Γράφει ο Τάσος Σαραντής
Οι 170 ημέρες του «πολέμου» στην εφημερίδα «Αυγή» και στον ραδιοφωνικό σταθμό «105,5 Στο Κόκκινο» κόντρα στην απληρωσιά, τις απολύσεις και τα επαπειλούμενα «λουκέτα» μπορούν να χαρακτηριστούν ως μία από τις μεγαλύτερες, δυναμικότερες και πολύμορφες κινητοποιήσεις εργαζομένων στον χώρο των μέσων ενημέρωσης ● Η απόφαση Κασσελάκη (και των… αγνώστων μελών του Εκτελεστικού Γραφείου του ΣΥΡΙΖΑ) για το κλείσιμο του καθημερινού φύλλου, οι απεργιακές εκδόσεις και εκπομπές που είχαν μεγαλύτερες πωλήσεις και ακροαματικότητα από τις τακτικές και η δέσμευση Φάμελλου για σχέδιο βιωσιμότητος εντός 25 ημερών
Aν μη τι άλλο, θα μείνει στην Ιστορία ως μία από τις από τις μεγαλύτερες, δυναμικότερες και πολύμορφες απεργιακές κινητοποιήσεις στον χώρο των εργαζομένων των μέσων ενημέρωσης και μάλιστα σε δύο μέσα που ο βασικός μέτοχος είναι ένα αριστερό κόμμα που τάσσεται υπέρ των εργατικών δικαιωμάτων. Ο αγώνας των εργαζομένων στην εφημερίδα «Αυγή», στον οποίο μπήκαν και οι εργαζόμενοι/ες του ραδιοφωνικού σταθμού «105,5 Στο Κόκκινο», που βίωσαν επίσης με διαφορά ημερών την απληρωσιά και στοχευμένες απολύσεις, κράτησε περισσότερο από 5 μήνες -για την ακρίβεια 170 μέρες-, κατά τους οποίους πραγματοποιήθηκαν 28 ημέρες απεργίας μέχρι το τέλος Νοεμβρίου. Με εναλλασσόμενες απεργίες συμμετείχε και η Ενωση Τεχνικών Ελληνικής Ραδιοφωνίας (ΕΤΕΡ).
Επιπλέον, σε ένα αρραγές μέτωπο που δεν έσπασε στιγμή, οι εργαζόμενοι/ες των δύο μέσων πραγματοποίησαν πολύωρες στάσεις εργασίας, δυναμικές συγκεντρώσεις στις συνεδριάσεις της Πολιτικής Γραμματείας και της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ και έξω από το κτίριο της ΕΡΤ πριν από το τηλεοπτικό ντιμπέιτ των τεσσάρων υποψήφιων προέδρων του κόμματος, προσφυγή στην Επιθεώρηση Εργασίας, εκδηλώσεις οικονομικής ενίσχυσης, απεργιακή «κατάληψη» του αέρα του ραδιοσταθμού με καθημερινό απεργιακό πρόγραμμα από τους εργαζόμενους των δύο μέσων και την έκδοση δύο απεργιακών φύλλων.
Το «σημείο μηδέν» για την έναρξη αυτού του αγώνα ήταν η 25η Ιουνίου 2024, όταν ανακοινώθηκε ο ξαφνικός θάνατος του καθημερινού φύλλου της «Αυγής». Είχε προηγηθεί μια μακρά περίοδος απαξίωσης και συρρίκνωσης της εφημερίδας που διανύει ζωή 72 χρόνων και που συμπλήρωσε τα 15.000 φύλλα στις 24 Αυγούστου, αλλά και του «Κόκκινου», ενός σταθμού με 18 χρόνια ιστορίας, που γεννήθηκε και σφυρηλατήθηκε δημοσιογραφικά μέσα στους αγώνες ενάντια στην καταστολή, στην περιστολή στοιχειωδών δικαιωμάτων και στη φτωχοποίηση που έφεραν η κρίση και τα Μνημόνια.
Αυτή την ημερομηνία ξέσπασε η κρίση στα δύο μέσα ενημέρωσης όπου βασικός μέτοχος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., παράλληλα με την κρίση στο εσωτερικό του κόμματος. Την πολιτική ευθύνη και πολιτική απόφαση για το λουκέτο έλαβε ο πρώην πρόεδρος του κόμματος, Στέφανος Κασσελάκης, ο οποίος, μετά την ανακοίνωση του λουκέτου, εμφανίστηκε στα γραφεία της εφημερίδας και του σταθμού, απειλώντας στην ουσία με πτώχευση. Ωστόσο, η ίδια απόφαση πάρθηκε ομόφωνα και από το Εκτελεστικό Γραφείο του κόμματος, δίχως να γίνει ποτέ γνωστό ποιοι συμμετείχαν σε αυτό το όργανο, ώστε να αναλάβουν την πολιτική ευθύνη που τους αναλογεί.
Και από εκείνη τη στιγμή ξεκινά ένας επίμονος και κοπιαστικός αγώνας για την επιβίωση της «Αυγής» και του «Κόκκινου» αλλά και για την επιβίωση των εργαζομένων, καθώς οι καθυστερήσεις στην καταβολή της μισθοδοσίας παγιώθηκαν, με αποτέλεσμα σήμερα να οφείλονται στους εργαζόμενους οι μισθοί 2 μηνών (από τρεις που οφείλονταν στο τέλος Νοεμβρίου). Ολο αυτό το διάστημα, οι αρμόδιοι του κόμματος αρνούνταν έστω και να συναντήσουν τους εργαζόμενους, το χρονοδιάγραμμα αποπληρωμής και κανονικοποίησης της καταβολής της μισθοδοσίας, παρά τις δεσμεύσεις από την πλευρά της διοίκησης των δύο μέσων, δεν τηρήθηκε, ενώ δεν κατατέθηκε ποτέ ένα σχέδιο διάσωσης, εκτός από τις προτάσεις των εργαζομένων της «Αυγής», που είχαν καταθέσει από τα μέσα Ιουλίου.
Ξεχωριστή θέση στις πολύμορφες κινητοποιήσεις των εργαζομένων των δύο μέσων είχαν οι διαμαρτυρίες τους έξω από τις συνεδριάσεις της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. και ιδιαίτερα αυτής της 7ης Σεπτεμβρίου, όπου έγινε και παρέμβαση μέσα στον χώρο της κρίσιμης συνεδρίασης που οδήγησε στην καθαίρεση του Στέφανου Κασσελάκη από την προεδρία του κόμματος. «Θεωρώ ότι ο αγώνας μας ήταν και ένας βασικός λόγος για το πώς έφτασαν τα πράγματα μέχρι εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ και δόθηκε ένα ικανό πλαίσιο, για να μπορέσει να προχωρήσει η πολιτική ανατροπή εσωκομματικά», λέει στην «Εφ.Συν.» εργαζόμενος της «Αυγής».
Απόλυτα απογοητευτικό και απαξιωτικό για τους εργαζόμενους ήταν όταν σε μία από τις συγκεντρώσεις τους έξω από τη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. δεν τους κάλεσαν για ακούσουν τις θέσεις τους, αλλά τους άφησαν να περιμένουν άδικα σε συνθήκες καύσωνα επί ώρες, πριν ο τέως πρόεδρος αποχωρήσει τρέχοντας. «Ηταν η αίσθηση του απόλυτου αδιεξόδου που νιώσαμε μέσα στο καλοκαίρι, ευρισκόμενοι στην Κουμουνδούρου, όταν νιώσαμε ότι δεν νοιάζονται οι άνθρωποι που είχαμε απέναντί μας και ότι κινδυνεύουν να χαθούν όλα όσα αντιστοιχούν στον κόπο μας, εδώ και τόσα χρόνια», αναφέρει ο ίδιος εργαζόμενος.
Στο πλαίσιο των κινητοποιήσεων, οι εργαζόμενοι της «Αυγής» προχώρησαν στην έκδοση δύο απεργιακών φύλλων, τα οποία κυκλοφόρησαν με τη συντακτική ευθύνη των δημοσιογράφων και των άλλων εργαζομένων και όχι της διεύθυνσης της εφημερίδας. Η αρχική άρνηση του τυπογραφείου να τυπώσει το πρώτο απεργιακό φύλλο, που κυκλοφόρησε την Κυριακή 24 Νοεμβρίου με 24 σελίδες, λόγω χρεών, καθώς η προηγούμενη ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ είχε προχωρήσει σιωπηρά σε στάση πληρωμών και σε συνεργάτες και προμηθευτές, κάμφθηκε, μετά την παρέμβαση στελεχών της «Εφημερίδας των Συντακτών».
Το πρώτο απεργιακό φύλλο είχε πωλήσεις 2.740 φύλλων, χωρίς να υπολογίζονται τα εκατοντάδες φύλλα που μοιράστηκαν χέρι με χέρι, όπως συνέβη στη συναυλία αλληλεγγύης στο An Club. Με τιράζ 8.700 φύλλα για όλη την Ελλάδα και κάλυψη των 4.500 σημείων πώλησης, δεν υπήρχε δυνατότητα για μεγαλύτερες πωλήσεις. Πολλοί έψαχναν την «Αυγή» στην Αθήνα και δεν την έβρισκαν, ενώ μετά από καιρό ακούστηκε περιπτεράς να λέει για ένα έντυπο τη λέξη «ξεπούλησε». Είναι εντυπωσιακό ότι το απεργιακό φύλλο πούλησε περισσότερο από τα διπλάσια φύλλα από αυτά που πουλούσε η κυριακάτικη έκδοση της εφημερίδας πριν από την ανακοίνωση του λουκέτου του καθημερινού φύλλου. Το δεύτερο απεργιακό φύλλο εκδόθηκε την επόμενη Κυριακή με 32 σελίδες, με εξίσου ενδιαφέρουσα ύλη, με πωλήσεις του κινήθηκαν σε λίγο χαμηλότερα επίπεδα από το πρώτο.
Τον τελευταίο 1,5 μήνα των κινητοποιήσεων, οι εργαζόμενοι στο «Κόκκινο» άνοιξαν τα μικρόφωνα του σταθμού στην κοινωνία, στα κινήματα, στα συνδικάτα και σε κινήσεις πολιτών και μίλησαν για τις διεκδικήσεις και τα εργασιακά τους δικαιώματα μέσα από απεργιακό πρόγραμμα στο οποίο συμμετείχαν και εργαζόμενοι της «Αυγής». Και εδώ είναι εντυπωσιακό το ότι, παίζοντας μόνο τις απεργιακές εκπομπές των εργαζομένων και μουσική, ο υπό «αυτοδιεύθυνση» ραδιοσταθμός κατέγραψε άνοδο στην ακροαματικότητά του. Κι αυτό συνέβη όταν, λίγους μήνες πριν, εργαζόμενοι/ες στο «Κόκκινο» είχαν κατηγορηθεί σε ζωντανή μετάδοση από τον τότε διευθυντή του σταθμού, Αδάμ Γιαννίκο, ότι φέρνουν «άσους» στις ακροαματικότητες, για να αιτιολογήσει τις απολύσεις και τη στάση πληρωμών στη μισθοδοσία.
Εμπρακτη στήριξη
Αυτός ο επίμονος και επίπονος αγώνας δέχθηκε μια μεγάλη αλληλεγγύη και έμπρακτη στήριξη από την πρώτη στιγμή από φίλους, αναγνώστες και ακροατές των δύο μέσων, από εργατικά σωματεία και κοινωνικούς φορείς, από τα σωματεία του Τύπου, από τον κόσμο της Αριστεράς. Κορυφαίες στιγμές ήταν το πάρτι και η συναυλία στήριξης των εργαζομένων, με εκατοντάδες φίλους των δύο μέσων να δηλώνουν αυτοπροσώπως την αλληλεγγύη τους.
«Οι στιγμές που δεχτήκαμε τη στήριξη του κόσμου ήταν πραγματικά συγκινητικές, δηλαδή και στο πάρτι αλληλεγγύης και στη συναυλία που διοργανώσαμε, όπου γνωρίσαμε τους ακροατές του “Κόκκινου” από κοντά και δεχτήκαμε και την ηθική και την οικονομική τους στήριξη και ήταν πολύ όμορφη στιγμή για εμάς όταν έβγαιναν τα απεργιακά προγράμματα και έπαιρναν τον λόγο άνθρωποι από σωματεία, κινήσεις και συλλογικότητες και εξέφραζαν την αλληλεγγύη τους, γιατί είχαν βρει βήμα μέσα από το ραδιόφωνο του “Κόκκινου”. Αλλά και η αλληλεγγύη που δεχτήκαμε από συναδέλφους, συλλογικότητες και αλληλέγγυους ανθρώπους», μας λέει εργαζόμενη στο «Κόκκινο».
Η παύση των κινητοποιήσεων και στα δύο μέσα ενημέρωσης επιτεύχθηκε έπειτα από συνάντηση, στις 3/12, των εκπροσώπων των εργαζομένων με τον νέο πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., Σωκράτη Φάμελλο, που κατά την προεκλογική περίοδο για τις εσωκομματικές εκλογές είχε υποσχεθεί εξεύρεση λύσης. Ο κ. Φάμελλος δεσμεύτηκε ότι «τα μέσα θα παραμείνουν ανοιχτά» και τρεις μέρες αργότερα παρευρέθηκε στη συνέλευση των εργαζομένων, όπου δεσμεύτηκε για την καταβολή δυόμισι μισθών μέχρι το τέλος του μήνα και του δώρου Χριστουγέννων. Παρά το γεγονός ότι ακόμα και μετά την καταβολή αυτών των χρημάτων θα παραμείνουν «μέσα», με οφειλόμενα ενάμιση μήνα (15ήμερο Νοεμβρίου και Δεκέμβριο), οι οικονομικά εξαντλημένοι εργαζόμενοι αποφάσισαν να αναστείλουν τις απεργιακές κινητοποιήσεις τους.
Δυσπιστία
Ωστόσο, το κλίμα εμπιστοσύνης μεταξύ εργοδοσίας και εργαζομένων δεν έχει αποκατασταθεί, καθώς κάτι τέτοιο θα μπορούσε να εξασφαλιστεί μόνο με την ομαλοποίηση της καταβολής της μισθοδοσίας. Αυτό προϋποθέτει την κατάθεση από την εργοδοσία του τρόπου με τον οποίο τα δύο μέσα θα συνεχίσουν να έχουν φωνή, που ισοδυναμεί με την εξεύρεση πόρων, υποχρέωση του ιδιοκτήτη, και ένα συγκροτημένο σχέδιο, οικονομικό και δημοσιογραφικό, για το εγγύς μέλλον.
«Αυτή τη στιγμή είναι όλα ανοιχτά. Συνειδητοποιήσαμε ότι δίνουμε έναν αγώνα και για τη συνέχεια της ύπαρξης του ίδιου του ραδιοφώνου και με ό,τι έχει να κάνει με τη φυσιογνωμία του, όπως αναδείχθηκε μέσα από τα απεργιακά προγράμματα, ότι δεν είναι μια κομματική ντουντούκα, έχει την πλεύση μέσα στα προηγούμενα χρόνια και θέλουμε αυτό να ενδυναμώνεται και με τη βελτίωση των εργασιακών συνθηκών με περισσότερους ρεπόρτερ και συντάκτες, να είμαστε στους δρόμους δίπλα σε αυτούς που διεκδικούν. Αν θα αποδειχτεί νικηφόρος ο αγώνας μας, θα φανεί από το τι θα έχουμε καταφέρει για την επόμενη μέρα», λέει η εργαζόμενη στο «Κόκκινο».
«Θέλουμε να διατηρήσουμε τις συλλογικές μας διαδικασίες, νομίζω ότι υπάρχει μια αναζωογόνηση στην αίθουσα σύνταξης, ο κόσμος θέλει να βρίσκεται στη διαδικασία παραγωγής, θέλουμε να έχουμε λόγο την επόμενη μέρα και αυτό επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι το είχαμε καταφέρει σε μια πολυσέλιδη πρόταση μετά το κλείσιμο της εφημερίδας, όπου λέγαμε πως πιστεύουμε ότι μπορεί να είναι βιώσιμη και δημοσιογραφικά και οικονομικά και αυτή είναι η δεύτερη φορά που κάνουμε μια πολυσέλιδη πρόταση. Το είχαμε ξανακάνει το 2017, όταν και πάλι αντιμετώπιζε θέματα η εφημερίδα και είχαν γίνει μειώσεις στους μισθούς. Αντίθετα, ποτέ δεν έχουμε δει από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ να γίνεται κάτι αντίστοιχο, με το να παρατίθεται ένα πλάνο βιωσιμότητας. Είναι κάπως οξύμωρο για ένα κόμμα που φιλοδοξεί να έχει σχεδιασμό για μια ολόκληρη χώρα και να εφαρμόσει πρόγραμμα να μην μπορεί να φτιάξει ένα ανάλογο πλάνο», λέει ο εργαζόμενος της «Αυγής».
Σύμφωνα με ρεπορτάζ της «Κυριακάτικης Αυγής» (15/12), ο Σ. Φάμελλος σε συνάντηση που πραγματοποιήθηκε την περασμένη Πέμπτη στα γραφεία της Κουμουνδούρου με την ΕΣΗΕΑ υποσχέθηκε στους εργαζόμενους σχέδιο βιωσιμότητας μέσα σε 25 μέρες.
Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών