Η λέξη “ντροπή” είναι μάλλον λέξη άγνωστη στο κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Μέσα στο Καλοκαίρι και αφού αποχώρησε πλειάδα εργαζόμενων από το ραδιόφωνο “Στο Κόκκινο”, μεταξύ αυτών και οι συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι, ο ΣΥΡΙΖΑ “δεσμεύθηκε” ότι θα λυθεί το πρόβλημα της μισθοδοσίας και με την αύξηση μετατοχικού κεφαλαίου. Όχι μόνο δεν λύθηκε, αλλά οι εργαζόμενοι σε “Αυγή” και “Στο Κόκκινο” βρίσκονται ξανά με τα χρέη της καθημερινότητας να τους χτυπούν την πόρτα. Καμία ενημέρωση εάν θα πληρωθούν, καμία ενημέρωση τι έγινε με την αύξηση μετοχικού κεφαλαίου, καμία ενημέρωση τι απέγιναν τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν από φίλους και μέλη για την επιβίωση και συνέχιση λειτουργίας των ΜΜΕ.
Όπως επεσήμανε πολύ σωστά εργαζόμενος σε εφημερίδα και ραδιόφωνο:
“Στην (πρόσφατη) απεργιακή συγκέντρωση της ΑΔΕΔΥ έδινε το παρών κι ο ΣΥΡΙΖΑ με το γνωστό σύνθημα στο πανό του “Θέλουμε ζωή και όχι επιβίωση”. Με τα χρωστούμενα να φτάνουν τους τρεις και πλέον μήνες στους εργαζόμενους της Αυγής και του Κόκκινου είναι μάλλον περιττό να αναφέρω το μέγεθος της πρόκλησης. Είναι μάλλον πλεονασμός να πω πώς αισθάνομαι όταν ως ρεπόρτερ πρέπει να καταγράψω τη συγκεκριμένη εικόνα παίρνοντας απόσταση από αυτό που βιώνω προσωπικά”.
Μια κρίση στα ΜΜΕ του κόμματος που συνεχίζεται με ένα παιχνίδι ισορροπιών μεταξύ νέων και παλαιών ηγεσιών του κόμματος που καλούνται να πληρώσουν, ξανά, οι εργαζόμενοι. Για τρεις συνεχόμενους μήνες πάλι απλήρωτοι, στις γενικές συνελεύσεις των δυο Μέσων ελήφθησαν αποφάσεις για απεργιακές κινητοποιήσεις την ερχόμενη εβδομάδα.
Παρακάτω οι δυο αποφάσεις των ΓΣ, του ραδιοφώνου “Στο Κόκκινο” και των εργαζόμενων στην “Αυγή” τα λένε όλα και θέτουν τον ΣΥΡΙΖΑ μπροστά στο (νεοφιλεύθερο) καθρέπτη του.
ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ (24/8/25) ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ, ΠΑΡΑΓΩΓΩΝ ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟΝ Ρ/Σ “ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ”
Από το κακό στο χειρότερο και τώρα… στο απροχώρητο! Στο τέλος Αυγούστου ΔΕΝ μας καταβλήθηκαν τα δεδουλευμένα του συγκεκριμένου μήνα (εξοφλήθηκε το οφειλόμενο από την 1η Αυγούστου δεύτερο μισό του Ιουλίου), με αποτέλεσμα να φθάσουν τους 3,5 οι μήνες της απλήρωτης εργασίας μας.
Περιττεύει ασφαλώς να πούμε ποιες είναι οι συνέπειες αυτής της ζοφερής, επαίσχυντης κατάστασης στις ζωές όλων μας. Δεν φθάνει που έχουμε ν’ αντιμετωπίσουμε -όπως η μεγάλη πλειονότητα των εργαζομένων- τη θηριώδη ακρίβεια και τα λοιπά “έργα” της νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης Μητσοτάκη, υποχρεωνόμαστε επιπλέον να βιώνουμε τις διαδοχικές αθετήσεις δεσμεύσεων εκ μέρους του ιδιοκτήτη του ρ/σ και εργοδότη μας, του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ. Ο οποίος δείχνει πλέον να θεωρεί ως την πλέον… φυσιολογική πρακτική να μας αφήνει απλήρωτους, ατάραχος. Κόντρα, φυσικά, στις θέσεις και τις διακηρύξεις του για τα εργασιακά δικαιώματα στην υπόλοιπη κοινωνία.
Ως εδώ και μη παρέκει! Ούτε μπορούμε, ούτε δεχόμαστε να κάνουμε άλλη υπομονή. Και, προτού ανακοινώσουμε τις αποφάσεις μας για άμεσες κινήσεις, επιβάλλονται τρεις επισημάνσεις.
Πρώτη: Αυτά τα νέα “ρεκόρ” εργοδοτικής ασυνέπειας απέναντί μας σημειώνονται την ώρα που βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο η διαδικασία Αύξησης Μετοχικού Κεφαλαίου (ΑΜΚ), η οποία ως γνωστόν αποσκοπεί στη συγκέντρωση χρημάτων για την εξόφληση των δεδουλευμένων μας.
Με άλλα λόγια: Από τη μία πλευρά σπεύδουν να δώσουν -για αυτόν τον συγκεκριμένο σκοπό- «τον οβολό τους» (συχνά με συγκινητικό ζήλο) ακροατές και ακροάτριες του σταθμού, μέλη και φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, προοδευτικοί και αριστεροί άνθρωποι που αντιλαμβάνονται πόσο ζωτικής σημασίας είναι η επιβίωση και ενδυνάμωση του «Κόκκινου», άρα και η μισθολογική συνέπεια απέναντι στους εργαζόμενούς του. Αλλά από την άλλη, ακριβώς αυτήν την περίοδο σωρεύονται περισσότερες οφειλές δεδουλευμένων μας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ οφείλει να εξηγήσει πώς και γιατί συμβαίνει αυτό, δεδομένου ότι η νομοθεσία δεν εμποδίζει τη χρήση χρημάτων που συγκεντρώνονται από τις ΑΜΚ προτού λήξει η σχετική διαδικασία και πιστοποιηθεί το τελικό ποσό.
Δεύτερη: Ευτυχώς (και το λέμε με κάθε ειλικρίνεια), ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ δεν τηρεί την ίδια, απαράδεκτη στάση προς όλους τους εργαζόμενους, των οποίων είναι εργοδότης. Μαθαίνουμε ότι καταβάλλονται κανονικά οι μισθοί στο προσωπικό, που δεν εργάζεται στα ΜΜΕ ιδιοκτησίας του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ. Δηλαδή γίνεται το αυτονόητο, όπως ακριβώς πρέπει. Επειδή είμαστε αθεράπευτα αλλεργικοί σε κάθε ικμάδα «κοινωνικού αυτοματισμού», δεν θα ζητήσουμε ποτέ «μοιρασιά» του προβλήματός μας με άλλους εργαζόμενους. Δικαιούμαστε όμως να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα από αυτό το διαχρονικό «θαύμα»: Κάθε φορά που ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ «μετρά τα λεφτά του», τα βρίσκει… τελειωμένα όταν πρόκειται να καταβάλει τα δεδουλευμένα στους εργαζόμενους των δικών του ΜΜΕ, οι οποίοι θα πρέπει να «φτύσουν αίμα», να κινητοποιηθούν, να διαμαρτυρηθούν, να «ξεσηκώσουν τον κόσμο», μήπως και πετύχουν κάποια μείωση των απλήρωτων δεδουλευμένων.
Τρίτη: Ειδικά η στάση του ιδιοκτήτη απέναντι στους δημοσιογράφους, παραγωγούς και διοικητικούς του «Κόκκινου» (3,5 μήνες απλήρωτοι), μοιάζει με κήρυξη -ή συνέχιση- ενός οικονομικού πολέμου, που φυσικά ναρκοθετεί τον ίδιο τον ρ/σ. Καμία ανασύνταξη, αναδιοργάνωση και επανεκκίνηση του σταθμού δεν νοείται, υπό τέτοιες συνθήκες.
Πρώτον: Απαιτούμε την εξόφληση τουλάχιστον ενός μισθού από τους οφειλόμενους, μέσα σε μία εβδομάδα από τώρα. Εάν αυτό δεν γίνει έως την Δευτέρα, 8 Σεπτεμβρίου, θα προχωρήσουμε σε στάσεις εργασίας κατά τις αμέσως επόμενες ημέρες.
Δεύτερον: Εξουσιοδοτούμε τον εκπρόσωπό μας στο Μεικτό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ και την εκπρόσωπό μας στην ΕΠΗΕΑ να εξετάσουν, από κοινού με τους νομικούς συμβούλους των Ενώσεων, τα ενδεδειγμένα ένδικα μέσα για τη διεκδίκηση των δεδουλευμένων μας.
Τρίτον: Ζητάμε να συναντηθεί ο εκπρόσωπός μας με τον πρόεδρο του
ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – ΠΣ, Σωκράτη Φάμελλο, ώστε να συζητηθούν όλα τα παραπάνω ζητήματα, αλλά και να ακούσουμε από τα πλέον επίσημα χείλη ποιες ακριβώς είναι οι διαθέσεις του Κόμματος για τον ίδιο τον ρ/σ (επί του παρόντος παρακάμπτουμε ψιθύρους και σενάρια που ακούγονται).
Η Γενική Συνέλευση των εργαζομένων της Αυγής, 03/09/2025, ομόφωνα αποφάσισε τα εξής:
Εκφράζουμε την έντονη δυσαρέσκεια μας, καθώς η κατάσταση με τα χρωστούμενα προς τους εργαζόμενους όχι απλά παραμένει η ίδια, αλλά συσσωρεύονται και νέες οφειλές ήδη από την αρχή του Σεπτεμβρίου. Παρά τις δεσμεύσεις και διαβεβαιώσεις τόσο από τον ισχυρό μέτοχο όσο και από τη Διοίκηση στα δύο αριστερά Μέσα ότι θα επέλθει εξομάλυνση της μισθολογικής ροής και τακτοποίηση των προηγούμενων οφειλών, έγινε ακριβώς το αντίθετο. Πλέον, ξεπεράσαμε τους 3 μήνες δεδουλευμένων χρεών (για την ακρίβεια 3 μήνες και 1/4 μισθού), γεγονός που συμβαίνει για πρώτη φορά από τότε που ανέλαβε η νέα ηγεσία του κόμματος, η οποία κλείνει σε λίγο έναν χρόνο στο τιμόνι. Η τελευταία, υπενθυμίζουμε, είχε εγγυηθεί και ενώπιον των σωματείων μας ότι οι δεδουλευμένες οφειλές προς τους εργαζόμενους όχι μόνο συνιστούν απόλυτη νομική υποχρέωση του εργοδότη, αλλά και ότι δεν πρόκειται να διευρυνθούν.
Εμείς οι εργαζόμενοι και εργαζόμενες στην ΑΥΓΗ έχουμε φτάσει στα απόλυτα όριά μας. Η κατάσταση βρίσκεται στο απροχώρητο. Εργαζόμενοι και εργαζόμενες δεν πήγαν καν διακοπές ή πήγαν λίγες μέρες με δανεικά. Όπως με δανεικά επιβιώνουμε εν γένει, χωρίς να ιδρώνει το αυτί κανενός. Τα δύο Μέσα την ίδια στιγμή φυτοζωούν, με το περιεχόμενο να διολισθαίνει διαρκώς προς το χειρότερο, αφού υπάρχουν τεράστια κενά στα ρεπορτάζ και η ανασφάλεια επελαύνει στα κεφάλια μας. Όλα τα σχέδια βιωσιμότητας έχουν μείνει στα λόγια. Σε τέτοιο βαθμό που μας κάνει για πολλοστή φορά να αμφισβητούμε τη διακηρυσσόμενη βούληση του ισχυρού μετόχου να μείνουν τα Μέσα ανοιχτά. Όπως με την ίδια ένταση αναρωτιόμαστε ξανά, πώς αλήθεια πιστεύει ότι πείθει την κοινωνία και τον κόσμο της εργασίας, ειδικότερα, με όλα αυτά που συμβαίνουν στην ΑΥΓΗ και το ΚΟΚΚΙΝΟ;
Αν πρόκειται για πολιτική αυτοχειρία, με φόντο μια διαρκώς ελευσόμενη σκιαμαχία και ένα παιχνίδι ισορροπιών μεταξύ νέων και παλαιών ηγεσιών, δεν γίνεται να πληρώνουν (πάλι) οι εργαζόμενοι το μάρμαρο. Ας μας απαντήσουν επιτέλους: ποιος είναι ο λόγος που δεν λένε τα Μέσα να ξεκολλήσουν από τον βάλτο; Γιατί τα οδηγούν εκ νέου στην απαξίωση και την περαιτέρω απώλεια αναγνωστών/ακροατών; Έχουν συνειδητοποιήσει όλοι ότι η κρίση σοβεί πλέον 15 ολόκληρους μήνες από τον Ιούνιο του 2024 όταν και έκλεισε το καθημερινό φύλλο της εφημερίδας;
Μέσα σε όλα αυτά έρχεται απολύτως λογικό και το ερώτημα που μας απευθύνουν πιεστικά καθημερινά ακροατές και αναγνώστες στο οποίο και εμείς δεν διαθέτουμε απάντηση: τι γίνεται με τα χρήματα αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου με τα οποία θα αποπληρώνονταν μέρος των δεδουλευμένων των εργαζομένων;
Η αχλή των ερωτημάτων σκιάζει πρώτα και κύρια τον ισχυρό μέτοχο.
Από την πλευρά μας, οι εργαζόμενοι με τις δυνάμεις μας καταπονημένες αλλά όχι εξαντλημένες, σηκώνουμε ξανά το βάρος υπεράσπισης της ιστορίας των Μέσων.
Αποφασίσαμε να προχωρήσουμε σε δυναμικές απεργιακές κινητοποιήσεις την επόμενη βδομάδα με αιτήματα: α) την άμεση καταβολή τουλάχιστον ενός μισθού μέχρι την προσεχή Δευτέρα 08/09, προκειμένου να πάρουμε ανάσα β) την εξόφληση όλων των δεδουλευμένων οφειλών γ) την κανονικοποίηση της μισθοδοσίας δ) την κατάθεση και υλοποίηση οικονομικού/δημοσιογραφικού σχεδίου της επόμενης μέρας των Μέσων, προκειμένου να καταστεί πραγματική η δηλωμένη βούληση να παραμείνουν ανοιχτά η ΑΥΓΗ και το ΚΟΚΚΙΝΟ
Παράλληλα, αποφασίσαμε να προβούμε σε νομικές ενέργειες, προκειμένου να υποχρεωθεί ο εργοδότης μας να καταβάλει άμεσα χρήματα που χρειαζόμαστε για να ζήσουμε.
Η Γενική Συνέλευση των εργαζομένων της ΑΥΓΗΣ
