Λίγα λόγια για τη βραβευθείσα δημοσιογραφική έρευνα
Η έρευνα «Lost in Europe»
Η πολύμηνη δημοσιογραφική έρευνα έδειξε μάλιστα ότι ο αριθμός των εξαφανισμένων παιδιών ενδέχεται να είναι ακόμη μεγαλύτερος, αφού οι ασυνέπειες στην καταγραφή και η πλημμελής συλλογή δεδομένων σε ορισμένες χώρες δημιουργούν σημαντικά κενά όσον αφορά τα στοιχεία που συγκεντρώνονται. Οι τελευταίες αυτές αποκαλύψεις αποτελούν συνέχεια της αρχικής έρευνας «Lost in Europe» που είχε γίνει το 2021 και στην οποία είχε διαπιστωθεί ότι από το 2018 μέχρι το 2020 εξαφανίστηκαν στην Ευρώπη πάνω από 18.000 παιδιά-μετανάστες.
Όπως σημείωσε η Aagje Ieven, γενική γραμματέας της οργάνωσης «Missing Children Europe», τα ευρήματα είναι πιθανόν να αποτελούν απλώς την κορυφή του παγόβουνου, καθώς στην Ευρώπη συνεχίζουν να εξαφανίζονται παιδιά-μετανάστες με ανησυχητικό ρυθμό, ενώ εκφράζονται φόβοι ότι πολλά από αυτά τα παιδιά ενδέχεται να έχουν πέσει θύματα εμπορίας ανθρώπων και σύγχρονης δουλείας.
Στη διεξαγωγή και τη δημοσίευση της έρευνας συμμετείχαν από κοινού οι εξής εκδοτικοί οργανισμοί: De Standaard (Βέλγιο), Small Stream Media (Ολλανδία), RBB (Γερμανία), Knack (Βέλγιο), ANSA (Ιταλία), Domani (Ιταλία), CNN (Ηνωμένο Βασίλειο/ΗΠΑ), VRT (Βέλγιο), Εφημερίδα των Συντακτών (Ελλάδα), The Journal (Ιρλανδία), Tagesschau (Γερμανία), και NRC (Ολλανδία).
Το Βραβείο Δημοσιογραφίας
Το Βραβείο Δημοσιογραφίας Daphne Caruana Galizia καθιερώθηκε τον Δεκέμβριο του 2019 με απόφαση του Προεδρείου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου προς τιμήν της Μαλτέζας ερευνήτριας δημοσιογράφου και μπλόγκερ Daphne Caruana Galizia, γνωστής για τον αγώνα της κατά της διαφθοράς, η οποία δολοφονήθηκε σε έκρηξη παγιδευμένου αυτοκινήτου το 2017. Το βραβείο απονέμεται κάθε χρόνο, κοντά στην επέτειο της δολοφονίας, σε υψηλού επιπέδου δημοσιογραφικές έρευνες που προωθούν ή υπερασπίζονται τις θεμελιώδεις αρχές και αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, η ελευθερία, η δημοκρατία, η ισότητα, το κράτος δικαίου και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Διολίσθηση και σταθερή άρνηση συλλογής στοιχείων
Απόλυτες συγκρίσεις δεν είναι δυνατόν να γίνουν, ωστόσο κάποια ανησυχητικά συμπεράσματα μπορούν να συναχθούν καθώς παρατηρείται αυξημένη τάση στις αρχές των χωρών της Ε.Ε. να μην απαντούν, χώρες να επιμένουν σταθερά να μη διατηρούν τέτοια στοιχεία (Γαλλία, Βουλγαρία, Ρουμανία) ή χώρες που διατηρούσαν στοιχεία το 2018-2020 να εμφανίζονται το 2024 να μη διατηρούν πια τέτοια στοιχεία. Ως τέτοιες εμφανίζονται η χώρα μας και η Ισπανία.
Ταυτόχρονα, παρατηρείται μια εκτίναξη στις καταγραφές της Αυστρίας που στην έρευνα του 2024 κατατάσσεται δεύτερη.
Κοιτώντας όμως πέρα από τους αριθμούς και ενθυμούμενοι ότι πίσω από αυτούς βρίσκονται παιδιά που φτάνουν στην Ευρώπη κυνηγημένα από πολέμους ή ακραία φτώχεια, μόνα τους και τα πλέον ευάλωτα σε κάθε είδους κίνδυνο και εκμετάλλευση, αναρωτιέται κανείς πώς μπορεί να χαραχθεί μια πολιτική προστασίας αν πλέον κυβερνήσεις ή η Ε.Ε. «δεν βλέπει» καν το ζήτημα και σταδιακά δεν καταγράφεται ούτε στατιστικά. Και δυστυχώς επαναλαμβάνεται το ερώτημα του 2021, σε ποιο βαθμό η Ε.Ε. είναι πραγματικά ικανή ή πρόθυμη να προστατεύσει τους ασυνόδευτους ανηλίκους;
Ολόκληρη την έρευνα στην ΕφΣυν τη διαβάζετε εδώ