Στις ΗΠΑ δεν μπορώ να δω το ντοκιμαντέρ «Καμία άλλη γη» που κέρδισε Όσκαρ

Αναδημοσίευση από το info-war

Του Άρη Χατζηστεφάνου – Νέα Υόρκη

«Αυτό το βίντεο δεν είναι διαθέσιμο στην τοποθεσία σας» ήταν το μήνυμα που έλαβα από το Prime Video, του δισεκατομμυριούχου Τζεφ Μπέζος, όταν προσπάθησα να νοικιάσω, από αμερικανικό έδαφος, την ταινία Καμία Άλλη Γη. Για κινηματογραφική αίθουσα δεν προσπάθησα καν αφού γνώριζα ότι καμία εταιρεία διανομής δεν δέχτηκε να αγγίξει την ταινία παρά το γεγονός ότι σαρώνει σε όλα τα διεθνή φεστιβάλ. Με μια πρόχειρη αναζήτηση στο Google συνειδητοποίησα ότι υπήρχαν δεκάδες σελίδες που έδιναν συμβουλές σε Αμερικανούς πολίτες για το πως να παρακάμψουν το άτυπο αλλά πανίσχυρο αμερικανικό εμπάργκο και να μπορέσουν να παρακολουθήσουν μια ταινία που βραβεύτηκε με την μεγαλύτερη διάκριση για ντοκιμαντέρ… στην Καλιφόρνια..

Υπό τον φόβο στοχοποίησης από το ισραηλινό λόμπι και το αμερικανικό επιχειρηματικό και μιντιακό κατεστημένο, οι εταιρείες διανομής αλλά και οι μεγαλύτερες πλατφόρμες ταινιών προτιμούν να χάνουν έσοδα παρά να κατηγορηθούν ότι… ασκούν κριτική σε μια εθνοκάθαρση. Προφανώς αν έχεις τις απαιτούμενες γνώσεις και πολύ υπομονή μπορείς να παρακάμψεις τους γεωγραφικούς περιορισμούς. Σε τι διαφέρει όμως τότε ο αμερικανικός καπιταλισμός από αυτόν της Κίνας και άλλων αυταρχικών καθεστώτων; Αν λόγου χάρη στα πανεπιστήμια μπορεί να χάσεις τη θέση σου σαν καθηγητής ή σαν φοιτητής επειδή ασκείς κριτική στο Ισραήλ. Αν το όνομά σου μπαίνει σε μαύρες λίστες μεγάλων επιχειρήσεων ώστε να μην βρείς ποτέ δουλειά. Αν είσαι εβραίος και σε συλλαμβάνουν σε κάθε συγκέντρωση επειδή στηρίζεις τους Παλαιστίνιους. Ή απλώς αν χρειάζεται να έχεις εφαρμογές VPN για να σπάσεις το τείχος της σιωπής.

Το Καμία Άλλη Γη, που δημιούργησε μια ισραηλινο-παλαιστινιακή ομάδα κινηματογραφιστών, περιγράφει την ιστορία ενός Παλαιστίνιου ακτιβιστή και ένας Ισραηλινού δημοσιογράφου που προσπαθούν να καταγράψουν τον αγώνα των κατοίκων του Μάσαφερ Γιάτα στη Δυτική Όχθη να σώσουν τον οικισμό τους από τις απόπειρες του ισραηλινού στρατού να τον κατεδαφίσει ολοσχερώς.

Παρεμπιπτόντως γιατί κανείς δεν λέει ότι το να εμποδίζεις τη μετάδοση μιας ισραηλινής συμπαραγωγής είναι «αντισημιτικό» ενώ αν ζητάς το μποϊκοτάζ πολιτιστικών ιδρυμάτων του Ισραήλ που στηρίζουν ανοιχτά τη γενοκτονία, βαφτίζεσαι «αντισημίτης»; Για τους ίδιους λόγους, μάλλον, που το γερμανικό κράτος παγώνει και κατάσχει λογαριασμούς εβραίων που στηρίζουν την Παλαιστίνη, χωρίς κανένας να κατανοεί ότι έτσι επιστρέφει σταδιακά στις μέρες του 1933..

Είναι πάντως χαρακτηριστικό ότι η ταινία σαρώνει τα βραβεία ακόμη και σε χώρες όπως η Γερμανία που μαζί με τις ΗΠΑ καταπατούν θεμελιώδη δικαιώματα ελευθερίας του λόγου όσων ασκούν κριτική στο Ισραήλ.

Οι δημιουργοί της ταινίας χρησιμοποίησαν και την απονομή των Όσκαρ για να μιλήσουν για την εθνοκάθαρση που πραγματοποιεί το Ισραήλ. «Πριν από δύο μήνες έγινα πατέρας. Η ευχή μου είναι η κόρη μου να μη ζήσει όσα έζησα εγώ – να μην μεγαλώσει με τον διαρκή φόβο της κατεδάφισης του σπιτιού της, του βίαιου εκτοπισμού. Η κοινότητά μου, η Masafer Yatta, βιώνει αυτή τη σκληρή πραγματικότητα κάθε μέρα. Αλλά δεν σιωπά. Συνεχίζουμε ν’ αντιστεκόμαστε. Καλούμε τον κόσμο να σταματήσει την αδικία. Να βάλει τέλος στην εθνοκάθαρση του παλαιστινιακού λαού», δήλωσε ο Παλαιστίνιος σκηνοθέτης Μπάζελ Αντρα, παραλαμβάνοντας το βραβείο.

Από την πλευρά του ο Ισραηλινός δημοσιογράφος Γιουβάλ Αμπραχάμ ανέφερε: «Δημιουργήσαμε αυτή την ταινία – Παλαιστίνιοι και Ισραηλινοί μαζί – γιατί ξέρουμε πως όταν οι φωνές μας ενώνονται, ακούγονται πιο δυνατά. Βλέπουμε ο ένας τον άλλον. Βλέπουμε την καταστροφή της Γάζας, που πρέπει να σταματήσει. Βλέπουμε τους Ισραηλινούς ομήρους που πρέπει να επιστρέψουν στα σπίτια τους. Κι όμως, ζούμε σε δύο παράλληλους κόσμους: εγώ απολαμβάνω την ελευθερία, ενώ ο Μπάζελ ζει υπό στρατιωτικό νόμο, ανήμπορος να ορίσει τη μοίρα του. Υπάρχει άλλος δρόμος, μια πολιτική λύση που αναγνωρίζει τα εθνικά δικαιώματα και των δύο λαών μας. Αλλά η εξωτερική πολιτική των μεγάλων δυνάμεων τον εμποδίζει. Γιατί; Δεν βλέπετε ότι οι ζωές μας είναι αλληλένδετες; Ο λαός μου θα είναι πραγματικά ασφαλής μόνο όταν ο λαός του Μπαζέλ θα είναι πραγματικά ελεύθερος. Δεν είναι αργά για τη ζωή. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος».

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *