αναδημοσίευση από pliktrologio., γράφει ο Μάριος Μπίκος
Ευαγγελάτος: ψάχνοντας την χαμένη ηθική
Από πότε η δημοσιογραφία επιτρέπει την καταπάτηση και την ατίμωση των νεκρών; Από πότε μπορούν να καταπατώνται κατοχυρωμένες συμβάσεις προστασίας ανηλίκων; Πώς με τόση ευκολία καταπατώνται οι αρχές δεοντολογίας του δημοσιογραφικού επαγγέλματος;
Βέβαια, δεν είναι μόνο ο κύριος Ευαγγελάτος που δεν πράττει υπεύθυνα την επαγγελματική του ιδιότητα. Και άλλα μέσα ενημέρωσης, έκαναν λεπτομερή χρήση φωτογραφιών των σωμάτων των παιδιών, ώστε να επιβεβαιώσουν κάποιες θεωρίες τους. Ξέρουμε πολύ καλά, πως ο πόνος πουλάει, αλλά μέχρι πιο σημείο οι δημοσιογράφοι, παύουν να ενημερώνουν για την αλήθεια το κοινό, και αρχίζουν να πουλούν τους ανθρώπους λες και είναι προϊόντα ; Η δημοσιογραφία δεν είναι μόνο επάγγελμα. Είναι και κοινωνικό λειτούργημα. Η κοινωνία επηρεάζεται , διαμορφώνεται από τον τρόπο που τα μέσα επιλέγουν να παρουσιάσουν τα γεγονότα.
Δεν μπορούμε να παίζουμε με νεκρούς, δεν έχουν αντίλογο στο λόγο. Είναι ανήθικο αυτό. Οφείλουμε να σεβόμαστε τους νεκρούς και ειδικά ότι αφορά σε παιδιά.