Την Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου στις 12:30 στο Τριμελές Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών στη Λουΐζης Ριανκούρ γίνεται η δίκη για τον σοβαρό τραυματισμό του δημοσιογράφου, Μανώλη Κυπραίου από τα ΜΑΤ το 2011 κατά τη διάρκεια των μεγάλων διαδηλώσεων, οπότε τον άφησαν ανάπηρο. Μια σημαντική πολιτική δίκη που γίνεται μετά από 8 χρόνια “καθυστερήσεων” από το βαθύ κράτος με …αιτία.
Ο δημοσιογράφος έχασε την ακοή του όταν δυνάμεις των ΜΑΤ πέταξαν μπροστά του χειροβομβίδα κρότου-λάμψης. Στο υπόμνημα του “ελληνικού δημοσίου” στην πρώτη δίκη που έγινε, αιτιολογείται η επίθεση της αστυνομίας με διάταγμα της Γεστάπο για τη χρήση όπλων σε διαδηλωτές! Πρόκειται για μια ακόμη υπόθεση κουκουλώματος της αστυνομικής βίας από το βαθύ-στο σύνολο του-κράτος.
Στην πρώτη δίκη το δικαστήριο αποφάσισε να μην λάβει θέση και ζήτησε πάλι “ειδικό εμπειρογνώμονα”.
Για το θέμα είχε γράψει το ΠΡΙΝ πριν ένα χρόνο (παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε το θέμα). Για αύριο απαιτείται να είναι παρούσα στη δίκη η ΕΣΗΕΑ αλλά και οι δημοσιογράφοι. Αν περάσει το επιχείρημα της επίθεσης με όπλα (διάταγμα Γκεστάπο) φανταζόμαστε όλοι τι θα μπορεί να συμβεί εφεξής!
Με νόμο της κατοχικής κυβέρνησης 1943 οι επιθέσεις καταστολής των ΜΑΤ σε διαδηλώσεις!
Το ελληνικό δημόσιο χρησιμοποιεί νόμους της κατοχικής κυβέρνησης του 1943 και νόμους της χούντας για να αιτιολογήσει τις επιθέσεις των ΜΑΤ σε διαδηλωτές! Το υπόμνημα που κατέθεσε το ελληνικό δημόσιο στην πρόσφατη δίκη του δημοσιογράφου Μανώλη Κυπραίου τον οποίο άφησε ανάπηρο μια χειροβομβίδα κρότου λάμψης τον Ιούνιο του 2011, στη διάρκεια των μεγάλων διαδηλώσεων του ελληνικού λαού ενάντια στα μνημόνια, αποτελεί πρόκληση και προκαλεί σοβαρά ερωτηματικά για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Η πρώτη δίκη μετά από την αγωγή του δημοσιογράφου έγινε τον περασμένο Νοέμβριο και μέσα στο Καλοκαίρι βγήκε η απόφαση του δικαστηρίου. Μια απόφαση χωρίς περιεχόμενο καθώς η δικαστική έδρα αποφάνθηκε πως ο κατήγορος που έχασε αποδεδειγμένα την ακοή του θα πρέπει να εξεταστεί εκ νέου από επιστήμονα για να διαπιστωθεί ο τραυματισμός του και να γίνει πάλι κατάθεση ειδικού εμπειρογνώμονα-πυροτεχνουργού, ειδικότητα που έχει μόνο η ελληνική αστυνομία! Μια απόφαση πρόκληση της τυφλής δικαιοσύνης που περιβάλλει με προστατευτικό μανδία τις θηριωδίες των αστυνομικών δυνάμεων.
Το πλέον προκλητικό ωστόσο είναι το υπόμνημα που κατέθεσε στη δίκη το ελληνικό δημόσιο (υπουργείο Προστασίας του Πολίτη) με το οποίο επιχειρείται να αθωωθούν οι βίαιες επιθέσεις της μονάδας των ΜΑΤ χωρίς διακριτικά με το γνωστό ρόμβο στο κράνος τους, δυνάμεις που πρωτοστάτησαν σε επιθέσεις ενάντια σε δημοσιογράφους και φωτορεπόρτερ τη διετία των μεγάλων λαϊκών κινητοποιήσεων.
Στο πολυσέλιδο έγγραφο που κατατέθηκε στη δίκη αναφέρεται επί λέξη: « Η χρήση των όπλων από τους αστυνομικούς γίνεται: Α) Στις περιπτώσεις που προβλέπονται από τις διατάξεις του άρθρου 1 του νόμου 29/30.4.1943, εφόσον υπάρχει απόλυτη ανάγκη και αφού εξαντληθούν όλα τα ηπιότερα μέσα. Β) Για τη διάλυση των παρσάνομων δημόσιων συναθροίσεων. Στο ίδιο υπόμνημα χρησιμοποιούνται δυο νομοθετήματα της χούντας, το Βασιλικό Διάταγγμα 269/1972 «Κανονισμός διαλύσεως δημόσιων συναθροίσεων» και το Νομικό Διάταγμα 794/1971.
Με τα διατάγματα της μισητής Γκεστάπο και της χούντας το ελληνικό δημόσιο υπερασπίζεται την καταστολή των διαδηλώσεων και τις βίαιες επιθέσεις εναντίον διαδηλωτών. Στην περίπτωση του Μανώλη Κυπραίου η συνέχεια είναι πιο εξοργιστική καθώς το υπουργείο της αστυνομίας ισχυρίζεται γραπτώς πως « δεν αποδείχθηκε ότι τραυματίστηκε σοβαρά (κώφωση) από χειροβομβίδα κρότου-λάμψης, ότι αυτές οι χειροβομβίδες δεν προκαλούν τραυματισμούς(!), ότι φταίει ο ίδιος ο δημοσιογράφος κατά 95% γιατί δεν φρόντισε να προστατεύσει τον εαυτό του και να μην βρίσκεται στα επεισόδια (σημείωση: Τη στιγμή της επίθεσης στον Μανώλη Κυπραίο δεν υπήρχαν επεισόδια). Προκλητικά ισχυρίζεται επίσης ότι ο δημοσιογράφος είναι «καλά» και παρά την κώφωση άμφω που έχει, βάσει των πτυχίων του και των ξένων γλωσσών που γνωρίζει μπορεί να εργαστεί είτε ως μεταφραστής σε κέντρα αλλοδαπών, είτε ως καθηγητής ξένων γλωσσών!
Με βάση τα προκλητικά αυτά επιχειρήματα το δικαστήριο απέφυγε να πάρει θέση, ζητώντας από ειδικό πυροτεχνουργό να εξετάσει μετά από 7,5 χρόνια το χώρο της στοάς στην οποία τα ΜΑΤ πέταξαν στον δημοσιογράφο τη χειροβομβίδα κρότου-λάμψης με αποτελέσμα να κουφαθεί παντελώς. Πρωτοφανές είναι επίσης ότι ορίζεται πυροτεχνουργός που ανήκει στην πλευρά του θύτη μιας – και είναι της Αστυνομίας – και η αιτιολογία της δικαστικής εξουσίας, κατά πληροφορίες, είναι ότι δεν υπάρχει άλλος στην Ελλάδα.
Η προκλητική απόφαση του δικαστηρίου δεν μπορεί να μείνει χωρίς κινητοποίηση του ίδιου του δημοσιογραφικού κλάδου, απαιτεί και την άμεση παρέμβαση των δημοσιογραφικών ενώσεων προς την κυβέρνηση αλλά και τις διεθνείς ενώσεις. Είναι πρόκληση να επαίρεται το υπουργείο Εξωτερικών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ότι η Ελλάδα συνέταξε το σχέδιο ψηφίσματος για την ελευθερία και την προάσπιση των δικαιωμάτων των δημοσιογράφων και του Τύπου στην περσινή Γ.Σ. του ΟΗΕ και την ίδια ώρα το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη να αιτιολογεί τις επιθέσεις των δυνάμεων καταστολής με νόμους της Κατοχής και της χούντας.
Είναι πρόκληση και ειρωνία να έχει οριστεί η 2αΝοεμβρίου ως Διεθνή Ημέρα Πάταξης της Ατιμωρησίας για εγκλήματα κατά των δημοσιογράφων και εδώ στην Ελλάδα να επιχειρείται από το δημόσιο και τη δικαιοσύνη η απόκρυξη της εγκληματικής αστυνομικής βίας εναντίον διαδηλωτών και δημοσιογράφων.
Τα αρμόδια κυβερνητικά όργανα και το Μαξίμου οφείλουν να πάρουν θέση, θέλουν να κρύψουν το όργιο της αστυνομικής βίας από κρατικά και παρακρατικά όργανα συνεχίζοντας την εκπροσώπηση του «ελληνικού δημοσίου» με νόμους της Γκεστάπο;