«…με τους σοφούς του κράτους τα ‘χουνε πλακάκια. Τους έχω βαρεθεί!»
Από τον “Ασύνταχτο Τύπο”
Γραφειοκράτες συνδικαλιστές, εξαρτημένοι από κρατικά-κομματικά κέντρα, θλιβεροί πραγματιστές που αναγνωρίζουν τη… δυσκολία των «στιγμών» και επιτίθενται σε όσους αναζητούν τον «πολιτικό παράδεισο», είναι έτοιμοι, με την πένα στο χέρι, προκειμένου να υπογράψουν την επονείδιστη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας στα δημόσια ΜΜΕ. Θα είναι μια ΣΣΕ που δεν θα περιέχει ούτε μια φράση για τα φλέγοντα μισθολογικά – ασφαλιστικά ζητήματα! Είναι δυνατόν; Κι όμως! Μα, τότε, τι θα αφορά η νέα ΣΣΕ; Μα, τον… χιλιοδιατυπωμένο κώδικα δεοντολογίας (που έχει γίνει πολλάκις κουρελόχαρτο στα χέρια διαφόρων μεγαλο-«συναδέλφων») και την επαναφορά (αφού προηγουμένως καρατομήθηκε αγρίως) της νόμιμης ετήσιας άδειας που δικαιούται ο κάθε εργαζόμενος!
Τα άλλα «τυράκια» στη φάκα-ΣΣΕ, απλώς, θα λειτουργήσουν ως πυροκροτητής για τον κοινωνικό αυτοματισμό απέναντι σε εργαζόμενους που θα κληθούν να χτυπάνε «κάρτα» για την «ασφάλειά» τους από «εξωτερικούς κινδύνους». Ποιος φοβάται αλήθεια, σε ένα ΔΗΜΟΣΙΟ ΜΕΣΟ, την προσβασιμότητα των ενεργών ανθρώπων στα κτίρια που –θα πρέπει να- αποτελούν σπίτι και «περιουσία» του λαού; Γιατί οι… δυνάμεις της «αριστεράς και της προόδου» δεν πήραν κανένα μάθημα από την δίχρονη (θαυμαστή σε διεθνές επίπεδο) περίοδο της αυτοδιευθυνόμενης λειτουργίας των αυτοδιαχειριζόμενων κατειλημμένων δομών της ΕΡΤ την περίοδο του «μαύρου»; Ποιος τρομοκρατήθηκε πραγματικά από το άνοιγμα της ΕΡΤ στην κοινωνία που την έκανε «δική» της;
Γιατί θα πρέπει τα δημόσια μέσα ενημέρωσης να προσαρμοστούν βιαίως στην τρέχουσα εργασιακή βαρβαρότητα, αντί να αποτελούν φάρο και παράδειγμα και για τα άλλα Μέσα σε ότι αφορά τη διεκδίκηση αξιοπρεπών μισθών, ασφαλιστικών δικαιωμάτων και πλήρους απεξάρτησης από διάφορα σκοτεινά και φανερά κέντρα κυβερνητικής, εργοδοτικής και επιχειρηματικής επιρροής;
Σήμερα, η συνεχιζόμενη κατρακύλα της ελιτίστικης συνδικαλιστικής αντιπροσώπευσης –και όχι αυθεντικής εκπροσώπησης- χιλιάδων συναδέλφων στα ΜΜΕ μέσω μιας αδιαφανούς και εν κρυπτώ αέναης «διαπραγμάτευσης» με αξιωματούχους της κυβέρνησης και των εργοδοτών, έχει λάβει τα χαρακτηριστικά ενός συντεχνιακού, μεγαλο-παραγοντικού, κομματικού πολέμου που όχι μόνο αφήνει παγερά αδιάφορη την κοινωνία αλλά και την εξαγριώνει. Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη για αυτή την αποκαρδιωτική εικόνα; Οι γνωστές πλειοψηφίες στα ΔΣ των Ενώσεων Συντακτών και της ΠΟΕΣΥ οφείλουν έστω και την ύστατη στιγμή να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και να αρνηθούν να βάλουν την υπογραφή τους σε μια Συλλογική Σύμβαση που δεν έχει καμία σχέση με Σύμβαση «Εργασίας» αλλά με σύμβαση… «κοροϊδίας».
Ένας κλάδος, μία σύμβαση για όλους!