Απόλλωνας Λιακόπουλος: Η απάντηση στον Κώστα Βαξεβάνη για την απόλυση του και την επιχείρησης εξόντωσης του

Η απόλυσή μου δεν συνοδεύτηκε από καμία εξήγηση. Μπαίνοντας στο γραφείο μου ανακάλυψα ότι έλειπε ο υπολογιστής στον οποίο εργαζόμουν τα οκτώ αυτά χρόνια, γεγονός που δεν μου επέτρεπε να εξασφαλίσω ότι είχα αποσυνδεθεί από τους λογαριασμούς μου ούτε να πάρω τα προσωπικά μου αρχεία, μεταξύ των οποίων οτιδήποτε συνδεόταν με τη συνδικαλιστική μου δράση (αποφάσεις συνελεύσεων, επιστολές στον εκδότη και στο σωματείο, συστατικές επιστολές κ.λπ.). Η λογίστρια επικαλέστηκε κάποιον ιό στον υπολογιστή μου και σε δύο ή τρεις ακόμη, ο οποίος στάθηκε αιτία για την απομάκρυνσή του. Μου φάνηκε πολύ περίεργο, καθώς μέχρι και το προηγούμενο βράδυ που εργαζόμουν σε αυτόν δεν είχα παρατηρήσει τίποτα ύποπτο στη λειτουργία του και θεώρησα ότι ακόμη κι αν υπήρχε κάποιο πρόβλημα, θα λυνόταν εύκολα μέσω της εξ αποστάσεως τεχνικής υποστήριξης της εταιρείας. Το γεγονός ότι στον υπολογιστή μου «βρέθηκε ιός» το βράδυ που προηγήθηκε της απόλυσής μου μου φάνηκε εντελώς απίθανο για να αποτελεί σύμπτωση και σκέφτηκα ό,τι και οι υπόλοιποι: ότι τα προσωπικά μου δεδομένα γίνονταν αντικείμενο κακόβουλης επεξεργασίας από την εργοδοσία.

Ακολούθως, συναδέλφισσα από το Κουτί της Πανδώρας, του ίδιου ιδιοκτήτη, εξίσου σοκαρισμένη τόσο από την απόλυση όσο και από την αίσθηση ότι τα δεδομένα όλων μπορούν ανά πάσα στιγμή να υπεξαιρεθούν, τηλεφώνησε στον τεχνικό της εταιρείας για να τον ρωτήσει αν γνώριζε για την ύπαρξη ιού στο δίκτυο της εταιρείας. Ο τεχνικός απάντησε αρνητικά, διαβεβαιώνοντάς τη μάλιστα ότι εάν υπήρχε, ο ίδιος θα το γνώριζε, και έκλεισαν το τηλέφωνο σε φιλικό τόνο.

Έχει σημασία να τονίσω ότι ο τηλεφωνικός αριθμός του είναι διαθέσιμος σε όλους ώστε να τον καλούν για οποιοδήποτε πρόβλημα. Την επόμενη μέρα η συναδέλφισσα απολύθηκε, ύστερα από τέσσερα χρόνια εργασίας της εκεί. Στη συνέλευση που πραγματοποιήθηκε στα γραφεία της ΕΣΗΕΑ το πρωί της ίδιας ημέρας είχε τοποθετηθεί υπέρ δυναμικής κινητοποίησης προκειμένου να ανακληθεί η απόλυσή μου. Ο λόγος που επικαλέστηκε η διευθύντρια και σύζυγος του εκδότη, η οποία την απέλυσε, ήταν ότι τόλμησε να διερευνήσει το θέμα ύπαρξης ιού με δική της πρωτοβουλία, καλώντας τον ΙΤ στο τηλέφωνο αντί να ρωτήσει την ίδια! Μάλιστα την κυνηγούσαν ώστε να μαζέψει τα πράγματά της και να φύγει αμέσως, συμπεριφορά που κατά τη γνώμη μου εξηγείται μόνο εφόσον προέρχεται από κάποιον ένοχο που τον έπιασαν στα πράσα, καθώς η ίδια είχε λάβει απαντήσεις που γκρέμιζαν το αφήγημα που είχε ήδη στήσει ο εκδότης.

Οι περισσότεροι βέβαια που διαβάζουν την παρούσα ανάρτηση γνωρίζουν ήδη για την απόλυσή μου…

Ο λόγος που το γνωρίζουν είναι ότι ο εκδότης δεν μπορούσε «απλώς» να με απολύσει καθώς γνώριζε ότι η απόλυση επί σειρά ετών συνδικαλιστικού εκπροσώπου θα ξεσήκωνε πολλές και εύλογες αντιδράσεις από πλήθος κόσμου, συμπεριλαμβανομένης της ΕΣΗΕΑ, η οποία ακόμη και εκ του καταστατικού της υποχρεούνταν να με προστατέψει (άρθ. 22 παρ. 4). Οπότε θεώρησε καλή ιδέα να επιχειρήσει να πλήξει την αξιοπιστία και την υπόληψή μου δημοσιεύοντας ένα άρθρο λάσπης στο οποίο με εμφανίζει ως πράκτορα-χάκερ που διέσπειρε κακόβουλο λογισμικό στο δίκτυο της εταιρείας και ταυτόχρονα ως κάποιον ο οποίος τον μισό χρόνο του στην εργασία έβλεπε τσόντες και ταινίες, κατέβαζε torrents και ταυτόχρονα κατηγορούσε την εταιρεία για «υπερεργασία»…

Ας τα πιάσουμε από την αρχή ανά κατηγορία:

Αναγκαστικά θα παραθέσω μια συνοπτική εξήγηση, καθώς μια αναλυτική καταγραφή του συνόλου των συνελεύσεων που πραγματοποιήσαμε ως σώμα εργαζομένων και των αποφάσεων και ανακοινώσεων που εξέδωσα θα έφτανε σε όγκο ένα μικρό βιβλίο. Εν ολίγοις, στα 6,5 χρόνια που διατέλεσα εκπρόσωπος των εργαζομένων ήρθαμε πολύ συχνά σε προστριβές, κυρίως όσον αφορά την καταγγελία απολύσεων, αλλά όχι αποκλειστικά. Ενδεικτικά, η πρώτη κόντρα είχε να κάνει με την ίδια την εκλογή εκπροσώπου εργαζομένων στο Documento για πρώτη φορά, τον Φλεβάρη του 2017. Γενικά, οι κρίσεις στην εφημερίδα ήταν σχετικά συχνό φαινόμενο και σε πολλές περιπτώσεις συνοδεύονταν από απολύσεις, είτε με ανοιχτά εκδικητικό χαρακτήρα είτε όχι. Παράλληλα, ο εκδότης επίσης συχνά εφαρμόζει την τακτική να ζητά από τους εργαζόμενους να βγουν μπροστά για να στηρίξουν είτε την επιχείρηση είτε τον ίδιο προσωπικά. Πολλές φορές έχω συντάξει επιστολές τέτοιου τύπου, είτε προς την ΕΣΗΕΑ είτε προς δημοσίευση στο σάιτ, όμως ως τακτική είναι διχαστική και προκαλεί προστριβές και μεταξύ των εργαζομένων και ανάμεσα στους εργαζόμενους και τον εκδότη. Επίσης, πάντα υπάρχει η διάσταση ότι οι διαφωνούντες λοιδορούνται ως «κουκουλοφόροι» ή «βαρίδια». Ταυτόχρονα ο εκδότης έχει ασκήσει πιέσεις με διάφορους τρόπους, π.χ. με αναφορές όπως «εδώ δεν είμαστε δημόσιοι υπάλληλοι για να κάνουμε το οκτάωρο και να φεύγουμε» ή με έως και εκβιαστικές προτροπές να προωθούμε στα social media άρθρα του σάιτ λέγοντας ότι η δραστηριότητά μας σε αυτά «συνεκτιμάται». Ακόμη έχω καταγγείλει επανειλημμένα τραμπούκικες πρακτικές εις βάρος συναδέλφων, στα όρια της χρήσης βίας, ακόμη και στο πλαίσιο συνέλευσης εργαζομένων. Προσωπικά με έχει κατηγορήσει σε εσωτερική επιστολή για «παραπλανητική και ύποπτη χρήση της ιδιότητάς» μου και μου έχει αποδώσει ευφάνταστους υβριστικούς χαρακτηρισμούς στο πλαίσιο κατασκευής εσωτερικού εχθρού. Έχει φτάσει μάλιστα στο σημείο να προσπαθήσει να με στείλει στο Πειθαρχικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ και να συγκαλέσει εντελώς αντικαταστατική παρασυνέλευση με σκοπό να λάβει λευκή επιταγή για απολύσεις, εκτός ωραρίου εργασίας και ημέρα Σάββατο, από την οποία απέκλεισε μη αρεστούς σε αυτόν εργαζόμενους, διαχωρίζοντας de facto το σώμα, προκειμένου και να με απονομιμοποιήσει ως εκπρόσωπο. Από αυτή τη συνέλευση μερίδα εργαζομένων αποχώρησε αηδιασμένη από τις προσωπικές επιθέσεις σε βάρος μου και των συναδέλφων που δεν προσκλήθηκαν καθώς και από τη λίστα προγραφών που συζητoύνταν. Σε δεύτερο χρόνο μαζί με όσα προηγήθηκαν προκάλεσε την παραίτηση περίπου δέκα συναδέλφων, οι οποίοι μάλιστα δημοσίευσαν και καταγγελτική επιστολή.

Κάποιες απαντήσεις κατά τη γνώμη μου προκύπτουν πανεύκολα από μια προσεκτική ανάγνωση των επιχειρημάτων και της γλώσσας που χρησιμοποιεί στο εις βάρος μου άρθρο στο documentonews – αυτό βέβαια αφορά μόνο αυτούς που έχουν το στομάχι να βουτήξουν στον βόθρο πάνω από μία φορά. Εισαγωγικά, ενημερώνω ότι το προεδρείο της ΕΣΗΕΑ δεν επέτρεψε καν να αναγνωστεί η επιστολή Βαξεβάνη στη συνέλευση για την απόλυσή μου, στην οποία βασίστηκε το δημοσίευμα, καθώς διέγνωσε την απροσχημάτιστη απόπειρα του εκδότη να επηρεάσει τη συνέλευση σαν να ήταν κι ο ίδιος παρών. Ο εκδότης θέλει να πείσει τους αναγνώστες ότι ο εκλεγμένος από τους συναδέλφους του για τρεις συναπτές θητείες συνδικαλιστικός εκπρόσωπος και προϊστάμενος του τμήματος της διόρθωσης, ορισμένος φυσικά από τον ίδιο ως κατάλληλος για τη θέση, και για τον οποίο ακόμη και οι μεγαλύτεροι πολέμιοι των συνδικαλιστικών του πρακτικών αναγνώρισαν την επαγγελματική του επάρκεια και ικανότητα, καταφέρνει με έναν πραγματικά αξιοθαύμαστο τρόπο να τα πετυχαίνει αυτά στο 50% του χρόνου εργασίας του ώστε να μπορεί παράλληλα να απολαμβάνει τις τσόντες του, και μάλιστα χωρίς κανείς να τον αντιληφθεί. Και αντί να του πει μπράβο, τον απολύει!

Αν ήθελε να προκαλέσει λίγο ακόμη γέλιο, θα μπορούσε να κρατήσει την αναφορά του από την προαναφερθείσα επιστολή ότι «το τελευταίο διάστημα ο συγκεκριμένος υπολογιστής είχε συνεχείς αναφορές για “professional hacker”». Αν είναι τόσο μαγικό το γκουγκλάρισμα ώστε δήθεν ψάχνοντας κάτι τέτοιο να κατάφερα να παραβιάσω το κοστοβόρο σύστημα ασφαλείας της εταιρείας, καλύτερα να είχα βάλει στο ψαχτήρι «πώς να γίνεις αριστερός εκδότης».

Προκύπτουν όμως και σοβαρά ζητήματα. Από όσους τεχνικούς ρώτησα, καθώς η απόπειρά μου να γίνω χάκερ δεν ήταν τόσο επιτυχής, δεν είναι δυνατόν η εταιρεία να έχει σοβαρή πολιτική κυβερνοασφάλειας και να είναι ανοιχτή η πρόσβαση στα σάιτ με torrents. Τι σοβαρή κυβερνοασφάλεια έχει η εφημερίδα που κάνει έρευνες για λογισμικά παρακολούθησης και που ο εκδότης της μοιάζει προφανής στόχος τους με όσα έχει αποκαλύψει αν έχει βρεθεί στο επίκεντρο επίθεσης τρεις φορές και χακαρίστηκε επιτυχώς; Πώς είναι δυνατόν ο τεχνικός με τον οποίο συνεργάζεται η επιχείρηση να απαντά ότι τίποτα ύποπτο δεν γίνεται ενώ σύμφωνα με όσα ισχυρίζονται είχα προσωπικά ήδη προκαλέσει τέτοια παραβίαση ασφάλειας; Ποιος ευθύνεται για τους άλλους δύο υπολογιστές που υποτίθεται πως μολύνθηκαν; Σε κάθε περίπτωση, ο Βαξεβάνης δεν έχει παρουσιάσει καμία απόδειξη για όσα λέει ενώ εγώ δεν έχω κανέναν τρόπο να αποδείξω ότι λέει ψέματα. Ο υπολογιστής βρίσκεται στα χέρια του και μπορεί να κάνει ό,τι γουστάρει με αυτόν, ακόμη ενδεχομένως και να βουτήξει σε κάθε προσωπική συνομιλία μου ή ό,τι άλλο δεν μπορώ καν να φανταστώ.

Αυτά πάντως που δεν χρειάζεται να φανταστώ για την επιστολή αλλά απλώς να τα επισημάνω είναι η συστηματική απόπειρα να διαστρεβλώσει ηθελημένα τις θέσεις μου, μια κλασική περίπτωση «επιχειρήματος αχυρανθρώπου». Για παράδειγμα, αναφορικά με τον ισχυρισμό περί άρνησης εργασίας: στις δύο επιστολές που έστειλα στον πρώην διευθυντή το καλοκαίρι για το βιβλίο, το οποίο οι δύο εκ των τριών διορθωτών αρνηθήκαμε να διορθώσουμε για μισθούς πείνας, πουθενά δεν κάνω λόγο για «υπερεργασία» όπως με κατηγορεί, αλλά για «de facto εντατικοποίηση» που είναι εντελώς άλλο πράγμα (παρεμπιπτόντως, αφορούσε ήδη εκδοθέν βιβλίο, έκτακτη εργασία εν μέσω αδειών και πλήθους άλλων ενθέτων, έπειτα από απόρριψη του αιτήματος για αντικαταστάτη το καλοκαίρι όπως γινόταν τα προηγούμενα χρόνια, και καθόλου «κείμενα που αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της εφημερίδας»). Άλλο παράδειγμα: στην αρχή του άρθρου αναφέρει: «[…] επειδή ο κύριος Λιακόπουλος υπήρξε πριν ένα χρόνο συνδικαλιστικός εκπρόσωπος των εργαζομένων». Πρόκειται περί εμφανώς παραπειστικής αναφοράς με σκοπό την απαξίωσή μου, καθώς δεν ήμουν «πριν ένα χρόνο» εκπρόσωπος αλλά για 6,5 συναπτά έτη, ενώ δεν έχει περάσει καν χρόνος από τη λήξη της θητείας μου και άρα το καταστατικό της ΕΣΗΕΑ προβλέπει την προστασία μου. Δεν είχα καν «προσωπικό κωδικό πρόσβασης», αλλά είχα αφήσει αυτόν που βρήκα έτοιμο στο pc, ο οποίος καμία εξασφάλιση δεν πρόσφερε ότι ήμουν πράγματι ο μοναδικός χρήστης. Ούτε φυσικά κατηγόρησα την εταιρεία ότι «κατέσχεσε τον υπολογιστή» καθώς γενικά είμαι προσεκτικός στη χρήση των λέξεων. Γνωρίζω ότι δεν μου ανήκει το pc και την κατηγόρησα ότι δεν μου επέτρεψε να πάρω τα αρχεία μου και να εξασφαλίσω ότι έχω αποσυνδεθεί από τους λογαριασμούς μου (email, discord και facebook, που όλα χρησιμοποιούνται στο πλαίσιο της εργασίας μου).

Εν κατακλείδι, ακόμη κι αν μέρος των εις βάρος μου κατηγοριών έστεκε, και πάλι δεν θα δικαιολογούσε ούτε κατά διάνοια αυτό το δημοσίευμα-οχετό, βγαλμένο από ονειρώξεις καραβανά. Σκοπός του είναι όχι απλώς η δικαιολόγηση της απόλυσής μου, αλλά η πλήρης εξόντωσή μου και η αποστέρηση οποιασδήποτε δυνατότητας να βρω άλλη δουλειά στο μέλλον. Και όλα αυτά επειδή η απόλυσή μου καταγγέλθηκε ως εκδικητική, που εμφανέστατα είναι.

Κάτι ακόμη. Αυτή η επίθεση φυσικά δεν αφορά μόνο εμένα αλλά το σύνολο του κλάδου και συνολικά τους εργαζόμενους και ειδικά τους συνδικαλιστές που με τη δράση τους γίνονται ενοχλητικοί σε αυταρχικούς εργοδότες. Αποτελεί τακτική την οποία το εργατικό κίνημα δεν πρέπει να ανεχτεί. Παρότι κάποιοι δεν θα αναγνώριζαν τους συνδικαλιστικούς αγώνες ακόμη κι αν τους χτύπαγαν στο κεφάλι με το πληκτρολόγιο, η ταξική πάλη εξακολουθεί να κινεί τα γρανάζια της ιστορίας.

Το σωματείο γνώριζε τις προθέσεις του εκδότη να με απολύσει και οφείλει να μιλήσει ανοιχτά γι’ αυτό, ώστε να καταρρίψει τις αιτιάσεις για κάποιες άγνωστες εταιρείες κυβερνοασφάλειας, τα ευρήματα των οποίων δήθεν στάθηκαν η αιτία της απόλυσής μου.

Δηλώνω ρητά ότι αυτές οι ενέργειες δεν μου αφήνουν κανένα περιθώριο: οφείλω να υπερασπιστώ την υπόληψη και την επαγγελματική και ανθρώπινη υπόστασή μου με κάθε μέσο και τρόπο και ζητώ την με κάθε τρόπο στήριξη της ΕΣΗΕΑ, που μπροστά σε αυτή την ακραία συνθήκη οφείλει να ξεκαθαρίσει πώς στέκεται και επιτέλους να διαγράψει τους εργοδότες από το μητρώο μελών.

Το ποιοι είμαστε όλοι μας καθορίζεται από τον τρόπο που στεκόμαστε και αντιδρούμε απέναντι στην αδικία.

Απόλλων Λιακόπουλος

Υγ.: Δεν πρόκειται να υποχωρήσω στους τραμπουκισμούς, όμως αυτό που με κάνει να λυγίζω είναι η αλληλεγγύη που συνεχίζω να λαμβάνω από συναδέλφους, συντρόφους, φίλους αλλά και μέχρι πρότινος αγνώστους.