Κινηματογραφιστές από το Ισραήλ καλούν σε διεθνή μποϊκοτάζ

50 περίπου εξέχοντες ισραηλινοί ντοκιμαντερίστες υπογράφουν ανοιχτή επιστολή που εκφράζει τη “βαθιά ντροπή” τους και “αδυναμία” για τις ενέργειες του Ισραήλ στη Γάζα και δηλώνουν την υποστήριξή τους για το μποϊκοτάζ της Διεθνούς Κοινότητας των Ισραηλινών πολιτιστικών ιδρυμάτων.

Η επιστολή τους, με ημερομηνία 15 Σεπτεμβρίου 2025, υπογράφηκε από διεθνώς αναγνωρισμένους κινηματογραφιστές (σημ blog.: όπως δηλώνεται στο τέλος της ανάρτησης ορισμένοι απέσυραν την υπογραφή τους μετά τη δημοσίευση, ενώ προστέθηκαν κι άλλοι στην έκκληση του μποϊκοτάζ), αναφέρει ότι οι υπογράφοντες “υποστηρίζουν ολόψυχα το μποϊκοτάζ των παγκόσμιων κινηματογραφιστών εναντίον μας” και εναντιώνονται στη “μαζική δολοφονία”και “γενοκτονία” που διαπράττει το Ισραηλινό κράτος στη Γάζα.

Η επιστολή καλεί επίσης τη διεθνή κοινότητα ντοκιμαντέρ “να διατηρήσει τα ίδια πρότυπα και να επικεντρωθεί στο ρόλο της: ” να αντισταθμίσει τη σιωπή και τη συνενοχή των ευρωπαϊκών και αμερικανικών κυβερνήσεων στη σφαγή στη Γάζα”. Οι κινηματογραφιστές αναφέρουν συγκεκριμένα την υποστήριξη από τον Donald Trump ως συνεργό στη συνέχιση της σύγκρουσης.

Η δήλωση των κινηματογραφιστών ντοκιμαντέρ έγινε στο πλαίσιο της διεθνούς εκστρατείας που υπογράφηκε από περισσότερους από 3.000 διεθνείς επαγγελματίες του κλάδου, διευθυντές και ηθοποιούς στις αρχές Σεπτεμβρίου για να μποϊκοτάρουν τα πολιτιστικά ιδρύματα που χρηματοδοτούνται από το Ισραήλ μέχρι το Ισραήλ να τελειώσει την επίθεσή του στη Γάζα και την κατοχή των Παλαιστινιακών Εδαφών. Αυτό το μποϊκοτάζ, που δημοσίευσε ο  theguardian , στοχεύει τα ιδρύματα που λαμβάνουν χρηματοδότηση από την ισραηλινή κυβέρνηση, ζητώντας παράλληλα την προστασία των παλαιστινιακών πολιτιστικών εργαζομένων και την ελευθερίας έκφρασης.

Πολλά ισραηλινά κινηματογραφικά ιδρύματα και ενώσεις σκηνοθετών απάντησαν στην έκκληση με δηλώσεις και συνεντεύξεις, υποστηρίζοντας ότι τα μποϊκοτάζ θα βλάψει τους Ισραηλινούς κινηματογραφιστές που δημιουργούν αντι-πολεμικές ιστορίες και ισχυρίζονται ότι τέτοιες ενέργειες θα σιωπούσαν και τις διαφωνίες στο Ισραήλ. Την περασμένη εβδομάδα, ο Lior Elefant, του Ισραηλινού Φόρουμ Ντοκιμαντέρ, έδωσε μια κοινή δήλωση με το Merav Etrog Bar, από το The Directors Guild του Ισραήλ, με παρόμοια συναισθήματα: “Ενώ οι Ισραηλινοί κινηματογραφιστές δεν είναι η κυβέρνησή τους, φέρνουμε την ευθύνη για τις ενέργειές του και βρισκόμαστε σε ένα βράχο και ένα σκληρό μέρος: από τη μία πλευρά, προσπάθειες να σιγήσει από μέσα και από την άλλη, διεθνές μποϊκοτάζ από το εξωτερικό”.

ΟΙ υπογράφοντες την έκκληση αντιτείνουν: «Για εμάς, δεν υπάρχει άνεση στις πολύπλοκες, ευαίσθητες και κρίσιμες ταινίες που έχουμε κάνει όλα αυτά τα χρόνια ως μέρος του ρόλου και της αποστολής μας, δεν μας απαλλάσσουν από την ευθύνη για τις φρικαλεότητες που διεξάγονται στο όνομά μας».

Οι κινηματογραφιστές αναφέρουν αυτό που περιγράφουν ως “συστηματική δολοφονία” περίπου 64.000 παλαιστινιακών πολιτών, συμπεριλαμβανομένων 20.000 παιδιών. Καταδικάζουν τις ενέργειες της Χαμάς λέγοντας πως δεν έχουν «καμία δικαιολογία» και σημειώνουν ότι “δεν μπορούν να δικαιολογήσουν αυτόν τον βάναυσο πόλεμο εκδίκησης, ο οποίος έχει ήδη ξεπεράσει τις φρικαλεότητες της Χαμάς πολλές φορές”.

Μεταξύ των υπογραφών, οι οποίοι δεν γράφουν ως εκπρόσωποι οποιουδήποτε ιδρύματος, είναι μερικοί από τους πιο διεθνώς αναγνωρισμένους κινηματογραφιστές ντοκιμαντέρ του Ισραήλ.

Περιλαμβάνουν τον Yuval Abraham, έναν από τους συν-διευθυντές του Δεν υπάρχει άλλη γη  Avi Mograbi, των οποίων οι ταινίες έχουν περάσει εδώ και πολύ καιρό στις Κάννες και το Berlinale, τη Yulie Cohen, πρώην πρόεδρο του φόρουμ ντοκιμαντέρ, που κέρδισε διεθνή αναγνώριση για την τριλογία της “Ο τρομοκράτης μου , Η γη μου Σιών , Αδερφός μου”, τον  Barak Heymann, ένας από τους πιο παραγωγικούς παραγωγούς ντοκιμαντέρ του Ισραήλ και επικεφαλή της σχολής κινηματογράφου στο Beit Berl College (βραβείο βραβείου Berlinale Audience Ποιος θα με αγαπήσει τώρα; ) Υπάρχει ushpiz ( Vita Activa: Το πνεύμα της Hannah Arendt και Παιδιά ) και τον παραγωγό Liran Atzmor (βραβείο Sundance Grand Jury Ο νόμος σε αυτά τα μέρη [2011]).

Η ανοιχτή επιστολή αναδημοσιεύεται πλήρως παρακάτω

Ένα ανοιχτό γράμμα

Εμείς, μια ομάδα κινηματογραφιστών ντοκιμαντέρ στο Ισραήλ, αισθανόμαστε βαθιά ντροπή, πόνο, καθημερινό μαρτύριο και αδυναμία μπροστά στην φρίκη της μαζικής δολοφονίας, της καταστροφής και του μαζικού εκτοπισμού (για τώρα) και της λιμοκτονίας που εκτελεί το κράτος του Ισραήλ στο όνομά μας στη Γάζα.

Απορρίπτουμε με αηδία όλες τις προσπάθειες άρνησης, σιωπής και φίμωσης, με τη συστηματική χρήση των ευφημισμών – προτιμώντας να μιλήσουν για «πείνα» αντί για «Λιμό» και «πόλεμο» αντί για «γενοκτονία».

Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους: περίπου 64.000 πολίτες στη Γάζα έχουν σκοτωθεί, συμπεριλαμβανομένων περίπου 20.000 βρεφών και παιδιών και πάνω από εκατό χιλιάδες έχουν τραυματιστεί. Σε αυτά πρέπει να προσθέσουμε τις χιλιάδες αθώους Παλαιστίνιους που απήχθησαν από τη Γάζα που εξακολουθούν να κρατούνται ως διαπραγματευτικό χαρτί σε ισραηλινές φυλακές και στην καθημερινή δολοφονία, καταστροφή και κατάχρηση στη Δυτική Όχθη.

Δεν μπορούμε, ούτε θέλουμε, να απαλλάξουμε τον εαυτό μας από την ευθύνη μας – από το γεγονός ότι είμαστε μέρος του ισραηλινού συλλογικού – για τα εγκλήματα που διαπράττονται στη Δυτική Όχθη και τη Γάζα, μια ώρα μακριά από τα πολυσύχναστα καφέ του Τελ Αβίβ – Jaffa.

Τα φρικιαστικά εγκλήματα που διαπράχθηκαν από τη Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου δεν έχουν καμία δικαιολογία – ακόμη και στο πλαίσιο του νόμιμου παλαιστινιακού αγώνα για την εθνική ελευθερία και κατά της κατοχής. Αλλά δεν μπορούν να δικαιολογήσουν αυτόν τον βάναυσο πόλεμο εκδίκησης, ο οποίος έχει ήδη ξεπεράσει τις φρικαλεότητες της Χαμάς πολλές φορές. Η τρομερή τιμή έχει καταβληθεί και εξακολουθεί να καταβάλλεται και από τις εκατοντάδες Ισραηλινούς που απήχθησαν στη Γάζα, μερικοί από τους οποίους έχουν ήδη απελευθερωθεί ή έχουν πεθάνει, ενώ περίπου είκοσι παραμένουν εγκαταλελειμμένοι από την κυβέρνησή μας για να αργοπεθαίνουν στις σήραγγες της Χαμάς.

Χωρίς να αφαιρέσουν από τη Χαμάς ούτε ουγγιά ευθύνης για αυτό το θλιβερό έγκλημα του πολέμου, υπό τις τρέχουσες συνθήκες, το αίμα των ομήρων βρίσκεται στα χέρια όλων των οποίων ο Λιμός για εκδίκηση και επίδειξη της βίαιης δύναμης, τους τυφλώνει, σκληραίνει τις καρδιές τους, οδηγώντας τους να προτιμούν τον πόλεμο για τη ζωή των ομήρων.

Πιστεύουμε ότι η εκδίκηση δεν θα φέρει καμία θεραπεία στην ισραηλινή παλαιστινιακή σύγκρουση, των οποίων οι ρίζες βρίσκονται σε έναν αιώνα πολιτικής εξουσίας. Πιστεύουμε ότι χωρίς δίκαιη πολιτική διευθέτηση – αυτή που σέβεται τα εθνικά, αστικά και ανθρώπινα δικαιώματα και των δύο λαών – δεν υπάρχει καμία ελπίδα για τη χώρα μας.

Ως ντοκιμαντερίστες που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στην καταγραφή διαφορετικών πτυχών της πραγματικότητας στη χώρα μας, και μερικοί από εμάς, ειδικά στην τεκμηρίωση της κατοχής, γνωρίζουμε έντονα τη σημασία της αναγνώρισης της αλήθειας ως ενός πρώτου βήματος προς την αλλαγή της πραγματικότητας. Για το λόγο αυτό, υποστηρίζουμε ολόψυχα το μποϊκοτάζ των παγκόσμιων κινηματογραφιστών εναντίον μας.

Γνωρίζουμε τις εκδηλώσεις άρνησης, αυτο-επικάλυψης, συγκαλυμμένης ή συνενοχής που έχουν επίσης εξαπλωθεί στις δικές μας τάξεις. Για εμάς, δεν υπάρχει καμία άνεση στις πολύπλοκες, ευαίσθητες και κρίσιμες ταινίες που έχουμε κάνει όλα αυτά τα χρόνια ως μέρος του ρόλου και της αποστολής μας. Δεν μας απαλλάσσουν από την ευθύνη για τις φρικαλεότητες που πραγματοποιήθηκαν στο όνομά μας.

Καλούμε τη διεθνή κοινότητα ντοκιμαντέρ, το καλλιτεχνικό μας σπίτι, να διατηρήσει τα ίδια πρότυπα και να επικεντρωθεί στο ρόλο της: να αντισταθμίσει τη σιωπή και τη συνενοχή των ευρωπαϊκών και αμερικανικών κυβερνήσεων στη σφαγή στη Γάζα. Η κυβέρνησή μας ευδοκιμεί και κερδίζει την τόλμη με την υποστήριξη του Donald Trump, ο οποίος επίσης ακολουθεί τακτική εξουδετέρωσης των διαμαρτυριών των ευρωπαίων ηγετών. Χωρίς αυτόν, αυτός ο καταραμένος πόλεμος δεν θα μπορούσε να διαρκέσει τόσο πολύ.

Ζούμε σε μια πραγματικότητα τραυματισμού. Η ισραηλινή δημοκρατία παραμένει ισχυρή, παρά όλες τις επιθέσεις σε αυτήν, αλλά ποτέ δεν ήταν τόσο εύθραυστη όσο τώρα. Η υποκίνηση και το μίσος μεταξύ αριστεράς και δεξιάς στην κοινωνία μας δεν έχουν φτάσει ποτέ σε τέτοια άκρα. Οι προσπάθειες σίγασης και εκφοβισμού αναλαμβάνουν βίαιες διαστάσεις.

Ελπίζουμε ότι μαζί με το δικαιολογημένο μποϊκοτάζ εναντίον μας, δεν θα ξεχάσετε την επόμενη μέρα, η οποία πρέπει να έρθει και ότι δεν θα κλείσετε τη δρόμο στο θετικό δυναμικό μέσα στην κοινωνία μας. Εμείς λαχταρούσαμε για μέρες που μπορούμε να συνεργαστούμε και πάλι με καρποφόρα δημιουργία.