Από τη στήλη “Πίσω από τιςκάμερες” στο ΠΡΙΝ της Κυριακής
Ποτέ άλλοτε στην ιστορία των ΜΜΕ και της δημοσιογραφίας, ακόμη και τα χρόνια του ασφυκτικού ελέγχου και της λογοκρισίας στον Τύπο ή τα χρόνια της πλέριας υποταγής στους πολιτικούς στόχους του συστήματος, δεν υπήρχε τόσο εξωφρενική και υποκριτική στάση του δημοσιογραφικού κλάδου και των συνδικαλιστικών φορέων του. Οι αιτίες είναι πολλές, εξηγούν τη σημερινή κατάντια και σίγουρα δεν εξαντλούνται στην κρίση που χτύπησε εκδότες και μιντιακές εταιρείες, ούτε στην επικυριαρχία του διαδικτύου. Με εξαιρετικό ενδιαφέρον διαβάζουμε το τελευταίο διάστη- μα για τη χαρά και την ικανοποίηση συνδικαλιστικών στελεχών του κλάδου σε ό,τι αφορά τους καλεσμένους δημοσιογράφους από ξένες χώρες, οι οποίοι, μετέχοντας σε σεμινάρια της ΕΣΗΕΑ, παροτρύνουν τους Έλληνες συναδέλφους τους να ασχοληθούν με τους «αόρατους» της κοινωνίας, τους πρόσφυγες, τους καταπιεσμένους και να τους δώσουν φωνή.
Η διοίκηση της συνδικαλιστικής ένωσης, όμως, που σπεύδει να ταχθεί υπέρ των αιτημάτων των δημοσιογράφων σε άλλες χώρες, για όσα συμβαίνουν εδώ συμπεριφέρεται ως… στρουθοκάμηλος με το κεφάλι χωμένο βαθιά στο χώμα.
Εδώ στην Ελλάδα, για τους δημοσιογράφους σε όλα ανεξαιρέτως τα ΜΜΕ –είτε ανήκουν στον ευρύτερο δημόσιο-κρατικό τομέα είτε σε όλα τα κυρίαρχα Μέσα των πολλαπλώς ωφελημένων ιδιοκτητών τους– οι «αόρατοι», οι «καταπιεσμένοι» έχουν σβηστεί μονοκοντηλιά. Εκατοντάδες τηλεγραφήματα από το Αθηναϊκό Πρακτορείο διακινούνται καθημερινά προς όλα τα ΜΜΕ, όμως ούτε σε ένα από αυτά δεν αναφέρεται πλέον η λέξη «πρόσφυγας».
Η εντολή που δόθηκε από την κυβέρνηση Μητσοτάκη και υλοποιείται από τους κέρβερους, οι οποίοι εποπτεύουν το δημοσιογραφικό προϊόν, περιγράφει τους πρόσφυγες είτε ως «μετανάστες» –στην καλύτερη περίπτωση– είτε ως «ευάλωτες ομάδες», όταν πρόκειται για ασυνόδευτα παιδιά είτε απλά ως «αλλοδαπούς».
Δίπλα σε αυτή την προκλητική παραχάραξη της πραγματικότητας, σκορπάει την ακροδε- ξιά δυσωδία της πλειάδα εφημερίδων και ιστοσελίδων καταπατώντας όχι μόνο τη δεοντολογία αλλά την απόλυτη αρχή της αξίας του σεβασμού στην ανθρώπινη ζωή. Καμία ΕΣΗΕΑ, κανένα όργανο δεοντολογί- ας, δεν ενοχλείται, καμία παρέμβαση δεν γίνεται ούτε καν ως άλλοθι…