Διαβάζουμε στην “Εποχή” τον “Ενοχλημένο ΣΥΡΙΖαιο”
Ποιος έδωσε τη μάχη για να μην βάψει οριστικά το «μαύρο» την ΕΡΤ;
Την έδωσε ένα μεγάλο τμήμα των εργαζομένων της ΕΡΤ που αγωνίστηκε με αυτοθυσία και ηρωισμό για μια άλλη προοπτική της Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης. Την έδωσαν οι εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες που αναζητούσαν με πάθος την τηλεοπτική συχνότητα για να δουν ή την ραδιοφωνική συχνότητα για να ακούσουν τη φωνή της. Την έδωσαν οι χιλιάδες άνθρωποι, που με ρεφενέ την βενζίνη ακόμη και με τα πόδια, ανηφόριζαν για μήνες τη Μεσογείων κρατώντας –και με ζέστη και με κρύο– την ελπίδα ζωντανή. Την έδωσαν οι εκατοντάδες καλλιτέχνες, οι άνθρωποι του πνεύματος και της εργασίας που συμπαραστάθηκαν. Την έδωσαν οι τοπικές κοινωνίες που «ταμπουρώθηκαν» γύρω και μέσα στους τοπικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς και δεν άφησαν τη φωνή της ΕΡΤ- open να χαθεί. Την έδωσε η ηρωική ΕΡΤ 3 στη Θεσσαλονίκη. Την έδωσε ιδιαίτερα ο κόσμος της Αριστεράς μαζί και τα χιλιάδες μέλη – φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ που στήριξαν αυτόν τον αγώνα με υπομονή και συνέπεια.
Πολλά απ’ όσα έγιναν τότε, εκούσια ή ακούσια έσπρωξαν και τις πολιτικές εξελίξεις. Έστρωσαν κυριολεκτικά το δρόμο, έσπρωξαν προς τα υπουργικά έδρανα την κυβέρνηση της Αριστεράς και τους υπουργούς της.
Που βρισκόταν άραγε ο Λάμπης Ταγματάρχης εκείνο το διάστημα; Οπουδήποτε αλλού εκτός από το πλευρό της κοινωνίας και των εργαζομένων. Και έπραττε μάλλον σοφά. Γιατί μόνο ως πρόκληση θα μπορούσε να θεωρηθεί η παρουσία του στο προαύλιο της ΕΡΤ. Γιατί ήταν ο Λάμπης Ταγματάρχης επικεφαλής της ΕΡΤ στα σκληρότερα χρόνια των μνημονίων.
Επί των ημερών του απολύθηκε ο σημερινός διευθυντής του Κόκκινου Κώστας Αρβανίτης και απολύθηκε ως ακατάλληλος για συνεργάτης της ΕΡΤ ο Μανώλης Ρασούλης. Υλοποίησε το περίφημο σχέδιο Μόσιαλου, την πολιτική δηλαδή της συνεχούς απαξίωσης του Δημόσιου Τηλεοπτικού Φορέα. Είχε άλλωστε ο ίδιος άνθρωπος διακεκριμένη θητεία και στις ιδιωτικές ραδιοτηλεοπτικές επιχειρήσεις.
Ποιος διορίστηκε διευθύνων σύμβουλος της νέας ΕΡΤ; Ο Λάμπης Ταγματάρχης! Ποιος το αποφάσισε;Ο υπουργός που οι αγώνες και οι θυσίες όλων των προηγούμενων τον έκαναν υπουργό. Ποιους ρώτησε; Κανέναν απολύτως, το αποφάσισε μόνος του (η Πολιτική Γραμματεία, βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, η συντριπτική πλειοψηφία των δημοσιογράφων του ΣΥΡΙΖΑ, η προοδευτική κοινή γνώμη εμφανίζονται εντελώς αντίθετοι).
Κάποιοι τώρα μιλούν για ημέρα ντροπής, κάποιοι άλλοι για το τέλος των ψευδαισθήσεων. Πιστεύουμε ότι σίγουρα πρόκειται για ώρα σκέψης και αναστοχασμού. Για ώρα εκπόνησης ενός νέου σχεδίου δημοκρατικής λειτουργίας και συλλογικής ευθύνης. Και σίγουρα είναι η ώρα για νέους αγώνες.