Την Κυριακή 21 Απρίλη πραγματοποιήθηκε στο Πάρκο Φιξ μαζική εκδήλωση της Αντικαπιταλιστικής Ανατροπής για την Αθήνα/Ανταρσία σε Κυβέρνηση-ΕΕ-Κεφάλαιο με θέμα «Φασισμός και η αναγκαία απάντηση του κινήματος».
Την εκδήλωση άνοιξε η επικεφαλής του ψηφοδελτίου της κίνησης Ντίνα Ρέππα, δασκάλα και μέλος του Συντονισμού για το προσφυγικό μεταναστευτικό εργατικών σωματείων, φοιτητικών συλλόγων και συλλογικοτήτων. Όπως είπε η ομιλήτρια, πενήντα δύο χρόνια από την 21η Απριλίου του 1967 είναι αναγκαίο να πούμε ότι η φτώχια και η κρίση δεν φέρνουν υποχρεωτικά το φασισμό, ο οποίος γεννιέται όταν οι εργατικές διεκδικήσεις ηττούνται και υποχωρούν οι ιδέες της κοινωνικής απελευθέρωσης.
Στη συνέχεια αναφέρθηκε στο γεγονός ότι ο καπιταλισμός δείχνει διεθνώς το πιο αδηφάγο του πρόσωπο, με τον πόλεμο και τον ανταγωνισμό στην προμετωπίδα του, ενώ όσο βαθαίνει η κρίση τόσο βαθαίνει και η κοινωνική δυσαρέσκεια. Όσοι προσπαθούν να διαχειριστούν την κρίση αποτυγχάνουν, δημιουργώντας το έδαφος για την ανάπτυξη της Χρυσής Αυγής, η οποία δρα με στόχο τη δημιουργία του εμφύλιου ανάμεσα στους φτωχούς. Στο Δήμο της Αθήνας πιο συγκεκριμένα, η ΧΑ χρησιμοποίησε τη θέση της στο Δημοτικό Συμβούλιο για να φτιάξει τα τάγματα εφόδου που χτυπούν μετανάστες, πρόσφυγες και κοινωνικούς αγωνιστές ενώ οι επιθέσεις της φτάνουν μέχρι και τις δολοφονίες. Η Χρυσή Αυγή δεν υπερασπίζεται τους φτωχούς, όπως παραπλανητικά ισχυρίζεται. Το αντίθετο! Ειδικά στην Αθήνα έχει ιδρύσει άτυπα γραφεία ευρέσεως πάμφτηνης εργασίας χωρίς καθόλου δικαιώματα, ενισχύοντας έτσι τους εργοδότες με τζάμπα εργαζόμενους και νομιμοποιώντας όλα τα μνημονιακά μέτρα.
Η αφήγηση που λέει «θα μας πάρουν ότι έχουμε κατακτήσει», «δεν μπορούμε να τα βάλουμε με τους πλούσιους, ας μην μας πάρουν αυτά που μας έχουν απομείνει» και που φέρνει τον εμφύλιο μεταξύ των φτωχών, τροφοδοτείται από την επίσημη πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Μια πολιτική που δημιουργεί στρατόπεδα συγκέντρωσης των προσφύγων, που λέει ότι «δεν χωράνε όλοι» να πάρουν αξιοπρεπή μισθό και σύνταξη, να έχουν δουλειά, «δεν χωράνε όλα τα παιδιά στο σχολείο», αφήνοντας εκατοντάδες προσφυγόπουλα έξω από τα σχολεία. Μπορεί να μην το λέει καθαρά όπως ο Άδωνις που θέλει τους μετανάστες να πνίγονται για να αποθαρρύνονται οι υπόλοιποι να έρχονται στη χώρα μας, όμως τα κλειστά σύνορα και η απαγόρευση της ελεύθερης διακίνησης των προσφύγων μέσα στη χώρα κινούνται στην ίδια κατεύθυνση.
Η ομιλήτρια αναφέρθηκε και στη ΝΔ η οποία πρωτοστατεί στις κινητοποιήσεις ενάντια στους πρόσφυγες, με τον Μπακογιάννη να μιλά για «νόμο και τάξη». Το «δημοκρατικό τόξο» δεν είναι η λύση του προβλήματος, γιατί για τις συστημικές δυνάμεις η ΧΑ είναι πότε ο «μπαμπούλας» , πότε ο «σύμμαχος». Τέλος, μίλησε για την αναγκαία απάντηση που είναι ένα ισχυρό αντιπολεμικό, αντιϊμπεριαλιστικό, αντικαπιταλιστικό κίνημα που θα δίνει συνολικά τη μάχη απέναντι στα συμφέροντα του κεφαλαίου.
Στη συνέχεια τοποθετήθηκε ο Θεόδωρος Μεγαλοοικονόμου, ψυχίατρος κοινωνικών ιατρείων και υποψήφιος με την κίνηση, ο οποίος ξεκίνησε την τοποθέτησή του μιλώντας για την αξεπέραστη κρίση του καπιταλισμού που θα έχει νέα παρόξυνση, όπως προειδοποιούν όλοι. Είναι ανάγκη, τόνισε, να δούμε τη ρίζα του ακροδεξιού μορφώματος σε όλη την Ευρώπη, όπου κατεστραμμένα κοινωνικά στρώματα χωρίς μέλλον στρέφονται ενάντια στο φτωχό που έχουν απέναντί τους.
Αυτό συμβαίνει και σε χώρες που δεν υπάρχει κρίση γιατί υπάρχει ο φόβος του παραδείγματος των χωρών του Νότου. Η «στρατοπεδική» αντιμετώπιση των προσφύγων, διευκολύνουν την εμπέδωση της αντίληψης ότι είναι «επικίνδυνοι», γεννά και ενισχύει την εχθρότητα απέναντι στον «άλλον», τον «διαφορετικό». Η φυλάκιση των μελών της ΧΑ δεν αρκεί, αποτελεί φυσικά κατάκτηση του αντιφασιστικού και εργατικού κινήματος αλλά δεν είναι από μόνη της η λύση, αφού πίσω από τα ναζιστικά, φασιστικά μορφώματα υπάρχει το κεφάλαιο. Το αντιφασιστικό κίνημα πρέπει να είναι κυρίως αντικαπιταλιστικό κίνημα, ενώ είναι απόλυτη ανάγκη οι πρόσφυγες να γίνουν οργανικό κομμάτι του εργατικού κινήματος της χώρας μας στην πάλη για μισθούς, εκπαίδευση, στέγαση, δικαιώματα.
Τον κύκλο των εισηγήσεων έκλεισε η Κική Μένου, εργαζόμενη σε δομές προσφύγων, και υποψήφια της Κίνησης η οποία μίλησε για τον τρόπο με τον οποίο επιβάλλεται η ρατσιστική κυβερνητική και ευρωπαϊκή πολιτική μέσω στοχευμένων παρεμβάσεων και προγραμμάτων. Αναφέρθηκε στην ποινικοποίηση της ελεύθερης μετακίνησης των προσφύγων με τροπολογία που ψηφίστηκε στις 17 Απρίλη που δημιουργεί επί της ουσίας ένα εσωτερικό «απαρτχάιντ» και στον τρόπο με τον οποίο ο Δήμος της Αθήνας προσπαθεί με την απουσία του να υποβιβάσει το επίπεδο διαβίωσής τους με αποτέλεσμα ο προσφυγικός πληθυσμός να «λουμπενοποιείται» με ό,τι συνέπειες έχει αυτό για τη ζωή τους. Το πρόγραμμα Εστία σε καμία περίπτωση δεν καλύπτει τις ανάγκες στέγασης, ενώ στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Ελαιώνα στο κέντρο της πόλης ζουν εκατοντάδες παιδιά χωρίς πρόσβαση στο σχολείο και άρα δυνατότητα κοινωνικής ένταξης
-
Στη συνέχεια η ομιλήτρια αναφέρθηκε στα προγράμματα ΕΣΠΑ για τους πρόσφυγες, τα οποία το μόνο που κάνουν είναι να μετατρέπουν σε μικρά κομμάτια τις τεράστιες ανάγκες, καλύπτοντας κάποιες από αυτές για πολύ μικρό χρονικό διάστημα, με προγράμματα και εργαζόμενους με ημερομηνία λήξης, χωρίς να υπάρχει κανένα σχέδιο συνολικής κοινωνικής πρόνοιας. Μίλησε για την επιτυχημένη πρόσφατη απεργία των εργαζομένων στις ΜΚΟ, οι οποίοι είναι αντιμέτωποι με τρομοκρατικές πρακτικές και με τους μετανάστες εργαζόμενους σε αυτές να δουλεύουν με ακόμα χειρότερους όρους. Έκλεισε τονίζοντας ότι υπάρχει ανάγκη για ταξική αλληλεγγύη μεταξύ Ελλήνων και μεταναστών, που θα παλεύουν μαζί ενάντια στον πόλεμο που δημιουργεί την προσφυγιά για μια ζωή ειρηνική.
Στη συνέχεια έγιναν παρεμβάσεις από τον Τάκη Γιαννόπουλο από τον Αντιφασιστικό Συντονισμό, που τόνισε ότι ο σημερινός καπιταλισμός δεν μπορεί να λύσει ούτε τα απλά προβλήματα των προσφύγων όπως η στέγασή τους ή η αναλογική κατανομή τους, αφού η κυβέρνηση μεγαλοποιεί τον αριθμό των προσφυγικών ροών και την αναγκαιότητα η αντικαπιταλιστική αριστερά να βάζει το πρόσημο, που αυτή την περίοδο δείχνει αδυναμία να το κάνει. Ο Γιώργος Παπαγκίκας, αρχιτέκτονας και υποψήφιος της κίνησης μίλησε για την προέλευση του όρου φασισμός και το πως συνδέεται η πάλη ενάντια στον φασισμό με το δικαίωμα στην πόλη, ενώ ο Λάμπης Κατσιάνης από τη Νέα Φιλαδέλφεια αναφέρθηκε στο παράδειγμα της Γερμανίας και της αναβίωσης του φασιστικού φαινομένου στη χώρα. Τέλος, ο Άγγελος Χάγιος, υποψήφιος στο ευρωψηφοδέλτιο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ μίλησε για την εμπειρία του αντιδικτατορικού αγώνα, για το γεγονός ότι η ακροδεξιά στη χώρα μας δεν βρίσκεται στη φάση της αμφισβήτησης της αστικής δημοκρατίας αλλά της ενσωμάτωσης σε αυτήν και τον τρόπο με τον οποίο η αντιδραστική μετάλλαξη του συστήματος δοκιμάζεται και στο τοπικό κράτος, με κυρίαρχη την Αθήνα, και την ανάγκη αυτοτελούς παρέμβασης
Η εκδήλωση συνεχίστηκε με το συγκλονιστικό θεατρικό δρώμενο «Αυτός ο κόσμος μπορεί να αλλάξει», από το «Αν αυτό είναι ένας άνθρωπος» του Πρίμο Λέβι, μέχρι «Του κανενός το Ρόδο» του Πολ Τσέλαν και από το αντάρτικο «Πέλαγο βαθύ μου» του Μίκη Θεοδωράκη μέχρι το «Ρομ» του Νίκου Κυπουργού, όλα γίνονται ένα όνειρο για να λάβουν τέλος οι εφιάλτες του ρατσισμού και του φασισμού. Οι γλώσσες ανθρώπων ενώνονται και τα σύνορα καταργούνται, μέχρι όλοι να γίνουμε ένα.