Τάσος Αναστασιάδης, υποψήφιος για το ΔΣ ΕΔΟΕΑΠ με το Μέτωπο για την Ανατροπή¨
“Από την κοινωνική ασφάλιση στον τζόγο της ιδιωτικής πρωτοβουλίας εμπόρων υγείας”
Το πρόβλημα με τον ΕΔΟΕΑΠ σήμερα δεν είναι μόνο η διεκπεραίωση της τρέχουσας περίθαλψης, παρά τα σημαντικά προβλήματα που θέτει και αυτή -βλέπε π.χ. τις καθυστερήσεις στα ιατρικά ραντεβού ή την εργολαβοποίηση ορισμένου έργου, που μπορεί για έναν ασφαλισμένο να μην φαίνεται καταρχήν ως πιεστικό. Το πρόβλημα είναι η κατεύθυνση, με τη σταδιακή απομάκρυνση από έναν οργανισμό κοινωνικής ασφάλισης, με βάση την αλληλεγγύη, προς ένα κεφαλαιουχικό ταμείο διαφοροποιημένων αποδόσεων.
Για αυτό δεν είναι μόνο η προϊστορία, το πώς φτάσαμε εδώ, δηλαδή μέσω ενός υποτιθέμενου “έντιμου συμβιβασμού” και με τα καταστατικά πραξικοπήματα με τους δημοψηφικούς εκβιασμούς (βλέπε και στη συνέχεια την προσπάθεια καταγραφής τους, καθώς και των ευθυνών που έχουν οι συνδικαλιστικές μας ηγεσίες). Καθώς με αυτά:·Xαρίστηκαν εργοδοτικές εισφορές – αγγελιόσημο. · Eξαφανίστηκαν ελεγκτικοί μηχανισμοί. · Aπαλλοτριώθηκαν αποθεματικά.· Mειώθηκε η εργοδοτική εισφορά στην κοινωνική ασφάλιση.· Eισήλθαν οι εργοδότες με δικαίωμα βέτο στη διοίκηση.
Αλλά δεν θα μείνουμε στο “ό,τι έγινε, έγινε”. Η συνέχεια εγγράφεται ήδη στο σήμερα:
·Το καταλαβαίνει κανείς π.χ. ήδη από την εκδίωξη από το “κοινό” ταμείο συναδέλφων όπως π.χ. οι συνταξιούχοι από τα περιοδικά ή οι άνεργοι, των οποίων η εκδίωξη συνεχίζει (βλέπε π.χ. τους πρόσφατους “διακανονισμούς” που τους προτείνει η διοίκηση).
· Ανάλογη είναι και η διαφοροποίηση των “νεοεισερχόμενων” εργαζομένων.
·Το ίδιο γίνεται με την εργοδοτική απαίτηση (βλ.νεο καταστατικό ΕΔΟΕΑΠ)ο πόρος του 2% επι του τζίρου των επιχειρήσεων ΜΜΕ να μπορεί να ενισχύσει την επικούρηση ή την πρόνοια.
· Ανάλογη είναι και η πρόβλεψη αυτόματου κόφτη της επικούρησης εξαιτίας υποτιθέμενων αναλογιστικών μελετών.
· Αλλά και στην περίθαλψη μόνο να μείνει κανείς, όπου μας λένε ότι ο Οργανισμός “πάει καλά”, καταλαβαίνει πως η χρηματική ανταποδοτικότητα είναι που μετράει, όχι οι πραγματικές ανάγκες των συναδέλφων. · Δεν μιλάω για τις αδιαφάνειες των συμβάσεων με ιδιωτικές εταιρείες, μιλάω ακόμα και χωρίς αυτές.
· Γιατί στην άκρη αυτής της κατηφόρας είναι η οργανική αποσύνδεση ενός κομματιού των συναδέλφων μας έξω απο τον ΕΔΟΕΑΠ.Οι μελλοντικές περικοπές των συντάξεων και η μετατροπή ενός πιο “αριστοκρατικού” υπολοίπου σε ένα είδος “επαγγελματικού ταμείου” -δηλαδή αν έχεις ατομικό κουμπαρά, κάποιο ασφαλιστικό fun θα σε αναλάβει, αν έχεις πρόβλημα υγείας τότε το κακό του κεφαλιού σου. Είναι η διάσπαση και η ατομικοποίησή μας.
Για αυτό λέμε ότι δεν είναι απλώς πρόβλημα “διαχείρισης”, είναι κυρίως κατεύθυνσης, είναι πολιτικής. Όμως και η “διαχείριση” είναι πρόβλημα, γιατί δένεται σφιχτά με το τί έργο θέλουμε από ένα ταμείο του Κλάδου.
Έτσι, για παράδειγμα μόνι κατ’ επίφαση ειναι “αυτοδιοικούμενο” και “αυτοδιαχειριζόμενο” το ταμείο μας.Βέβαια, για την εκλογή του ΔΣ (όπως τώρα) καλούνται τα μέλη να ψηφίσουν (όσο πιο απόμακρα γίνεται). Όμως στο τέλος δεν θα βρεθούν απλώς οι αιρετοί μας, για να αποφασίζουν. Αυτοί που θα αποφασίζουν διαχειριστικά είναι τα καταστατικά (όπως τα τροποποίησαν με τον εκβιασμό του 2017 και με τις μνημονιακές μεθόδους – κανόνες) και ακόμα χειρότερα, το βέτο της εργοδοσίας, βέτο που δεν έρχεται από τα έξω, είναι μέσα στο ίδιο το ΔΣ που ασκείται “θεσμικά” από τον εκπρόσωπό της. Με τη γνωστή δυστοκία (ακόμα και δικαστικά, αλλά όχι μόνο) να πληρώνουν οι μιντιάρχες τις εργοδοτικές εισφορές, για τους εργαζομένους τους.
Απέναντι στις δυσκολίες, ξέρω πως πολλοί συνάδελφοι σηκώνουν τα χέρια, ακόμα και αν καταλαβαίνουν τί παίζει. Είναι αλήθεια ότι η βίαιη μνημονιακή αναδιάρθρωση του Κλάδου μας επίσης έπληξε και την υπόλοιπη κοινωνία. Όμως, από την άλλη, δεν έχουμε περιθώρια για ημίμετρα:πρέπει να απαιτήσουμε την κοινωνική μας ασφάλισήτην υγείας, επικούρησης και πρόνοια με όρους αξιοπρέπειας. Αυτό δεν θα εξασφαλιστεί από τον όποιο εκλεγμένο μας, όμως θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε μια εκλεγμένη αντιπροσωπεία μας για να αλλάξουμε συσχετισμούς. Και σε αυτό μπορούμε επίσης να βασιστούμε στη δυναμική τον νεοεισερχόμενων συναδέλφων στον Κλάδο όλων των ΜΜΕ, για να αγωνιστούμε μαζί -όπως και με την υπόλοιπη κοινωνία για το δικαίωμα μας για την κοινωνική μας ασφάλισή. Η κοινωνική πλειοψηφία αντιστέκεται στην μετατροπή της ασφαλιστικής αλληλεγγύης σε κεφαλαιοποιητική ζούγκλα αρίστων.Για να αντιστραφεί ο καπιταλιστικός κατήφορος, να ανοικοδομήσουμε τη μεταξύ μας αλληλεγγύη, και σε όρους κοινωνικής ασφάλισης και σε πολιτικούς όρους. Όπως, βέβαια, και εργασιακά!
Τάσος Αναστασιάδης
14/11/2021