Η ρεπόρτερ Valerie Zink με μια αποκαλυπτική δήλωση της, αποχώρησε από το Πρακτορείο Reuters λόγω της άρνησης του να αναφερθεί στις δολοφονίες δημοσιογράφων στη Γάζα. Είναι το ίδιο Πρακτορείο που δήλωσε “συγκλονισμένο” για τις πρόσφατες δολοφονίες 22 ανθρώπων, ανάμεσα τους και 5 δημοσιογράφων στο τρομοκρατικό χτύπημα του Ισραήλ στο νοσοκομείο Νάσερ στη Γάζα.
Η δήλωση της που ξεσκεπάζει την υποκρισία των δυτικών Μέσων Ενημέρωσης
Τα τελευταία οκτώ χρόνια εργάζομαι ως επιδοτούμενος για το πρακτορείο ειδήσεων Reuters Οι φωτογραφίες μου που καλύπτουν ιστορίες στις επαρχίες λιβαδιού έχουν δημοσιευθεί από τους New York Times, το Al Jazeera και άλλα μέσα ενημέρωσης σε όλη τη Βόρεια Αμερική, την Ασία, την Ευρώπη και αλλού. Σε αυτό το σημείο είναι αδύνατο για μένα να διατηρήσω σχέση με το Reuters δεδομένου του ρόλου του στη δικαιολογία και τη δυνατότητα συστηματικής δολοφονίας 245 δημοσιογράφων στη Γάζα. Χρωστάω στους συναδέλφους μου στην Παλαιστίνη τουλάχιστον αυτό, και τόσα πολλά άλλα.
Όταν το Ισραήλ δολοφόνησε την Anas Al-Sharif, μαζί με ολόκληρο το πλήρωμα του Al-Jazeera στην πόλη της Γάζας στις 10 Αυγούστου, το Reuters επέλεξε να δημοσιεύσει τον εντελώς αβάσιμο ισχυρισμό του Ισραήλ ότι ο Al-Sharif ήταν πράκτορας της Χαμάς – ένα από τα αμέτρητα ψέματα που τα μέσα ενημέρωσης όπως το Reuters έχουν επαναλάβει και αξιοπρεπείς. Η προθυμία του Reuters να διαιωνίσει την προπαγάνδα του Ισραήλ δεν γλίτωσε τους δικούς τους δημοσιογράφους από τη γενοκτονία του Ισραήλ. Άλλοι πέντε δημοσιογράφοι, μεταξύ των οποίων ο κάμεραμαν του Reuters Hossam Al-Masri, ήταν μεταξύ των 20 ανθρώπων που σκοτώθηκαν σήμερα το πρωί σε μια άλλη επίθεση στο νοσοκομείο Nasser. Ήταν αυτό που είναι γνωστό ως “διπλό χτύπημα”, στο οποίο το Ισραήλ βομβαρδίζει έναν πολιτικό στόχο όπως ένα σχολείο ή νοσοκομείο, περιμένει τους γιατρούς, τις ομάδες διάσωσης και τους δημοσιογράφους να φτάσουν και στη συνέχεια ξαναχτυπά.
Τα δυτικά μέσα ενημέρωσης είναι άμεσα υπεύθυνα για τη δημιουργία των συνθηκών στις οποίες αυτό μπορεί να συμβεί. Όπως το έθεσε ο Jeremy Scahill από το Drop Site News, «κάθε μεγάλη διέξοδος – από τους New York Times μέχρι την Washington Post, από το AP έως το Reuters – έχει χρησιμεύσει ως μεταφορικός ιμάντας για την ισραηλινή προπαγάνδα, αποστειρώνοντας εγκλήματα πολέμου και απανθρωπίζοντας τα θύματα, εγκαταλείποντας τους συναδέλφους τους και την υποτιθέμενη δέσ αληθινή και ηθική αναφορά. ”
Επαναλαμβάνοντας τις γενοκτονικές κατασκευές του Ισραήλ χωρίς να καθορίζει εάν έχουν κάποια αξιοπιστία – εγκαταλείποντας σκόπιμα την βασικότερη ευθύνη της δημοσιογραφίας – τα δυτικά μέσα ενημέρωσης κατέστησαν δυνατή τη δολοφονία περισσότερων δημοσιογράφων σε δύο χρόνια σε μια μικρή λωρίδα γης από ό,τι στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τους πολέμους στο Κορέα, Βιετνάμ, Αφγανιστάν, Γιουγκοσλαβία και Ουκρανία μαζί, για να μην πούμε τίποτα για την πείνα ενός ολόκληρου πληθυσμού, την τεμαχισμό των παιδιών του και την καύση ανθρώπων ζωντανούς.
Το γεγονός ότι το έργο του Anas Al-Sharif κέρδισε το βραβείο Πούλιτζερ για το Reuters δεν τους ανάγκασε να υπερασπιστούν όταν οι ισραηλινές δυνάμεις κατοχής τον έβαλαν σε μια «λίστα εκτελέσεων» δημοσιογράφων που κατηγορούνται ότι είναι μαχητές της Χαμάς και της Ισλαμικής Τζιχάντ. Δεν τους ανάγκασε να τον υπερασπιστούν όταν απηύθυνε έκκληση στα διεθνή μέσα ενημέρωσης για προστασία αφού ένας ισραηλινός στρατιωτικός εκπρόσωπος δημοσίευσε ένα βίντεο που καθιστούσε σαφές την πρόθεσή τους να τον δολοφονήσουν μετά από αναφορά που έκανε για τον αυξανόμενο λιμό. Δεν τους ανάγκασε να αναφέρουν ειλικρινά τον θάνατό του όταν κυνηγήθηκε και σκοτώθηκε εβδομάδες αργότερα.
Εκτίμησα το έργο που έφερα στο Reuters τα τελευταία οκτώ χρόνια, αλλά σε αυτό το σημείο δεν μπορώ να διανοηθώ να φοράω αυτό το pass τύπου με οτιδήποτε άλλο παρά βαθιά ντροπή και θλίψη. Δεν ξέρω τι σημαίνει να αρχίζεις να τιμάς το θάρρος και τη θυσία των δημοσιογράφων στη Γάζα – οι πιο γενναίοι και καλύτεροι που έζησαν ποτέ – αλλά πηγαίνοντας μπροστά θα κατευθύνω όποιες συνεισφορές έχω να προσφέρω με αυτό το μέτωπο του μυαλού.
**Η Valerie Zink είναι φωτορεπόρτερ, ντοκιμαντέρ και οργανώτρια κοινότητας με έδρα τη Ρετζίνα. Έγινε ενεργή στο κίνημα αλληλεγγύης για την Παλαιστίνη κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Ιντιφάντα, όταν εργαζόταν ως γιατρός στη Δυτική Όχθη και τη Γάζα.