του Στέλιου Νικητόπουλου, αναδημοσιεύουμε σε άλλα post. Με δεδομένες τις συζητήσεις που γίνονται αυτό ακριβώς το διάστημα για το ρόλο της ΕΡΤ, τις επιθέσεις από δεξιούς κύκλους για λύση αλα Ισραήλ και στην ΕΡΤ και τους κρυφούς σχεδιασμούς για συρρίκνωση των λειτουργιών της, θεωρούμε πως είναι πάλι σημαντικό να ανοίξει ο διάλογος για το “ποια ΕΡΤ θέλουμε”.
Του Χρήστου Αβραμίδη
Τέσσερα χρόνια συμπληρώθηκαν από τη μέρα που η κυβέρνηση Σαμαρά έκλεισε την ΕΡΤ με πραξικοπηματικό τρόπο. Χιλιάδες άνθρωποι, βγήκαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν. Οι εργαζόμενοι κατέλαβαν τα κτίρια και ξεκίνησαν να παράγουν πρόγραμμα.
Σε μερικές ώρες, στην ΕΡΤ3 οι εργαζόμενοι διώχνουν τους διευθυντές από τα γραφεία τους. Η κυβέρνηση περιμένει να κοπάσει το κίνημα αλληλεγγύης και στις 7 Νοέμβρη 2013 εισβάλει με τα ΜΑΤ στην έδρα της ΕΡΤ, και εκκενώνει την κατάληψη. Στην ΕΡΤ3 και στους ραδιοφωνικοκύς σταθμούς της Περιφέρειας, οι εργαζόμενοι και αλληλέγγυοι συνεχίζουν να εκπέμπουν. Μεταδίδονται από πομπούς σε ολόκληρη την Ελλάδα και διαδικτυακά από την ERTOPEN. Για 2 χρόνια κάνουν την ΕΡΤ ένα κέντρο αγώνα και φορέα ανεξάρτητης ενημέρωσης. Και ύστερα ήρθε η νίκη. Στις 11 Ιουνίου 2015. Ή τουλάχιστον έτσι νομίζαμε. Η ΕΡΤ ανοίγει ξανά και οι 2500 εργαζόμενοι επαναπροσλαμβάνονται.
Μόνο που η κυβέρνηση αψηφά τα αιτήματα των εργαζόμενων όπως διατυπώθηκαν στο κείμενο «Ποια ΕΡΤ θέλουμε;» και το νομοσχέδιο φτιάχνει πάλι μια ΕΡΤ αγκαλιασμένη με την (εκάστοτε) κυβέρνηση. Το διοικητικό συμβούλιο διορίζεται απευθείας από την κυβέρνηση. Διευθύνων Σύμβουλος επιλέγεται ο Λάμπης Ταγματάρχης, γνωστός από τη θητεία του επί Γιώργου Παπανδρέου, με λογοκρισίες φοιτητών στο ενεργητικό του και μια ΕΡΤ της ιδιωτικοοικονομικής λειτουργίας.
Η συνέχεια γνωστή. Λογοκρισία, κομμένες εκπομπές, φιλοκυβερνητικές προσεγγίσεις, προβολή της Χρυσής Αυγής μονάχα μερικά από τα επεισόδια της «νέας» ΕΡΤ. Και φυσικά στην μεγάλη εικόνα, οι τοποθετήσεις ενάντια στο ευρώ, την Ευρωπαϊκή ένωση και τα μνημόνια σχεδόν εξαφανίζονται απ’τον τηλεοπτικό αέρα. Τέλος, τα κτίρια που προστάτευσαν με αυταπάρνηση οι εργαζόμενοι φυλάσσουν τώρα κακοπληρωμένοι υπάλληλοι εργολαβικών εταιριών. Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα, τα κτίρια περικυκλώνονται, ξανά (σαν να μην πέρασε μια μέρα) από πάνοπλες διμοιρίες των ΜΑΤ. Αποτέλεσμα; Η ΕΡΤ τείνει να γίνει όλο και περισσότερο η μνημονιακή κυβερνητική ραδιοφωνία τηλεόραση παρά τις αντιστάσεις που αναπτύσσονται.
Επιλέξαμε να μιλήσουμε με δύο μορφές του αγώνα. Τον Στέλιο Νικητόπουλο, βασικό συντελεστή της ΕΡΤ3 που δεν διστάζει και σήμερα να ασκεί διαρκώς κριτική στις αποφάσεις της διορισμένης διοίκησης. Και τον Νίκο Τσίμπίδα. Την φωνή των εργαζόμενων την 7η Νοέμβρη του 2013 όταν μπήκαν τα ΜΑΤ, στο Ραδιομέγαρο, ο οποίος μάλιστα καθαιρέθηκε πρόσφατα από τη θέση του.