Ένα χρόνο μετά το πιο πολύνεκρο ναυάγιο που καταγράφηκε στη Μεσόγειο τα τελευταία χρόνια, νεκροί, αγνοούμενοι/ες, συγγενείς και επιζώντες αναζητούν δικαίωση και δικαιοσύνη. Περιμένουν την ολοκλήρωση της διερεύνησης μιας τραγωδίας, που θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί. Οι αιτιάσεις της μήνυσης των 53 -μέχρι τώρα- επιζώντων για τις ευθύνες των ελληνικών λιμενικών αρχών τελούν υπό διερεύνηση στο πλαίσιο προκαταρκτικής εξέτασηςτης Εισαγγελέως του Ναυτοδικείου Πειραιά.Οι μηνυτές εγκαλούν τις ελληνικές λιμενικές αρχές για εγκληματικές πράξεις και παραλείψεις που αφορούν την έρευνα και τη διάσωση με αποτέλεσμα τον χαμό εκατοντάδων ανθρώπων ανοιχτά της Πύλου: τη μοιραία ολιγωρία – για την ακρίβεια, τη μη κήρυξη επιχείρησης έρευνας και διάσωσης παρά μόνο μετά τη βύθιση του αλιευτικού και παρά το γεγονός ότι το σκάφος είχε εντοπιστεί από τις ελληνικές αρχές ευρισκόμενο σε κίνδυνο για πάνω από 12 ώρες, τη μη ενεργοποίηση και χρήση κατάλληλων μέσων -ούτε καν διανομή σωσιβίων- για τη διάσωση των επιβαινόντων ακόμα και κατά την επιχείρηση διάσωσης μετά τη βύθιση, και βέβαια τη μοιραία ρυμούλκηση.
Ωστόσο, και οι ευθύνες του Frontex είναι ερευνητέες καθώς, ενώ διαπίστωσε από νωρίς την κατάσταση κινδύνου του πλοίου και διαβίβασε τις πληροφορίες στις ελληνικές αρχές, δεν εξέδωσε σήμα συναγερμού έκτακτης ανάγκης (mayday) ούτε εξ αρχής αλλά ούτε και στη συνέχεια, όταν δεν έλαβε ενημέρωση για έναρξη επιχειρήσεων έρευνας και διάσωσης από την ελληνική πλευρά.
Η τραγωδία της Πύλου ζητά απαντήσεις και απόδοση ευθυνών κατ’ αρχάς από την ελληνική Δικαιοσύνη. Ταυτόχρονα θέτει προ των ευθυνών τους, τόσο την Ελληνική πολιτεία, όσο και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Γιατί το ναυάγιο της Πύλου δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό αλλά το αποτέλεσμα των θεσμοθετημένων πλέον πολιτικών αποτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που στον βωμό, πλέον, της αποτροπής της άφιξης προσφύγων, απομακρύνεται σταθερά και όλο και περισσότερο από το κράτος δικαίου και τις διακηρυγμένες αξίες της, ακόμα και από την υποχρέωση προστασίας της ανθρώπινης ζωής.
Για κάποιους, η ζωή συνεχίζεται. Για άλλους, η ζωή των νεκρών και αγνοουμένων δεν είχε τόση αξία αφού ήταν «Άλλοι», «ξένοι», «όχι δικοί μας», «δεν ήταν σαν κι εμάς». Αλλά γι’ αυτούς που έχασαν τις ζωές τους, για τα οικεία πρόσωπα που ακόμη ελπίζουν στη δικαίωση εις μνήμην των αγαπημένων τους προσώπων, η ζωή σταμάτησε στις 14 Ιουνίου.
Για αυτούς και γι’ αυτές αλλά και για εμάς και τις κοινωνίες μας, για τη δημοκρατία, θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε ως τη δικαίωση. Γιατί η ζωή κάθε ανθρώπου έχει την ίδια αξία και η προστασία της δεν χωράει διακρίσεις, εκπτώσεις ή αστερίσκους.Για να συζητήσουμε όλα αυτά και να ενημερώσουμε για τις εξελίξεις, οι οργανώσεις που εκπροσωπούμε τους επιζώντες στη μήνυση που έχουν καταθέσει στο Ναυτοδικείο Πειραιά.
Ομιλήτριες οι δικηγόροι:
Γιάννα Κούρτοβικ, Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών
Δήμητρα Λιναρδάκη, Πρωτοβουλία δικηγόρων και νομικών για το ναυάγιο της
Πύλου
Μαρία Παπαμηνά, Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες (ΕΣΠ)
Κατερίνα Πουρναρά, Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕλΕΔΑ)
Ελένη Σπαθανά, Υποστήριξη Προσφύγων στο Αιγαίο (RSA)
Τη συνέντευξη τύπου θα συντονίσει ο Βασίλης Παπαδόπουλος, δικηγόρος και πρόεδρος του ΔΣ του Ελληνικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες (ΕΣΠ)
Οι οργανώσεις:
Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών
Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕλΕΔΑ)
Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες (ΕΣΠ)
Πρωτοβουλία δικηγόρων και νομικών για το ναυάγιο της Πύλου
Υποστήριξη Προσφύγων στο Αιγαίο (RSA)