Στη στήλη Πισω απο τις καμερες στο κυριακάτικο ΠΡΙΝ
Της Μ. Παπαχριστούδη
Η θεσμική προεκλογική περίοδος των 30 ημερών για τις ευρωεκλογές και τις αυτοδιοικητικές άνοιξε και για τα ΜΜΕ, τα οποία υποτίθεται έχουν ένα σαφές ρυθμιστικό πλαίσιο στην προβολή των υποψηφίων και των πολιτικών κομμάτων. Θεωρητικά, αναμένεται ο προγραμματισμός για την τήρηση της περίφημης ίσης μεταχείρισης και του πολιτικού πλουραλισμού. Τι έχει συμβεί, όμως, στην πράξη μέχρι τώρα; Στο σύνολο των συστημικών Μέσων, με την τηλεόραση να έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο, ακούγονται μονότονα και διαρκώς μόνο οι φωνές κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, άντε και ολίγον από ΚΙΝΑΛ ή Ποτάμι για τις ευρωεκλογές, Δούρου για τις περιφερειακές, Μπακογιάννη, Ηλιόπουλου και Γερουλάνου για το δήμο της Αθήνας.
Σημειώνεται ότι μέχρι και την επίσημη έναρξη της προεκλογικής περιόδου, το 90% και πλέον της ειδησεογραφίας σε τηλεόραση, ραδιόφωνο, εφημερίδες και Διαδίκτυο αφορούσε στα παραπάνω κόμματα και πρόσωπα. Το αποτελέσμα είναι πως το κυρίαρχο μήνυμα προπαγάνδας έχει περάσει ήδη στο κοινό: Μόνοι αυτοί έχουν λόγο στις πολιτικές εξελίξεις, μόνο ανάμεσα σε αυτούς θα επιλέξουν οι ψηφοφόροι!
Η κραυγαλέα ανισότιμη μεταχείριση, κυρίως σε βάρος των εξωκοινοβουλευτικών πολιτικών κομμάτων, γίνεται χειρότερη αν συνυπολογιστούν και ποιοτικά κριτήρια στην εκτίμηση προβολής. Δεν αρκεί δηλαδή στους επικεφαλής των ΜΜΕ, διευθυντές και τροχονόμους της ενημέρωσης η απευθείας προβολή με συνεντεύξεις, τραπέζια συζητήσεων, ανακοινώσεις και δηλώσεις. Περιλαμβάνουν στην καθημερινή τους ειδησεογραφία στα ζητήματα της επικαιρότητας μόνο τις δηλώσεις των «μονομάχων» του συστήματος. Και επειδή ελάχιστη διαφορά έχουν στην πολιτική δράση, το πρόγραμμα και την ιδεολογική τους έκφραση, προβάλλονται και επιβάλλονται πλαστοί και ανούσιοι τρικούβερτοι καβγάδες. Η σκανδαλολογία είναι η στάνταρ πετυχημένη συνταγή προβολής του δικοματικού ή τρικομματικού συστήματος στην τηλεόραση. Επειδή όμως και οι αποκαλύψεις σκανδάλων έχουν μειωθεί στο ελάχιστο, οι καβγάδες που στήνονται αγγίζουν τα όρια της… κατινιάς. Ίσως για αυτό προσκαλλούνται ξανά και ξανά πρόσωπα που παράγουν μόνο τέτοιου επιπέδου αντιπαράθεση, αντί για πολιτικό λόγο.
Ο αποκλεισμός στην προεκλογική προβολή φθάνει στα όρια του στην περίπτωση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Προφανώς ο ορατά διαφορετικός πολιτικός λόγος των δημοτικών κινήσεων της αντικαπιταλιστικής αριστεράς δεν ταιριάζει σε κανέναν σχεδιασμό της συστημικής προεκλογικής προπαγάνδας.