Δημόσια έκκληση απευθύνει ο Γιώργος Θαλάσσης και οι γονείς του Νίκου Ρωμανού να σταθούν δίπλα του όσοι όσοι έχουν πρόσβαση στο δημόσιο λόγο. “Ο Νίκος είναι ευάλωτος και πολύ ταλαιπωρημένος. Να μην πληρώσει για τις ατασθαλίες στα Τέμπη και τη διαγραφή Σαμαρά. Γιατί για αυτά πληρώνει τώρα. Αυτό είναι το σχέδιο του Χρυσοχοΐδη”, γράφει ο δάσκαλος που από την πρώτη στιγμή βρέθηκε δίπλα στον Νίκο Ρωμανό. Πιστεύει ότι δεν έχει καμία σχέση με το συγκεκριμένο διαμέρισμα και τους ενοίκους του αλλά είναι το “βολικό” θύμα για να στηθεί ένα νέο ισχυρό αφήγημα που θα απομακρύνει την κοινωνία από τα πραγματικά εγκλήματα, όπως αυτό των ευθυνών για τα Τέμπη. Ο ίδιος έκανε δημόσια παρέμβαση μέσω της σελίδας The Untold.Αναδημοσιεύουμε την παρέμβαση του από το περιοδικό
Εγώ δεν φοβάμαι τον Νίκο Ρωμανό.
Εγώ φοβάμαι τους τρομοκράτες.
Αυτούς που δολοφόνησαν τους 57 στα Τέμπη.
Αυτούς που πνίγουν πρόσφυγες.
Αυτούς που φώναζαν για τον Γρηγορόπουλο και τον Ρωμανό «αυτά τα παιδιά δεν είναι σαν τα δικά σας και τα δικά μας».
Αυτούς που είπαν ότι ο Γρηγορόπουλος ήταν επικίνδυνος και έριξε μολότοφ.
Αυτούς που είπαν ότι ο Κορκονέας πυροβόλησε για εκφοβισμό, γιατί κινδύνεψε η ζωή του.
Αυτούς που αναγνώρισαν ελαφρυντικό στον Κορκονέα.
Αυτούς που αποφάσισαν ότι ο Ρωμανός ανήκε σε μονοπρόσωπη τρομοκρατική οργάνωση, που είχε τον ίδιο μοναδικό στέλεχος και για αυτό καταδικάστηκε με τον τρομονόμο σε 20 χρόνια φυλάκιση.
Αυτούς που καταδίκασαν τον Ρωμανό, που δεν έβλαψε ποτέ κανένα τελικά σε 14 χρόνια φυλάκιση, ενώ τον Κορκονέα που δολοφόνησε τον Γρηγορόπουλο σε 13.
Αυτούς που άφησαν να δολοφονηθεί ο Παύλος Φύσσας μπροστά στα μάτια τους.
Αυτούς που δολοφόνησαν τον Νίκο Σαμπάνη και καταδίκασαν τον πατέρα του για αδίκημα που δεν είχε κάνει.
Αυτούς που δολοφόνησαν τον Κώστα Φραγκούλη.
Αυτούς που βασάνισαν τον Βασίλειο Μάγγο και τον οδήγησαν στο θάνατο.
Αυτούς που αθώωσαν τους αστυνομικούς στη δολοφονία του Ζακ.
Αυτούς που βάζουν στο αρχείο τις υποθέσεις δολοφόνων αστυνομικών.
Αυτούς που βιάζουν, βασανίζουν και σκοτώνουν μέσα στα αστυνομικά τμήματα.
Αυτούς που χωρίς στοιχεία έριξαν στη φυλακή τον Θεοφίλου, την Ηριάννα, τον Περικλή και τον Ινδιάνο.
Από όλους αυτούς κινδυνεύουμε σε κάθε μας βήμα. Αυτούς να φοβόμαστε.
Όταν δεν τον είχα δει και δεν του είχα μιλήσει για μεγάλο διάστημα ανησυχούσα. «Ανησυχώ, Νίκο» του έλεγα.
«Μην ανησυχείτε», μου απαντούσε, «δεν κάνω τίποτε, ζω πολύ ήσυχα». «Δεν ανησυχώ, μήπως εσύ κάνεις κάτι. Ανησυχώ για τις σκευωρίες που μπορεί να σου στήσουν».
Στον Νίκο αναγνωρίστηκε ελαφρυντικό. Γιατί στη φυλακή τέλειωσε το σχολείο, έδωσε πανελλήνιες, πέρασε στη σχολή και με απεργία πείνας του αναγνωρίστηκε το δικαίωμα να φοιτά. Αποφυλακίστηκε με αναστολή της ποινής του. Αν έκανε κάτι θα έπρεπε να διακοπεί η αναστολή και να εκτίσει το υπόλοιπο. Κάποιοι το φυσούσαν και δεν κρύωνε που ξεγλίστρησε από τα χέρια τους. Ήταν στο τελευταίο έτος της αναστολής. Έπρεπε να βρεθεί ένα πρόσχημα πριν να είναι πολύ αργά. Είχε και η κυβέρνηση τα προβλήματά της. Έπρεπε ή να βρεθεί τάφος του Μεγαλέξαντρου ή να συσταθεί και να παταχθεί τρομοκρατική όργάνωση. Το δεύτερο ήταν πολύ πιο εύκολο.
Μια μέρα να σας πω και για τις αδελφές Τσαγκαράκη.