Από τη στήλη “Πίσω από τις κάμερες” στο κυριακάτικο ΠΡΙΝ
Της Μ. Παπαχριστούδη
Δυο είναι οι κυρίαρχες «ειδήσεις» στον χώρο των μίντια αυτές τις μέρες. Η πρώτη, πως η κυβέρνηση διαπραγματεύεται με την πλειο- ψηφία των ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ στην ΕΣΗΕΑ και τους εκδότες της ΕΙΗΕΑ –στην οποία δεν ανήκουν οι «μεγάλοι» του έντυπου Τύπου, όπως Μαρινάκης, Αλαφούζος, Σαββίδης– την παροχή κρατικής ενίσχυσης για τη «σωτηρία» των εφημερίδων τους. Η δεύτερη, πως η ίδια συμμαχία της ΕΣΗΕΑ ετοιμάζεται να υπογράψει ένα κείμενο συμφωνίας, το οποίο βαφτίζεται πονηρά «συλλογική σύμβαση εργασίας» για τα ΜΜΕ του δημοσίου, δηλαδή ΕΡΤ, ΑΠΕ, δημοτικά Μέσα, Γενική Γραμματεία και γραφεία Τύπου. Πρόκειται, επί της ουσίας, για ένα νέο Κανονιστικό Πλαίσιο εργασίας που περιλαμβάνει μόνο θεσμικά εργασιακά ζητήματα και κανένα μισθολογικό. Τυπικά και ουσιαστικά, όμως, τα δυο παραπάνω θέματα είναι άρρηκτα δεμένα μεταξύ τους. Έτσι, η παραπάνω συνδικαλιστική συμμαχία εμφανίζεται να διαμεσολαβεί, ώστε να κλείσει οριστικά το θέμα της διεκδίκησης μιας πραγματικής, ενιαίας συλλογικής σύμβασης για τους δημοσιογράφους σε όλα τα Μέσα.
Μια σύμβαση που είναι αναγκαία, αφενός, εξαιτίας του σοβαρού μετασχηματισμού της δημοσιογραφικής εργασίας λόγω της ψηφιακής τεχνολογίας και, αφετέρου, λόγω των σημαντικών αλλαγών σε επίπεδο ιδιοκτησίας των ΜΜΕ. Με τον τρόπο αυτό, οι μεν εκδότες των «μικρών» εφημε- ρίδων θα λάβουν την κρατική επιδότηση με μόνο κίνητρο τις θέσεις εργασίας — χωρίς, όμως, όρους στις εργασιακές σχέσεις και στο μισθολογικό, ακόμη και αν δεν πληρώνουν τους εργαζόμενούς τους. Εξάλλου, η υπογραφή συλλογικής σύμβασης ως προϋπόθεση για την επιδότηση δεν τέθηκε καν προς συζήτηση από τις δυο σύμμαχες παρατάξεις της ΕΣΗΕΑ.