Από τον Μάριο Λώλο στη σελίδα του στο fb
Έχουν περάσει αισίως πέντε χρόνια από τις 5 Απριλίου του 2012 και το δολοφονικό χτύπημα που δέχτηκα, από έναν άγνωστο ακόμα μπάτσο. Θυμίζω το γεγονός για έναν και μόνο λόγο: Η ΕΔΕ για το χτύπημα και σε μένα και στον Μανώλη τον Κυπραίο και σε πολλούς ακόμα συναδέρφους μου είναι κρυμμένη σε κάποιο συρτάρι κάποιου κρατικού μηχανισμού.
Το αίτημα μας για να ανασυρθούν και να αναζητηθούν οι ένοχοι είναι πάντα πάνω πάνω στη δική μας ατζέντα και σαν κλάδος και ατομικά. Έχουμε κατ επανάληψη απευθυνθεί σε Υπουργούς ΠΡΟΠΟ. Κανένας δεν δεσμεύτηκε ποτέ να συνεχίσει/ξεκινήσει τις διαδικασίες.
Εμείς θα συνεχίσουμε να το φέρνουμε στην επιφάνεια όσο και όπως μπορούμε. Γιατί εάν η δικαιοσύνη είναι τυφλή εμείς δεν είμαστε και θα συνεχίσουμε να ζητάμε να σταματήσει κάποτε η ανοχή και η ατιμωρησία της αστυνομικής βίας από το ελληνικό κράτος. Αυτό δεν θα πει δημοκρατία;