Aναδημοσίευση
Αμέσως μετά τη συνέντευξη του Κυριάκου Μητσοτάκη την περασμένη Κυριακή με την οποία ο πρωθυπουργός επιβεβαίωσε ότι εμμένει στη “θεωρία της συνωμοσίας” για τη διαχείριση στο έγκλημα των Τεμπών, άρχισε να ξεδιπλώνεται μια ακόμη επιχείρηση αποδόμησης και σπίλωσης του παλλαϊκού αιτήματος για δικαιοσύνη.
Η κατάρρευση του τελευταίου αφηγήματος στη διαχείριση της συγκάλυψης με την πρόσφατη εμφάνιση βίντεο τα οποία μέσα σε δύο ημέρες αποδείχθηκε ότι ήταν κατασκευασμένα, ήταν ένα ακόμη ηχηρό χαστούκι στους μηχανισμούς Μαξίμου. Κανείς δεν πίστεψε τους εμπειρογνώμονες της εταιρείας security και τους “συμβούλους δημοσιογραφικής προπαγάνδας” από τα μικρόφωνα του ΣΚΑΙ. Αντίθετα με όσα επεδίωκε το σύστημα Μητσοτάκη η υποτιθέμενη fake ανάσυρση κάποιων εξαφανισμένων στα σκουπίδια βίντεο από τη στιγμή της σύγκρουσης των δύο τρένων, εξόργισε ακόμη κι αυτούς που έως σήμερα κρατούσαν ουδέτερη στάση.
Ο πανικός της κυβέρνησης Μητσοτάκη μπροστά στην κοινωνική κατακραυγή που φουσκώνει και γιγαντώνεται δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από τις κοινοβουλευτικές κοκορομαχίες με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Για αυτό και μπήκε σε εφαρμογή μια ακόμη επιχείρηση κατευνασμού και ελέγχου της κοινωνίας με τον Κ. Μητσοτάκη να δίνει το έναυσμα της “προστασίας του θεσμού της Δικαιοσύνης”.
Αυτό που κυρίως φοβάται η κυβέρνηση φαίνεται πως ήδη συμβαίνει στην κοινωνία. Δεν πρόκειται για “άναρθη λαϊκίστικη κραυγή” όπως χαρακτήρισε ο πρωθυπουργός την λαϊκή απαίτηση να τιμωρηθούν οι ένοχοι, να αποδοθεί δικαιοσύνη για τους νεκρούς των Τεμπών, αλλά για οργανωμένες πλέον διαμαρτυρίες με αποφάσεις εκατοντάδων σωματείων και συλλογικών φορέων, από συνδικάτα έως και Συλλόγους γονέων στην εκπαίδευση. Οι προετοιμασίες για την απεργία και διαδήλωση στις 28 Φλεβάρη στην οποία καλεί για όλη την Ελλάδα ο Σύλλογος συγγενών των θυμάτων Τεμπών, έχουν σοκάρει το σύστημα Μαξίμου που πέντε χρόνια τώρα δεν είχε υπολογίσιμο αντίπαλο, ενεργούσε ως απόλυτος άρχων με απίστευτη αλαζονεία σε όλους τους τομείς της κοινωνίας. Διαπιστώνει ότι μέσα σε λίγες μέρες το ακηδεμόνευτο κίνημα που εκφράζεται με το σύνθημα “Δεν έχω οξυγόνο” προκαλεί ισχυρούς τριγμούς στο ισχύον πολιτικό σύστημα και μπορεί να γίνει προάγγελος σημαντικών ανατροπών.
Η απεργία και διαδήλωση στις 28 Φεβρουαρίου, σε περισσότερες από 140 πόλεις στην Ελλάδα κι άλλες τουλάχιστον 40 στο εξωτερικό μέχρι σήμερα, κυρίως η διεύρυνση των αιτημάτων ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις κοινωνικών αγαθών έχουν τρομοκρατήσει το Μαξίμου. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα παίξει κυριολεκτικά τα ρέστα της για την κυρίαρχη επιλογή της να συγκαλύψει από την πρώτη στιγμή τις αιτίες στο δολοφονικό δυστύχημα των Τεμπών.

Έτσι μετά την αποτυχία των fake βίντεο κατασκευάζεται με ψηφιακούς όρους η “κοινωνία” όσων “έχουν εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη” για να επηρεαστούν τουλάχιστον οι ψηφοφόροι της Ν.Δ. Η καμπάνια να γίνει πάσει θυσία σαμποτάζ στηδιαδήλωση στις 28 Φεβρουαρίου, άρχισε κιόλας μέσα από τα Κοινωνικά δίκτυα, το face book, X και το Tik Tok από οργανωμένες γραφίδες του κυβερνητικού προπαγανδιστικού μηχανισμού. Κεντρικός άξονας της είναι η κυκλοφορία και μαζική διάδοση μιας “αντιαφίσας” για τη διαδήλωση. Σε μια κίνηση απόλυτου πολιτικού αμοραλισμού ο ιθύνων νους της επικοινωνιακής καμπάνιας, αντέγραψε τη χαρακτηριστική αφίσα με τα πουλιά που πετάνε έξω από το τρένο και την οποία διακινεί ο Σύλλογος των συγγενών θυμάτων των Τεμπών και για τη νέα διαδήλωση. Και εκεί που στην αφίσα κυριαρχεί το παλλαϊκό αίτημα για “Δικαιοσύνη” προστέθηκε κάτω από τη λέξη διαδήλωση: “Δεν θα πάω”, σβήστηκε το σύνθημα “Δεν έχω οξυγόνο” και προστέθηκε το “Εμπιστεύομαι τη Δικαιοσύνη”.
Πρόκειται για αχαρακτήριστη και απαράδεκτη ενέργεια των υπόγειων μηχανισμών του Μαξίμου, που πατάνε πάνω στα νεκρά κορμιά των θυμάτων για να αντιμετωπίσουν την κοινωνική κατηγορία ότι συγκαλύπτουν δολοφονίες. Δείχνει όμως και τον ξεπεσμό της κυβέρνησης αλλά και την πλήρη αποτυχία του Κυριάκου Μητσοτάκη στην προσπάθεια του να ενοχοποιήσει την κοινωνία μιλώντας για προστασία των θεσμών.
Πηγή: neostrategy.gr