Η τελευταία απόφαση του πειθαρχικού συμβουλίου αθωώνει εκδότη-δημοσιογράφο για δύο από τις πολλές απολύσεις που έκανε τα τελευταία χρόνια από την εφημερίδα και την ιστοσελίδα με το σκεπτικό ότι αφού ο “συνάδελφος” εργοδότης είναι εντάξει με τις οικονομικές υποχρεώσεις του, έχει δικαίωμα να απολύει! Πρόκειται για πρωτοφανή συνδικαλιστική απόφαση που προσφέρει τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ στον πάγκο του εργοδοτικού χασάπη. Αν πληρώσουν αποζημιώσεις έχουν δικαίωμα να απολύσουν όποιον θέλουν και με όποιον τρόπο θέλουν, π.χ λέγοντας ψέματα, συκοφαντίες, δολοφονία χαρακτήρα κ.λ.π. Είναι τόσο πρωτοφανής η απόφαση αυτή, που όπως φαίνεται και στις καταθέσεις των μαρτύρων υπεράσπισης του “αφεντικού” εργοδότη, όλοι χρησιμοποιούν τα ίδια ακριβώς λόγια, καρμπόν συκοφάντησης των συναδέλφων τους που απολύθηκαν. Όπως επισημαίνει στη σελίδα της στο fb η Ελένη Αδριανού αναπληρωματικό μέλος του Πρωτοβάθμιου, υπάρχουν σοβαρές επιπτώσεις με την εργοδοτική απόφαση του Πρωτοβάθμιου: Παίρνει θέση υπέρ απόλυσης δημοσιογράφων, ακόμη και συναδέλφου που για ένα χρόνο είχε συνδικαλιστική κάλυψη. Αφήνονται ακάλυπτοι δημοσιογράφοι, ενώπιον των δικαστηρίων που θα κρίνουν την υπόθεση των απολύσεων. Τα τέσσερα μέλη του Πειθαρχικού που ψήφισαν υπέρ των απολύσεων, ήρθαν σε αντίθεση με τις αποφάσεις του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ και του Μεικτού συμβουλίου που καταδίκασαν απερίφραστα τα ψευδή και συκοφαντικά επιχειρήματα του εκδότη-δημοσιογράφου.
Παρακάτω αναρτάται το σκεπτικό της αθωωτικής απόφασης εργοδότη του Πειθαρχικού και η επιχειρηματολογία της μειοψηφίας
Για την ιστορία τα μέλη του Πειθαρχικού Συμβουλίου είναι οι: Δ Γκουντούνα (πρόεδρος) Δέσποινα Μακρινού. Αλκης Φιτσόπουλος, Γιάννης Αποστολόπουλος και αναπληρωματικά μέλη με σειρά προτεραιότητας οι: Δημήτρης Αλεξόπουλος, Ελένη Ανδριανού και Χρήστος Αξελός. Η απόφαση ελήφθη με ψήφους 4 – 1. Μειοψηφία ήταν ο πρώην πρόεδρος του Πειθαρχικού Γ. Αποστολόπουλος.
ΣΚΕΠΤΙΚΟ
To ΠΠΣ, αφού έλαβε υπόψη τις μαρτυρικές καταθέσεις, το απολογητικό υπόμνημα του
εγκαλουμένου συναδέλφου και τα λοιπά στοιχεία του φακέλου, αποφαίνεται κατά
πλειοψηφία ως ακολούθως:
Το Συμβούλιο, εξέτασε τις κατηγορίες περί
(α) πειθαρχικής ευθύνης για την απόλυση και
(β) για δημοσιογραφικές δηλώσεις ή σχόλια. Το αντικείμενο είναι η αξιολόγηση των
δημοσιογραφικών ενεργειών, εντός πλαισίου Δεοντολογίας και Καταστατικού, χωρίς
ωστόσο να δύναται να αντικαταστήσει τα ποινικά και αστικά δικαστήρια.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση επισημαίνουμε ότι το Συμβούλιο, δεν έχει καμία ευθύνη
για τη νόμιμη ή παράνομη παραμονή στα Μητρώα της Ενώσεώς μας, του κάθε μέλους
ξεχωριστά.
Το σκεπτικό της αυτεπάγγελτης δίωξης κατά του συν. Κ. Β., αφορά
μονομερώς την ιδιότητά του ως μέλος και δεν αφορά την ιδιότητα του ως διευθυντής και
εκδότης.
Οι αντιπαραθέσεις, τόσο του συν. Α. Λ., όσο και της Ε. Τ. κατά του Κ. Β. με
το σκεπτικό ότι απολύθηκαν για λόγους εκδικητικούς –ο συν. Λ. υπήρξε εκπρόσωπος
των εργαζομένων – δεν τεκμηριώθηκαν από τις μαρτυρικές καταθέσεις.
Επιπλέον οι καταγγελίες, τόσο των θιγόμενων, όσο και των μαρτύρων τους περί
«εκδικητικής απόλυσης λόγω συνδικαλισμού», δεν κατάφεραν να πείσουν τα
περισσότερα από τα μέλη του Συμβουλίου, για την ύπαρξη οργανωμένου σχεδίου
στοχοποίησης.
Με βάση την αρχή της επιείκειας και της Δικαιοσύνης και προκειμένου να μην
προκαταλάβει εκκρεμείς δικαστικές υποθέσεις, το Πειθαρχικό Όργανο στην πρώτη του
συνεδρίαση, αποφάσισε κατά πλειοψηφία, να αναστείλει την υπόθεση, για το αστικό και
ποινικό μέρος, αναμένοντας την εξέλιξη της δικαστικής διαδικασίας και προκειμένου να
μην επηρεάσει αποφάσεις.
Στη συνέχεια προέκυψαν οι ενστάσεις των δύο απολυμένων συναδέλφων, τις οποίες το
Συμβούλιο με πολύ ενδιαφέρον και σεβασμό μελέτησε και αποφάσισε πριν προβεί στις
τελικές αποφάσεις να επανεξετάσει τον φάκελο, διαχωρίζοντας το αστικό από το ποινικό
μέρος.Κρίνοντας την ιδιότητα του συν. Κ.Β. ως Διευθυντής και Εκδότης, έχει το δικαίωμα εφόσον ικανοποιήσει τα νόμιμα εργασιακά δικαιώματα (αποζημιώσεις κ.λ.π. ) να προβεί σε απολύσεις.
Από τις καταθέσεις των μαρτύρων και των δύο πλευρών
πληροφορηθήκαμε ότι ως προς τις εργασιακές υποχρεώσεις η εργοδοσία τήρησε όλες τις
προβλεπόμενες διατάξεις. Ο συν. Α.Λ και η συν. Ε.Τ αποζημιώθηκαν κανονικά, όπως και
όλες οι προηγούμενες απολύσεις που είχαν γίνει από την ίδια εταιρεία.
Επιπλέον, όπως τονίστηκε, επίσης από όλους τους μάρτυρες, η εταιρεία του συν. Κ.Β. είναι απόλυτα εντάξει ως προς τις οικονομικές υποχρεώσεις, τόσο προς τους εργαζόμενους όσο και προς τα ταμεία της Ενώσεώς μας.
Τα αποτελέσματα από την διερευνητική διαδικασία της υπόθεσης, δεν κατάφεραν να πείσουν όλα τα μέλη του Συμβουλίου ως προς το μέρος της εκδικητικής πλευράς της απόλυσης των δύο συναδέλφων.
Ως προς την άλλη ιδιότητα του συναδέλφου, ως μέλος της Ενώσεως μας, παρά το ότι εμπίπτει στο ασυμβίβαστο μέλους-εκδότη, είναι θέμα του Διοικητικού Συμβουλίου και πρέπει να λυθεί το συντομότερο.
Οι καταθέσεις των μαρτύρων, τόσο της μίας πλευράς όσο και της άλλης δεν κατάφεραν
να ανατρέψουν το διευθυντικό δικαίωμα της επιλογής εργαζόμενων το οποίο παραμένει ισχυρό και συχνά δικαιολογημένο.
Επισημαίνουμε επίσης ότι ο συν. Κ.Β. ως εκδότης, αποζημίωσε κανονικά τους δύο απολυμένους συναδέλφους και συνεπώς δεν υφίσταται θέμα παράβασης εργασιακών δικαιωμάτων.
Κατόπιν όλων αυτών, το Συμβούλιο στη συνεδρίαση της 22ας Ιουλίου αποφάσισε με ψήφους τέσσερις (4) έναντι μίας (1) και έκρινε τον συν. Κ. Β. μη ελεγκτέο και για τις δύο υποθέσεις και αναμένει τις αποφάσεις των δικαστηρίων για το ποινικό μέρος του συν. Α.Λ…
Όπως σημειώνει το μέλος του Πειθαρχικού Ελένη Ανδριανού:
<<Η Απόφαση αυτή ανοίγει την πόρτα για αυτό που ζητάνε οι εκδότες τόσα χρόνια και καταργεί ουσιαστικά το ρόλο των Πειθαρχικών.
1.Εισάγει το περίφημο διευθυντικό δικαίωμα 2.Αναλαμβάνει το ρόλο του μάρτυρα υπεράσπισης των Εργοδοτών στα επερχόμενα δικαστήρια 3. Αφήνει ακάλυπτους 2 συναδέλφους εκ των οποίων ο ένας απολύθηκε ενώ προστατευόταν ακόμα λόγω συνδικαλιστικής θητείας 4. Αντιτίθεται στις αποφάσεις του Διοικητικού συμβουλίου και του Μεικτου που καταγγέλουν την αυθαίρετη καταχρηστική εκδικητική και παράνομη απόλυση των 2 συναδέλφων>> .
Η μειοψηφία έχει την ακόλουθη άποψη:
Βασική αποστολή των εργασιακών σωματείων είναι η περιφρούρηση των δικαιωμάτων
του κλάδου τους, η διεκδίκηση της βελτίωσης των συνθηκών εργασίας και αμοιβής,
όπως και η προστασία των μελών τους από τις εργοδοτικές αυθαιρεσίες και ιδιαίτερα τις
απολύσεις.
Για την υλοποίηση των σκοπών αυτών, στην ΕΣΗΕΑ υπάρχει το Διοικητικό Συμβούλιο
και άλλα συλλογικά όργανα, μεταξύ των οποίων σημαντικός ο ρόλος και των
Πειθαρχικών Συμβουλίων.
Στο πλαίσιο αυτό, στη συγκεκριμένη υπόθεση το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ
εξέδωσε ανακοίνωση, όπως μνημονεύεται στο κατηγορητήριο του Πειθαρχικού
Συμβουλίου, στην οποία μεταξύ άλλων αναφέρει:
«…Μετά από οκτώ χρόνια στα οποία ανταποκρίθηκε πλήρως στα επαγγελματικά του
καθήκοντα, απολύθηκε ο πρώην εκπρόσωπος των δημοσιογράφων της εφημερίδας στο
Μεικτό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ, με τον οποίο η εργοδοσία έχει έρθει επανειλημμένως σε
σφοδρή αντιπαράθεση κατά τη διάρκεια της θητείας του. Χρησιμοποιήθηκαν μάλιστα
απαράδεκτες μέθοδοι με παρεμπόδιση πρόσβασης στον υπολογιστή που χρησιμοποιούσε ως
εργαζόμενος για την ανάκτηση προσωπικών του αρχείων και στη συνέχεια με επίκληση
αστήρικτων και προσβλητικών αιτιάσεων…
Η ΕΣΗΕΑ θα στηρίξει τα μέλη της με κάθε νομικό και συνδικαλιστικό μέσο και θα
εξακολουθήσει να υπερασπίζεται σθεναρά το δικαίωμα των δημοσιογράφων να έχουν
συνδικαλιστική δράση και άποψη στις συλλογικές διαδικασίες χωρίς να στοχοποιούνται και να υφίστανται εκδικητικές συμπεριφορές εκ μέρους της εργοδοσίας, όποια κι αν είναι
αυτή»
Το θέμα απασχόλησε και το Μεικτό Συμβούλιο της Ένωσης, που στο προαναφερόμενο
ομόφωνο Ψήφισμά του, μεταξύ άλλων, τονίζει:
«Το Μεικτό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ, στηρίζει ανεπιφύλακτα τον Α. Λ., επί σειρά ετών μέλος
του, ο οποίος Ο Α. Λ. εκπροσώπησε για πάνω από επτά χρόνια τους συναδέλφους του στην
εφημερίδα και ενίσχυσε το θεσμό του Μεικτού Συμβουλίου της ΕΣΗΕΑ με τη δυναμική και
διεκδικητική του στάση αλλά και την αδιάλειπτη συμμετοχή του.
…Απολύθηκε με προσχηματικές αιτιάσεις από την εφημερίδα «D» στην οποία
εργάστηκε για οκτώ χρόνια με επαγγελματική συνέπεια. Θεωρούμε εκδικητική την απόλυσή
του καθώς έχουμε γνώση της αντιπαράθεσης στην οποία είχε έρθει με τον εργοδότη κατά τη
διάρκεια των θητειών του…».
Με βάση τις καταγγελίες αυτές το ΠΠΣ, κίνησε την αυτεπάγγελτη διαδικασία κατά του
συν. Κ. Β. , για όσα αναφέρονται στο κατηγορητήριο.
Τόσο οι θέσεις του Διοικητικού Συμβουλίου και του Μεικτού Συμβουλίου της ΕΣΗΕΑ,
που καταγγέλλουν την αυθαίρετη, καταχρηστική, εκδικητική και παράνομη απόλυση των
συναδέλφων, όσο και το κατηγορητήριο του ΠΠΣ, κατά το μέρος της απόλυσης που
εξετάζεται, απεδείχθησαν πλήρως από τους τρεις μάρτυρες που προτάθηκαν από την
πλευρά των απολυθέντων συναδέλφων.
Και οι τρεις μάρτυρες περιέγραψαν ένα αρνητικό κλίμα στην εφημερίδα που βίωσαν και
οι ίδιοι πριν αποχωρήσουν. Έκαναν λόγο για αρνητική συμπεριφορά του συν. Βαξεβάνη
έναντι του συν. Λ. από τότε που εκλέχτηκε εκπρόσωπος και σε όλη την οκταετή θητεία
του, λόγω της συνδικαλιστικής του δράσης. Ακόμη αναφέρονται σε συγκλήσεις
παρασυνελεύσεων από τον εγκαλούμενο με συμμετοχή κατ’ επιλογήν από τους
εργαζόμενους και χωρίς τον εκπρόσωπο Α. Λ.
Και πολλοί από όσους δεν καλούνταν στη συνέχεια απολύονταν. Σημειώνουν ακόμα ότι
είχε δοθεί κάποια αύξηση στις αποδοχές, αλλά όχι στον συν. Α. Λ. Επιπλέον, τονίζουν
ότι στο τμήμα διόρθωσης, όπου ήταν προϊστάμενος, ήταν πολύ καλός στη δουλειά του
και έκανε μεγάλες προσπάθειες λόγω της υπερφόρτωσης εργασίας, ενώ είχε γίνει και μία
αποχώρηση.
Ως προς την απόλυση, θεωρούν ότι αυτή οφείλεται στην αντίδραση του εγκαλούμενου
προς τον συν. Λ., λόγω της συνδικαλιστικής του δράσης ως εκπροσώπου. Ότι η
απαίτηση για διόρθωση του μεγάλου βιβλίου από τον συν. Β. προς τον συν. Λ. ήταν έξω
από τη συμφωνία εργασίας και μάλιστα πολύ περισσότερο όταν το τμήμα διόρθωσης
ήταν υπερφορτωμένο από δουλειά.
Όλο αυτό ήταν ένα πρόσχημα για να απολυθεί ο συν.Α. Λ. με πραγματική αιτία τις τριβές από τη συνδικαλιστική του δράση.
Από την άλλη πλευρά του εγκαλούμενου συν. Κ. Β. , οι εξετασθέντες μάρτυρες
επιβεβαιώνουν τους ισχυρισμούς του, υποστηρίζοντας πως η απόλυση του συν. Α. Λ.,
οφείλεται σε άρνηση εργασίας και ειδικότερα επειδή δεν δέχθηκε να κάνει την διόρθωση
ενός βιβλίου, όπως του ζητήθηκε από τον συν.Κ. Β. Αναφέρονται ακόμη σε τριβές
που είχε ο συν. Λ. με τον εγκαλούμενο και για παράπονα που διατύπωσε, ακόμη και
εγγράφως, σχετικά με τις αποδοχές του και μάλιστα επικαλούμενος το γεγονός πως
παρότι εκείνος ήταν προϊστάμενος στο τμήμα διόρθωσης ελάμβανε λιγότερα από
πρόσωπο που υπηρετούσε στο τμήμα. Ενώ δέχονται πως παρότι άλλοι έλαβαν αργότερα
αύξηση εκείνος όχι. Σημειώνουν ακόμη πως ο συν.Α. Λ. κατά την μακρά θητεία του ως
εκπρόσωπος πολλές φορές ήλθε σε αντιπαράθεση με τον εγκαλούμενο, αλλά θεωρούν
πως δεν ισχύει ότι η απόλυσή του ήταν εκδικητική.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι και οι τρεις εξετασθέντες μάρτυρες εργάζονται στην
εφημερίδα του εγκαλουμένου συν. Κ. Β. και ως εκ τούτου, οι καταθέσεις τους
σταθμίζονται.
Σημειώνεται ότι μεταξύ των τριών μαρτύρων είναι ακόμη και ο συν. Σ. Λ., εκπρόσωπος
των δημοσιογράφων στο Μεικτό Συμβούλιο, το οποίο, όπως προαναφέρεται, ομόφωνα
καταδίκασε την απόλυση του συν. Α. Λ.
Από την κατάθεση του συγκεκριμένου μάρτυρα, αναφέρονται τα εξής χαρακτηριστικά
σημεία:
«… Ο συν. Κ. Β. μου είπε ότι ο συν. Α. Λ., αρνήθηκε εργασία και όταν τον ρώτησα τι
εννοούσε μου είπε ότι τέλη Μαΐου αρχές Ιουνίου ζητήθηκε από το τμήμα της διόρθωσης να
διορθώσει ένα βιβλίο, το οποίο θα κυκλοφορούσε με την εφημερίδα.
…Δε γνωρίζω εάν στο παρελθόν διόρθωνε τα βιβλία ο κ. Α.Λ.
…
Σαν διορθωτής ο κ.Α. Λ. ήταν πολύ καλός, αλλά σαν εκπρόσωπος, κατά την άποψή μου, δεν
ήταν θετικός γιατί στα 7 χρόνια περίπου που ήταν, δεν είχαμε πάρει ούτε ένα ευρώ αύξηση.
Δεν γνωρίζω εάν έπαιρναν τότε αύξηση σε άλλα Μέσα.
Από τη διοίκηση της εφημερίδας, τον Σεπτέμβριο του 2024 ενημερώθηκα ότι το 90% των
εργαζομένων εντός του έτους πήρε ή θα πάρει αυξήσεις, οι οποίες έφθασαν μέχρι και το
22-23%. Ο Α. Λ., από ό,τι μου είπε, δεν πήρε αύξηση. Πιθανολογώ ότι αξιολογήθηκαν,
κάποιοι έπαιρναν παραπάνω από τις συμβάσεις…».
Όλα τα προαναφερόμενα στοιχεία, κατά την κρίση της μειοψηφίας του Συμβουλίου,
καταδεικνύουν ότι η απόλυση του συν. Α. Λ. είναι εκδικητική, καταχρηστική και
παράνομη. Πραγματική αιτία είναι οι αντιπαραθέσεις του με τον συν. Κ. Βαξεβάνη κατά
την πολυετή συνδικαλιστική του δράση, ως εκπροσώπου των δημοσιογράφων στο
Μεικτό Συμβούλιο. Και θεωρεί, επίσης, ως προσχηματική την προβαλλόμενη από την
εργοδοσία αιτία της άρνησης εργασίας, πέραν του ό,τι το επιπλέον έργο που του
ζητήθηκε, παρά μάλιστα τον φόρτο εργασίας στο τμήμα της διόρθωσης, ήταν πέρα των
εργασιακών του υποχρεώσεων.
Ως εκ τούτου, η μειοψηφία συντάσσεται με τις θέσεις που διατυπώνονται από το
Διοικητικό Συμβούλιο, το Μεικτό Συμβούλιο και όσα διαλαμβάνονται στο
κατηγορητήριο, που ήδη αποδείχθηκαν, ακολουθώντας την πάγια και απαρέγκλιτη μέχρι
τώρα τακτική των Οργάνων Δεοντολογίας, να στηρίζουν τους συναδέλφους που
απολύονται από την εκάστοτε εργοδοσία αυθαίρετα, εκδικητικά, καταχρηστικά και
παράνομα. Και για τούτο, θεωρεί ότι ο εγκαλούμενος συν. Κ. Β. ,
παραβίασε το Καταστατικό και τους κανόνες του Κώδικα Δεοντολογίας.
Ως προς την απόλυση της συν. Ε. Τ., η μειοψηφία τοποθετείται ως ακολούθως:
Την απόλυση της συν. Ε. Τ. ως εκδικητική, καταχρηστική και παράνομη, κατήγγειλαν σε
προαναφερόμενες ανακοινώσεις τους τόσο το Διοικητικό Συμβούλιο όσο και το Μεικτό
Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ. Και οι καταγγελίες αυτές περιέχονται και στο αντίστοιχο
κατηγορητήριο, που διατύπωσε το ΠΠΣ με την αυτεπάγγελτη κίνηση της πειθαρχικής
διαδικασίας κατά του συν. Κ. Β.
Κατ’ αρχήν από τις μαρτυρικές καταθέσεις δεν προκύπτει αμφισβήτηση ότι η απόλυση
έγινε την επομένη ημέρα από τη συνέλευση των εργαζομένων για τον συν. Α. Λ., στην
οποία η συν. Ε.Τ., υποστήριξε να γίνουν κινητοποιήσεις για την απόλυση του πρώην
εκπροσώπου. Αυτό άλλωστε καταγγέλλεται τόσο από το Διοικητικό Συμβούλιο, όσο και
από το Μεικτό Συμβούλιο της Ένωσης. Συνεπώς, τα πραγματικά περιστατικά
καταδεικνύουν ότι πρόκειται για εκδικητική, καταχρηστική και παράνομη απόλυση, πολύ
περισσότερο καθώς κανένας δεν προβάλει οποιαδήποτε άλλη αιτία.
Η διαφοροποίηση υπάρχει μεταξύ των εξετασθέντων μαρτύρων στο κατά πόσον ο
εγκαλούμενος συν. Β. έχει ανάμιξη ή σχέση με την απόλυση αυτή.
Οι μάρτυρες της πλευράς Β. όλοι εργαζόμενοι στην εφημερίδα του,
υποστηρίζουν ότι το «Κ. τ Π.» δεν ανήκει στον συν. Κ.Β. , αλλά σε
εταιρεία και με διευθύντρια τη σύζυγό του. Δέχονται όμως ότι συστεγάζεται στο ίδιο
κτίριο με το «D», ότι οι εργαζόμενοι και των δύο Μέσων μετέχουν από κοινού
στις συνελεύσεις των εργαζομένων και όλοι ψηφίζουν.
Από την άλλη πλευρά, οι εξετασθέντες μάρτυρες σημειώνουν ότι το «Κ. τ
Π.» τυπικά ανήκει σε εταιρία, αλλά είναι σε όλα κυρίαρχος ο ρόλος του συν.
Β. ο οποίος άλλωστε με τον τίτλο αυτό είχε ξεκινήσει την αντίστοιχή εκπομπή
στην ΕΡΤ. Αυτός κανονίζει τα θέματα και έχει λόγο στα πάντα. Και στην απόλυση της
συν. Ε.Τ., όχι μόνο πρέπει να είχε γνώση, αλλά και ουσιαστικά την αποφάσισε. Ποτέ δεν
θα γινόταν εν αγνοία του ούτε βέβαια χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του.
Με τα δεδομένα αυτά, η μειοψηφία θεωρεί ότι ο συν. Β. που είναι και ο
δημιουργός της αντίστοιχης εκπομπής με τον ίδιο τίτλο «Κ. τ Π.» στην
κρατική τηλεόραση, είχε και διατηρεί τον κυρίαρχο ρόλο, ανεξάρτητα από το αν τυπικά
εμφανίζεται ότι ο αντίστοιχος ιστότοπος, ανήκει σε εταιρεία και διευθύνεται από την ίδια
τη σύζυγό του. Και αναμφίβολα τίποτα δε γίνεται, όπως βεβαιώνουν οι μάρτυρες, χωρίς
τη σύμφωνη γνώμη του και στη προκείμενη περίπτωση προφανώς υπήρχε η άμεση
γνώση και έγκρισή του για την απόλυση της συν. Ε. Τ. Άλλωστε, και αν ακόμη δεν είχε
αυτόν τον απόλυτο ρόλο, με βάση τις αρχές του Καταστατικού και της Δεοντολογίας για
αλληλεγγύη προς τους συναδέλφους μας, θα έπρεπε να καταβάλλει τις αντίστοιχες
προσπάθειες για την αποτροπή της απόλυσης, συμπεριφορά που βέβαια δεν επέδειξε.
Και στη συγκεκριμένη περίπτωση, η μειοψηφία συντάσσεται και πάλι με τις θέσεις του
Διοικητικού Συμβουλίου, του Μεικτού Συμβουλίου της ΕΣΗΕΑ, και όσα
διαλαμβάνονται στο κατηγορητήριο, που ήδη αποδείχθηκαν, ακολουθώντας την πάγια
και απαρέγκλιτη μέχρι τώρα τακτική των Οργάνων Δεοντολογίας, να στηρίζουν τους
συναδέλφους που απολύονται από την εκάστοτε εργοδοσία αυθαίρετα, εκδικητικά,
καταχρηστικά και παράνομα.
Ως εκ τούτου, κατά τη γνώμη της μειοψηφίας, ο συν. Κ. Β. παραβίασε τις
σχετικές διατάξεις του Καταστατικού και του Κώδικα Δεοντολογίας.