
Γράφει:
Όταν παρεκκλίνεις από την, μέχρι τώρα, πάγια και αταλάντευτη τακτική των Οργάνων Δεοντολογίας και αρνείσαι την προστασία συναδέλφων, που απολύονται εκδικητικά, καταχρηστικά και παράνομα.
Όταν δίνεις χείρα βοηθείας στην κατασυκοφάντησή τους, παραπέμποντας την εξέταση του θέματος στις καλλένδες της αναστολής.
Όταν παραγνωρίζεις τις αντίστοιχες καταγγελίες του Διοικητικού Συμβουλίου και του Μεικτού Συμβουλίου, όπως και τις κατασταικές διατάξεις.
Όταν, με άλλους εργοδοτικούς, γίνεσαι κήρυκας υπέρ των ελεύθερων απολύσεων και του διευθυντικού δικαιώματος, που απορρίπτει απόλυτα ο εργασιακός χώρος.
Όταν επιστρατεύεις τον αντίλογο των ύβρεων και χωρίς μέτρο και αναστολή αποκαλείς αρουραίους, σκουπίδια και άλλα ανάλογα εκείνους, που, κατά χρέος, αντιδρούν και αντιστέκονται στο φιλεργοδοτικό παραλήρημα.
Τότε, αναμφίβολα, εισάγεις νέες αντιλήψεις περί των Αρχών Δεοντολογίας….