Μια συγκλονιστική καταγγελία καταθέτει ο δημοσιογράφος Λάμπρος Παπαξενάκης. Καταγγελία που απευθύνει με ανοιχτή επιστολή του προς το νέο ΔΣ του ΕΔΟΕΑΠ ο οποίος έχει τις συμβάσεις με τα ιδιωτικά θεραπευτήρια και στον υπουργό Υγείας. Ο εφιάλτης που έζησε στη νέα περιπέτεια υγείας του εντός του ιδιωτικού θεραπευτηρίου τον “δώρισε” και με έναν ιό, το κορονοϊό!Γιατί εντός του ιδιωτικού πολλοί κυκλοφορούν ελεύθεροι χωρίς μάσκες! Γιατί ως φαίνεται η “σκληρή τιμωρητική” στάση του κράτους ισχύει μόνο για τα δημόσια νοσοκομεία, εκεί που η εγκληματική΄ κυβερνητική πολιτική συνεχίζει να σκορπά τον θάνατο. Απαιτούνται απαντήσεις και από το υπουργείο υγείας και από το ασφαλιστικό ταμείο των δημοσιογράφων. Καλή ανάρρωση στον συνάδελφο μας που επέλεξε μετά τον εφιάλτη του, να επιστρέψει στο σπίτι του, όπου και βρίσκεται σε καραντίνα.
Η επιστολή του Λάμπρου Παπαξενακάκη
Αγαπητοί συνάδελφοι, εύχομαι κάθε επιτυχία στα καθήκοντα που πρόσφατα αναλάβατε.
Κύριε υπουργέ.
Μετά από πολύ σκέψη αποφάσισα να σας ενημερώσω και να δημοσιοποιήσω τον εφιάλτη που έζησα το προηγούμενο, πρόσφατο, διάστημα νοσηλευόμενος σε ιδιωτικό θεραπευτήριο, γιατί -δυστυχώς- από την εμπειρία μου γνωρίζω, πλέον, ότι σε αυτή την χώρα δεν αλλάζει τίποτα και -κυρίως- η ανευθυνότητά μας. Το κάνω, όμως, γιατί ακολουθούν και άλλοι συνάνθρωποι, αλλά και γιατί ο ασφαλιστικός μου οργανισμός, ο ΕΔΟΕΑΠ, πληρώνει αδρά για τις υπηρεσίες που παρέχονται.
Την Κυριακή 7 Νοεμβρίου 2021 το πρωί και μετά από διήμερο ανυπόφορο κοιλιακό άλγος αποφάσισα να μεταφερθώ σε μεγάλο ιδιωτικό θεραπευτήριο. Παρελήφθην από το Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών με διάγνωση σύμφυση εντέρων (ειλεός). Από το πρωί που αποφασίστηκε η εισαγωγή μου, δωμάτιο για να νοσηλευτώ βρέθηκε στις 7 το βράδυ.
Οι πρώτες ημέρες και η θεραπεία κύλησαν ομαλά, όμως, στη συνέχεια αποφασίστηκε η μεταφορά μου σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Εκεί, ΑΚΟΥΣΟΝ-ΑΚΟΥΣΟΝ, αποφασίστηκε το ΔΕΣΙΜΟ μου με ιμάντα στην κλίνη, ευτυχώς …χωρίς την εφαρμογή φάλαγγας. Εν έτη 2021 και χωρίς δυνατότητα αντίδρασης ή επίσκεψης οικείου προσώπου. Αναρωτιέμαι αν, όπως ισχυρίζονται, οι αντιδράσεις μου ήταν υπερβολικές άλλοι τρόποι καταστολής δεν υπάρχουν; Εφιαλτικές στιγμές και ημέρες.
Επιστρέφω στο δωμάτιο νοσηλείας του ιδιωτικού θεραπευτηρίου, όπου εκεί χρειάζονται αποκλειστικές νοσοκόμες προκειμένου να έχω την απαραίτητη φροντίδα που χρειάστηκε. Κόστος; 4.500€. Επίσης, χρειάστηκε να μου χορηγηθούν τρεις φιάλες αίμα, για τις οποίες ευχαριστώ τόσο τον ΕΔΟΕΑΠ, όσο ιδιαίτερα τον συγγενή μου Μάνο Παπαδημητρόπουλο, αλλά και την πρόεδρο της ΕΣΗΕΑ για την άμεση κινητοποίησή της μέσω της Ι.Μ. Κηφισίας.
Τελικώς έρχεται η πολυπόθητη ημέρα, όπου κατά την εβδομάδα 6/12, μου ανακοινώνουν την εξαγωγή μου από το θεραπευτήριο και με υποβάλουν σε τεστ COVID.
Η ΤΕΛΕΥΤΑΊΑ ΠΡΑΞΗ ΤΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ: Το αποτέλεσμα ΘΕΤΙΚΟ!!! Από πού, άραγε; Και αναλογίζομαι τότε τις επισκέψεις του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού στο δωμάτιο νοσηλείας, με τους περισσότερους να ΜΗΝ ΦΟΡΟΥΝ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΙΚΗ ΜΑΣΚΑ, καταστρατηγώντας όλα τα ΒΑΣΙΚΑ πρωτόκολλα.
Δάσκαλε, που δίδασκες, αγαπητέ μου κύριε υπουργέ;
Όταν, μάλιστα, πρόκειται για ασθενή με πάνω από 4 σοβαρές χρόνιες παθήσεις. Και όταν πρόσφατα έχει χάσει την ζωή της από COVID που κόλλησε σε άλλο ιδιωτικό θεραπευτήριο, η πολυαγαπημένη και πολυτάλαντη συνάδελφος μου, Σοφία Αδαμίδου, που έδινε σκληρές μάχες με άλλα νοσήματα.
Μου ανακοινώνουν, λοιπόν, ότι την επομένη το πρωί θα με παραλάβει ασθενοφόρο για να με μεταφέρει σε δημόσια δομή και ενώ τους επισημαίνω ότι δεν το επιθυμώ και ζητώ την περίοδο καραντίνας να την περάσω στο σπίτι μου. Δεν εισακούγομαι και αντί το ασθενοφόρο να έρθει το επόμενο πρωί, στις 2:30 τα ξημερώματα με ξυπνούν και σαν το ζώο με πετούν σε ένα φορείο με ότι πράγματα είχα στοιβαγμένα πάνω μου και με μεταφέρουν στο ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟ νοσοκομείο. Εκεί, υποβάλω γραπτή υπεύθυνη δήλωση που τους δηλώνω άρνηση παραμονής και διαμονή στο σπίτι για την περίοδο της καραντίνας. Από τα ξημερώματα που ζητώ ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ δεν έρχεται ποτέ και αναγκάζομαι να καλέσω -το επόμενο πρωί- ιδιωτικό με χρέωση 120€ για να με μεταφέρουν στο σπίτι μου!
Α, και το τελευταίο. Από το ιδιωτικό θεραπευτήριο μου είχαν τοποθετήσει με ράμματα φλεβοκαθετήρα. Δεν μου τον έβγαλαν ούτε εκεί, ούτε από το ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟ. Βγήκε μετά από τρεις ημέρες από προϊσταμένη του θεραπευτηρίου που με επισκέφθηκε στο σπίτι.
Αυτά είναι όλα όσα εφιαλτικά έχω ζήσει και ευχαριστώ τον Θεό που σήμερα έχω ακόμη σώας τας φρένας μου. Από εσάς δεν ζητώ τίποτα περισσότερο από τα αυτονόητα: την προστασία και τον σεβασμό των πολιτών αυτής της χώρας από ανάλογες επικίνδυνες καταστάσεις που μπορεί να κοστίσουν την ίδια την ζωή τους.
Μέλος ΕΣΗΕΑ-ΕΔΟΕΑΠ