Σαρώνουν τις αρνητικές πρωτιές, τη μια κατόπιν της άλλης, οι ιδιοκτήτες της εφημερίδας, Ελεύθερος Τύπος. Εδώ και σχεδόν τρία χρόνια έχουν αρχίσει να καθυστερούν τις πληρωμές των μισθών, με αποτέλεσμα σήμερα, κατά μέσο όρο, να χρωστούν τέσσερις με έξι μήνες σε κάθε εργαζόμενο. Γεγονός που τους προσδίδει, χαλαρά, την πρωτιά στις καθυστερήσεις μισθών μεταξύ των μεγάλων εφημερίδων της χώρας. Δεν φτάνει αυτό, τώρα έρχονται να δηλώσουν ουσιαστικά «στάση πληρωμών» προς τους εργαζόμενους, και, με το επιχείρημα της συγκυρίας με κλειστές τις Τράπεζες, να θέσουν σε «αναγκαστική αργία» το μισό προσωπικό, αν όχι τα 2/3 του προσωπικού.
Εννοείται, ότι προωθούν το μέτρο της «αναγκαστικής άδειας», χωρίς αποδοχές, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την διακοπή ή και παύση της ασφάλισης των άνω των εκατό εργαζομένων στην εταιρεία. Όλα αυτά, πάντως, δεν εμποδίζουν τους ιδιοκτήτες να κυκλοφορούν με τζιπάρες, καίγοντας για να τις κινήσουν, καθημερινά κι’ ένα μισθό εργαζόμενου μόνο και μόνο για καύσιμα.
Με αυτό τον τρόπο, οι ιδιοκτήτες της εταιρείας, Α.Σκαναβής και Δ.Μπενέκος, αποσκοπούν, όπως ομολόγησαν, να ρίξουν το κόστος εργασίας κατά 45% (!). Προηγουμένως, βέβαια, δεδηλωμένος στόχος τους ήταν να ρίξουν το κόστος κατά 20%-25%, είτε με τη μέθοδο της «εθελούσιας εξόδου», είτε κόβοντας δεξιά – αριστερά ό,τι μπορούσαν, με αποτέλεσμα μέσα στα τελευταία χρόνια οι εργαζόμενοι να έχουν απωλέσει κατά μέσο όρο το 30%-40% του μισθού τους. Εννοείται ότι και στα υπόλοιπα ΜΜΕ, οι εργαζόμενοι υπέστησαν δραματικές μειώσεις.
Η διαφορά με τον ΕΤ είναι ότι εξαρχής, από την εκ νέου λειτουργία της εφημερίδας, στο τέλος του 2009, οι εργαζόμενοί της είχαν θεαματικά χαμηλότερες αποδοχές από τις υπόλοιπες εφημερίδες και κυρίως από τις άλλες μεγάλες. Είναι πασιφανές ότι οι ιδιοκτήτες της εφημερίδας, επιχειρούν συστηματικά εδώ και πολύ καιρό να την μετατρέψουν από «ναυαρχίδα» της συντηρητικής παράταξης, σε «καϊκάκι» που θα πορεύεται στο άγνωστο με την ελπίδα.
Τι λέει άραγε η ΕΣΗΕΑ για την κατάσταση στην εφημερίδα, αλλά και σε όλα τα Μέσα, τα οποία ήταν που ήταν δραματική κατάσταση, και τώρα πλέον καταρρέουν;