Αναδημοσιεύουμε από τη σελίδα της δημοσιογράφου Ναταλί Χατζηαντωνίου στο face book
Να μια ιδιότυπη “αιχμαλωσία”: Το τελευταίο πρακτικό κεφάλαιο της σχέσης μας με την Ελευθεροτυπία (εξαιρώ τις μνημες φυσικά) ήταν η πώληση του τυπογραφείου (που έγινε τον περασμένο Νοέμβριο, έξη μήνες πριν δηλαδη) και η διανομή κάποιων ακόμα χρημάτων που μαζί με τα προηγούμενα από την πώληση του κτιρίου εκπροσωπούν ένα ελάχιστο (και λιγότερο από…ελάχιστο) ποσοστό όσων μας χρωστουσε η εταιρεία από δεδουλευμένα και αποζημιώσεις.
Σ’ εμάς που όλοι μαζί ήμασταν γύρω στους 850 ανθρώπους. Πέρασαν 12 χρόνια από τότε που η εφημερίδα ανέστειλε την έκδοσή της και ζήτησε επίσημα την υπαγωγή της στο άρθρο 99 και 9 από τότε που έκλεισε οριστικά. Εχουμε συναδέλφους που πέθαναν περιμένοντας τις αποζημιώσεις. Που αρρώστησαν και χρειάζονταν χρήματα για να ανταπεξέλθουν. Που έμειναν άνεργοι. Που έχουν και σήμερα τεράστια θέματα οικονομικής επιβίωσης.
Αλλά ακόμα είμαστε μπαλάκι ενός αδιανόητου παιχνιδιού με την Εισηγήτρια Δικαστή και τον Σύνδικο Β.Κ. να αρνούνται να προχωρήσουν στη σύνταξη νέου πίνακα διανομής με νομικίστικες προφάσεις ενώ υπάρχει λύση που είχε ακολουθηθεί σε προηγούμενη φάση.
Μιλάμε για χρήματα που μας ανήκουν, που τα έχουμε δουλέψει και που αντιστοιχούν σ ένα ελάχιστο μέρος των χρωστούμενων προς όλους μας. Και δεν μας τα δίνουν. Και μας κρατούν σ ένα ιδιότυπο, παραλογο παιχνίδι αιχμαλωσίας. Ενώ υπάρχουν παλαιοί συνάδελφοι που δεν τα βγάζουν πέρα. Τί είναι αυτό; Εκδικητικότητα προς τη μνημη της Ελευθεροτυπίας; Νομικίστικα τερτίπια σε βάρος ανθρώπων που είναι στα όρια της επιβίωσης; Ασκηση εξουσίας επάνω σε χρήματα που αντιστοιχούν σε εργατοώρες κόπους και αγωνίες δικά μας; Ο,τι κι αν είναι, είναι ντροπή και της εισηγήτριας δικαστή και του σύνδικου-που εδώ και σχεδόν μία 10ετία πληρώνεται μηνιαίως με ένα ολόκληρο παχυλό μισθό για να κάνει την εκκαθάριση. Ντροπή απο ανθρώπους που διαχειρίζονται τα δικά μας χρήματα χωρίς ίχνος ενσυναίσθησης. Παραλογισμός και γιγαντιαία αδικία προς ανθρώπους που περίμεναν τα χρηματά τους για να κλείσουν τρύπες. Και-ξαναλέω-ντροπή, ντροπή, ντροπή.