Διαβάζουμε την ανάλυση από την “Κατάληψη ΕΣΗΕΑ”Τα τελευταία νέα σχετικά με το ασφαλιστικό νομοσχέδιο και τις επιπτώσεις του στον κλάδο των ΜΜΕ κάθε άλλο παρά καθησυχαστικά είναι. Σύμφωνα με το τελευταίο non paper που παραδόθηκε από την κυβέρνηση στις Ενώσεις πέρα από αποκαλυπτικό και ενδεικτικό του σαρώματος που σχεδιάζεται στην ασφάλιση τόσο του κλάδου όσο και ευρύτερα, είναι εξόχως ανησυχητικό και για έναν ακόμη λόγο ο οποίος συμπυκνώνεται σε μια και μόνο φράση που αν κάποιος δεν είναι και πολύ προσεκτικός μπορεί και να την προσπεράσει. Μια φράση 5 λέξεων που κουβαλάει μέσα της ένα απολύτως ζοφερό μέλλον. Διαβάζουμε λοιπόν, …
“Με όμοια απόφαση, μετά από γνώμη του ΔΣ του ΕΤΑΠ ΜΜΕ, ρυθμίζεται ο τρόπος και η διαδικασία καταβολής των εισφορών που καταβάλλουν το δημοσιογραφικό, διοικητικό και τεχνικό προσωπικό που απασχολείται κατά κύριο επάγγελμα, σε μέσα ενημέρωσης που εκδίδονται, μεταδίδονται ή εκπέμπουν μέσω διαδικτύου, στην Ελλάδα ή από την Ελλάδα, καθώς και σε επιχειρήσεις ή εκμεταλλεύσεις μέσων ενημέρωσης, οι οποίες παράγουν, αναπαράγουν ή μεταδίδουν μέσω διαδικτύου οπτικοακουστικό περιεχόμενο και θέματα τα οποία περιλαμβάνονται και ειδήσεις για πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά, πολιτιστικά, αθλητικά γεγονότα ή εκδηλώσεις ή άρθρα, σχόλια, συνεντεύξεις ή συζητήσεις για τα θέματα αυτά, καθώς και κάθε άλλο ειδικό ζήτημα σχετικό με την εφαρμογή του εδαφίου αυτού.”
Η φράση κλειδί, που περιγράφει ένα φρικιαστικό εργασιακό μέλλον στο κλάδο, είναι η εξής, “που απασχολείται κατά κύριο επάγγελμα“. Το μυαλό μας πάει αμέσως στους part–time – πρεκάριους συνάδελφους οι οποίοι πετιούνται εκτός ασφάλισης. Επίσης παύει να ισχύει και το πρόσχημα της εργασίας για τους full time μιας και αρκεί να…απασχολούνται (και όχι να εργάζονται), φτάνει η απασχόληση τους αυτή να ορίζεται με κάποιο ασαφή τρόπο ως κύρια απασχόληση. Πρόκειται για ολοκληρωτικό ξεθεμελείωμα κάθε έννοιας δικαιώματος εργασίας (που με το ζόρι μπορεί να έχει απομείνει όρθιο από τον μνημονιακό κυκεώνα). Πρόκειται για τη πλήρη, απροκάλυπτη και χωρίς γυρισμό θεσμοθέτηση της ανασφάλιστης εργασίας μιας και στην καλύτερη η ασφάλιση θα γίνεται σε έναν κουβά που θα λέγεται ΕΦΚΑ το οποίο θα έχει ως συνέπεια την ενδοεταιρική κινητικότητά (βάσει της τροπολογίαςπου είχε περάσει η Βούλτεψη κατακαλόκαιρο του 2014 και για την οποία είχαμε κάνει Αυγουστιάτικη παρέμβαση στην ΕΣΗΕΑ), βαφτίζοντας τους…απασχολούμενους, πότε δημοσιογράφους (φυσικά μη κύριας απασχόλησης), πότε παραγωγούς, πότε διοικητικούς κλπ. Έτσι ακόμα καιη εξαιρετικά αμφίβολη επέκταση του αγγελιοσήμου (με την οποιαδήποτε μορφή διατηρηθεί) στον τομέα του διαδικτύου ουσιαστικά καθίσταται ανεφάρμοστο μιας και ήδη έχει δοθεί το παραθυράκι διαφυγής στα αφεντικά.
Να υπενθυμίσουμε πως τον Αύγουστο του 2014 ο ΣΥΡΙΖΑ ζητούσε «Να αποσυρθεί αμέσως το κυβερνητικό μπόνους προς τη μιντιακή διαπλοκή»
Πρόκειται για ένα πραγματικά τρομακτικό σενάριο που περιγράφει αλλά και φέρνει την απόλυτη εργασιακή δυστοπία μιας και επιβάλει την εκμετάλλευση του εργαζόμενου (απασχολούμενου σύμφωνα με την κυβέρνηση) ως την μόνη και κυρίαρχη εργασιακή σχέση. Δεν θα μας προκαλέσει καμία έκπληξη δε αν μάθουμε κάποια στιγμή πως η συγκεκριμένη φρασεολογία και αντίληψη είναι αυτολεξεί ξεπατικωμένη από κάποιο manual των best practices της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας – ILO (για το Εργασίας γελάνε).
Αν μη τι άλλο, η μάχη κόντρα σε ένα ακόμα νομοσχέδιο λαιμητόμος για τα εργασιακά δικαιώματα, είναι μια μάχη που πρέπει να δοθεί είναι για την ίδια την υπόσταση της καθεμιάς και του καθενός και όχι για την διατήρηση των ενώσεων-Συντεχνιών και τη διάσωση των συνδικαλιστών-ζόμπι, που παρασιτούν εις βάρος όσων έχουν ακόμα απομείνει στη δουλειά, στα κάτεργα του κλάδου. Είναι εκείνοι οι οποίοι βάζουν προσχηματικά μπροστά το αγγελιόσημο και τον ΕΔΟΕΑΠ ενώ το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η επιβίωση της άχρηστης κλίκας τους και μόνο.