ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΔΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ
Του Γ.Λιβιτσάνου στο ΠΡΙΝ της Κυριακής
Ανοιχτές θύρες και έτοιμους νόμους βρίσκουν οι πολυεθνικές εταιρείες που εισβάλλουν στην Ελλάδα, αρπάζοντας δημόσιο πλούτο, υπεραξία και λαϊκά δικαιώματα. Στο έδαφος αυτό αναπτύσσεται και ο πόλεμος ανάμεσα στους εγχώριους ολιγάρχες, που διαμορφώνουν μέχρι και ελεγχόμενες περιοχές, με χρήση οπαδικών στρατών, επιστρατευμένων πολιτικών και μίντια.
Οριζόντια και κάθετα έχει ριζώzσει η διαπλοκή στην «ευρω-προσηλωμένη» Ελλάδα. Στις αποικιοκρατικού χαρακτήρα συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί διαφαίνονται συμπλεύσεις συμφερόντων «υψηλού» και «περιφερειακού» επιπέδου. Η πρώτη «κατηγορία» καθορίζεται από την εμπλοκή του διεθνούς κεφαλαίου, με τους εγχώριους επιχειρηματίες-συνεργάτες να έχουν ρόλο κομπάρσου, και «ρυθμίζεtαι» από τους κανόνες της ΕΕ. Η δεύτερη κατηγορία αφορά το «αλισβερίσι» με τους «ντόπιους» επιχειρηματίες.
Ο τραπεζικός κλάδος, η ναυτιλία και οι εξοπλισμοί είναι οι χώροι της διαπλοκής …Α ́ κλάσης. Αποκαλυπτικά όσα είπε ο υπ. Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος μόλις την προηγούμενη Πέμπτη στη Βουλή για την πώληση της Εθνικής Ασφαλιστικής σε διεθνές fund. Παραδέχτηκε ότι η κυβέρνηση έχει συνομολογή- σει σε όσα είχαν δρομολογηθεί από την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, χωρίς να υπάρχει καμία μνημονιακή δέσμευση. Είναι απλώς απότοκα της «ευρωπαϊκής πορείας της χώρας».
Χαρακτηριστική ήταν η τοποθέτησή του: Η πώληση της Εθνικής Ασφαλιστικής, είπε, «δεν έχει σχέση με το μνημόνιο, αλλά έχει σχέση με τις ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών, όπου η θέση της Διεύθυνσης Ανταγωνισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι ότι, από τη στιγμή που μια τράπεζα παίρνει κρατική βοήθεια, έχει ένα αβαντάζ σε σχέση με τους ανταγωνιστές της, έχει δηλαδή κάποιο πλεονέκτημα. Σε αυτή την περίπτωση, από το 2014, δηλαδή πριν από εμάς, υπήρχε σχέδιο αναδιάρθρωσης της Εθνικής Τράπεζας που είχε μέσα και την πώληση της Εθνικής Ασφαλιστικής». Να θυμίσουμε πως ως αντιπολίτευση ο ΣΥΡΙΖΑ είχε ταχθεί κατά της πώλησης της Εθνικής Ασφαλιστικής και ο Ε. Τσακαλώτος έδωσε στην ίδια τοποθέτηση μια ξεκάθαρη εικόνα για το πώς η κυβέρνηση …αντιστέκεται σήμερα σε αυτό: «Έχω στείλει και γράμμα στην κ. Βεστάγκερ (σ.σ. αρμόδια επίτροπος), όπου εξηγούσα, όπως είχε εξηγήσει και η ίδια η Εθνική Τράπεζα, τους λόγους που αδικείται η Εθνική Τράπεζα αν αναγκαστεί να πουλήσει αυτή τη θυγατρική, και δεν μπορέσαμε να πείσουμε τη Διεύθυνση Ανταγωνισμού».
Για τον σχετικό διαγωνισμό είναι υπεύ- θυνοι οι γνωστοί διεθνείς οίκοι Morgan- Stanley και Goldman Sachs, ενώ εμπλέκεται και η Deutsche Bank με την ιδιότητα του συμβούλου. Στο διαγωνισμό έχουν εμπλακεί–και, σύμφωνα με τις τρέχουσες πληροφορίες, έχουν προκριθεί– δύο τουλάχιστον κινεζικές κοινοπραξίες, η Fosun και η Gong Bao, ενώ παρά τις …φιλότιμες προσπάθειές τους μάλλον μένουν εκτός κοινοπραξίας στις οποίες συμμετέχουν τμήματα του ελληνικού κεφαλαίου (Κοπελούζος-Δουζόγλου).
Στο …υψηλό επίπεδο της διαπλοκής συμπεριλαμβάνεται, φυσικά, ο «κινεζικός δράκος» της Cosco, με αφετηρία το λιμάνι όσο πιο γρήγορα γίνεται για τη συμβολή που θα έχει στο ΑΕΠ». Μάλιστα, επειδή στο σχεδιασμό προβλέπεται και η ύπαρξη καζίνο, ο υπουργός είπε ότι θα παρασχεθεί μια ακόμη διευκόλυνση: «Έχουμε αναθέσει σε εταιρεία τον ανασχεδιασμό για όλα τα καζίνα, για να ξέρουν όλοι οι επενδυτές πόσα καζίνα θα είναι στην Αττική και στις άλλες περιοχές». Η όλη υπόθεση θα επιλυθεί μια κι έξω, αφού –πάντα σύμφωνα με τον Ε. Τσακαλώτο– έχει εγκριθεί «από το ΔΣ του ΤΑΙΠΕΔ το σχέ- διο ολοκληρωμένης ανάπτυξης του Μη- τροπολιτικού Πόλου Ελληνικού-Αγίου Κοσμά και επίκειται η κατάθεσή του από τον επενδυτή, ώστε εν συνεχεία να δρο- μολογηθεί η διαδικασία της έκδοσης του προεδρικού διατάγματος». Αντίστοιχα συμβαίνουν και στην παραχώρηση της ΕΛΒΟ στη νοτιοαφρικανική Paramount.
Επίσης, συνολικά τα συμφέροντα που δραστηριοποιούνται στον ευρύτερο χώρο δεν αφορούν μόνο τις υπηρεσίες Λιμένος αλλά και την εμπορία πετρελαιοειδών. «Αντιπρόσωπος» της Cosco στα ελληνικά πράγματα είναι ο εφοπλιστικός όμιλος Κωνσταντακόπουλου και ως ανταγωνιστές του βρίσκει κανείς …όλα τα γνωστά ονόματα της εγχώριας διαπλοκής. Μπορεί να είναι γνωστότεροι για τις εκδοτικές-μιντιακές και ποδοσφαιρικές τους δραστηριότητες, όμως στα πέριξ του λιμανιού είναι το πραγματικό χρήμα: ΕΤΕΚΑ (όμιλος Σπανού), ΣΕΚΑ (όμιλος Βαρδινογιάννη) και Aegean Oil (όμιλος Μελισσανίδη).
Κι ενώ η προαναφερθείσα διαπλοκή έχει αφεθεί στον «αυτόματο» των διαδικασιών που έχουν καθοριστεί από την ΕΕ και η κυβέρνηση απλώς …διεκπεραιώνει, υπάρχουν κι άλλα επίπεδα. Μεταξύ αυτών ο χώρος των ΜΜΕ (βλ. σελ. 6), των περιφερειακών κατασκευών, του φαρμάκου, της πολεμικής βιομηχανίας και, φυσικά, του ποδοσφαίρου.
Σε όλους αυτούς τους τομείς οι τελευταίες εξελίξεις, με αφορμή την υπόθεση της χαριστικής τροπολογίας στον όμιλο Σαββίδη, αλλά και τα όσα συνέβησαν στον τελικό του Κυπέλου Ελλάδας μεταξύ ΠΑΟΚ και ΑΕΚ παρουσιάζουν μια …μαγική εικόνα. Η, χωρίς προσχήματα, σύγκρουση συμφερόντων που μεταφέρεται αυτούσια στην πολιτική σκηνή δείχνει μια χώρα που θυμίζει την πρώην ΕΣΣΔ στα χρόνια μετά την κατάρρευση.
Η κυβέρνηση δεν κρύβει τη συμπάθεια και τη στήριξή της σε επιχειρηματίες όπως ο Σαββίδης, και άλλοι, όπως και η αντιπολίτευση (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ κυρίως), τη σύμπλευσή τους με τον όμιλο Αλαφούζου και αρκετούς ακόμη. Στην ίδια «εικόνα» εντάσσονται και τα φαινόμενα που παρατηρούμε στο χώρο του ποδοσφαίρου. Οι πρόεδροι να αποθεώνονται από την ίδια κερκίδα η οποία πριν από λίγα χρόνια χειροκροτούσε τους ποδοσφαιριστές και οι «οπαδικοί στρατοί» να αποτελούν ένα φαινόμενο που οξύνεται. Πλέον οι εγχώριοι ολιγάρχες μέσω των ποδοσφαιρικών ομάδων, του τόπου των επενδύσεών τους, των σχέσεων με δημοτι- κές αρχές, ακόμη και με εκπροσώπους της εκκλησίας ελέγχουν …περιοχές. Ο Πειραιάς, η Θεσσαλονίκη, η Φιλαδέλφεια βρίσκονται υπό μια ιδιότυπη «κατοχή».
Στην ίδια κατηγορία μπορεί να κατατάξει κανείς και την περίφημη επένδυση στο Ελληνικό του ομίλου Λάτση ως μέρος της κοινοπραξίας. Για το θέμα αυτό άλλωστε ήταν σαφέστατος ο Ε. Τσακαλώτος: «Υπάρχει δέσμευση της κυβέρνησης να τελειώσει το έργο
Η Ευρωπαϊκή Ένωση στις «μεγάλες δουλειές»
H ΕΝΟΧΗ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΥΡΙΖΑ
Η υπόθεση της τροπολογίας για τη ΣΕΚΑΠ, που έφερε αντιμέτωπους τον Α. Τσίπρα και τον Κ. Μητσοτάκη στη Βουλή για το χατίρι του Ιβάν (του Τρομερού) Σαββίδη, δεν ήταν τίποτε. Μόνο ένα μικρό δείγμα στο τεράστιο «ανακάτεμα» συμφερόντων που συμβαίνει απ’ άκρη σ’ άκρη, είτε αποκτά τεράστια δημοσι- ότητα είτε γίνεται πίσω από κλειστές πόρτες πολιτικών και επιχειρηματικών γραφείων. Με βασικό υπόβαθρο τις αντιλαϊκές πολιτικές και τη μείωση του κόστους της εργατικής δύναμης, καθώς και την «ύπνωση» του εργατικού λαϊκού κινήματος, επιχειρείται μια αναδιανομή σε όλα τα επίπεδα. Με το λαό στο περιθώριο, περιορισμένο είτε από αντιδημοκρατικούς νόμους είτε από τον «καναπέ» και το «Survivor», διεθνή και εγχώρια συμφέροντα διαγκωνίζονται και πολεμούν για το μεγαλύτερο δυνατό μερίδιο από τη δημόσια περιουσία ή από το ίδιο το λαϊκό εισόδημα, που διοχετεύεται μέσω της φορολογίας στις ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών και στις επιδοτήσεις επιχειρήσεων με χιλιάδες τρόπους.
Επιχειρηματικές συμμαχίες και μέτωπα στήνονται. Τα αστικά κόμματα ή το πολιτικό προσωπικό, ανεξαρτήτως κομματικής ένταξης, αναδιατάσσονται αναλόγως. Ο καθένας στη δική του διαπλοκή. Όλα γίνονται χωρίς έστω τη συστολή του παρελθόντος. Στις περισσότερες περιπτώσεις δεν τηρούνται καν τα προσχήματα. Κατατίθενται ερωτήσεις και τροπολογίες στη Βουλή, γίνονται δηλώσεις ή κοσμικές εμφανίσεις. Ακόμα χειρότερα, δημόσιες προσκλήσεις σε «μεγάλους επενδυτές» να έρθουν να …παραλάβουν το –συνήθως νομοθετικά κατοχυρωμένο–έπαθλό τους.
Όπως πολλά είναι τα συμφέροντα και οι κατηγορίες τους, αντίστοιχα πολλοί είναι και οι «τροχονόμοι» τους. Το μακρύ χέρι της ΕΕ είναι παρόν για να «ρυθμίζει την κίνηση» στις πολύ μεγάλες δουλειές. Η Κομισιόν ξέρει τα πάντα και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ανταγωνι- σμού μοιράζει πρόστιμα για «κρατικά μονοπώλια» όπου κρίνει απαραίτητο, ενώ τα απο- σύρει όταν χρειάζεται. Η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, υπό καθεστώς άκρας μυστικό- τητας και απόλυτης ασυλίας από κάθε εισαγ- γελική δίωξη ή διοικητική έρευνα, διανέμει κεφάλαια σε ξένες και εγχώριες επιχειρήσεις, ενώ η Τράπεζα της Ελλάδας ανοιγοκλείνει τη στρόφιγγα του δανεισμού των συστημικών τραπεζών δίνοντας αναφορά μόνον στην ΕΚΤ.
Από την άλλη, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προσπαθεί να στήσει τις δικές της σχέσεις μέσα σε αυτό το περιβάλλον και κάνει ό,τι μπορεί για να διευρύνει τα περιθώριά της. Αναζητά τους εγχώριους επιχειρηματίες που θα στοιχηματίσουν (καθόλου τυχαία η επιλογή της λέξης) στη μακροημέρευσή της και ως εκ τούτου θα τη διασφαλίσουν. Η ΝΔ και ένα τμήμα του ΠΑΣΟΚ κάνουν αντίστοιχα το δικό τους παιχνίδι ποντάροντας στην επαύριον του 4ου μνημονίου. Αυτό θα το διαχειριστεί ο ΣΥΡΙΖΑ.
Όλα τούτα ενώ οι πολιτικοί συσχετισμοί τα επόμενα χρόνια –με βάση και την εκλογική νομοθεσία– ίσως οδηγήσουν σε διαφορετικά κυβερνητικά σχήματα. Τότε οι ταυτίσεις θα γίνουν ακόμη πιο εμφανείς. Όπως και η ανάγκη ενός ισχυρού, απαιτητικού και αποφασισμέ- νου να συγκρουστεί πραγματικά εργατικού κινήματος. Μόνο έτσι μπορεί να καθαρίσει η βρομιά.