Για τα τηλεοπτικά κανάλια και τα συστημικά ΜΜΕ μπορεί να μην υπάρχει απεργία στο λιμάνι. Όπως δεν υπήρξε ως θέμα το εργοδοτικό έγκλημα στην COSCOκαι ο ανατριχιαστικός θάνατος του 40χρονου λιμενεργάτη Δημήτρη Δαγκλή. Η απεργία όμως συνεχίζεται καιη ουρά στο λιμάνι του Πειραιά από τα πλοία που περιμένουν να ξεφορτώσουν, αλλά δεν μπορούν γιατί μπλοκάρονται από τους υπουργούς, άρχισε να φαίνεται από μακριά. Η επιτυχία της απεργίας είναι καθολική. Το πρώτο ψήφισμα συμπαράστασης στο χώρο των ΜΜΕ έρχεται από την ΕΤΙΤΑ, την ένωση τεχνικών τηλεόρασης. Η ΕΤΙΤΑ υπογραμμίζει την εκκωφαντική σιωπή των τηλεοπτικών σταθμών.
Η ανακοίνωση της ΕΤΙΤΑ
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
Το σωματείο μας στέκεται αλληλέγγυο και δηλώνει την αμέριστη συμπαράστασή του στους εργαζόμενους της COSCO. Το τραγικό ατύχημα του 45χρονου λιμενεργάτη αποδεικνύει ότι μπροστά στα κέρδη οι εργοδότες δεν υπολογίζουν ούτε την ανθρώπινη ζωή. Το ατύχημα επιβεβαιώνει τους σκληρούς νόμους που διέπουν το άδικο και εκμεταλλευτικό σύστημα στο οποίο δουλεύουμε όλοι οι εργαζόμενοι. Νόμοι που ακυρώνουν στοιχειώδη μέτρα προφύλαξης, επιτάσσουν την εντατικοποίηση, διαλύουν τις εργασιακές σχέσεις. Νόμοι που στόχο έχουν τη μείωση του εργατικού κόστους πάση θυσία, την πρόσληψη ενοικιαζόμενων εργαζομένων, με ότι αυτό συνεπάγεται, αλλά και την παροχή ασυλίας στους εργοδότες που μπορούν πλέον, με το νόμο Χατζηδάκη, να απολύουν συνδικαλιστές χωρίς καμιά συνέπεια.
Μέσα σε όλα αυτά, αλγεινή εντύπωση μας προκαλεί η συνολική και εκκωφαντική σιωπή των Τ/Σ στους οποίους εργαζόμαστε. Ούτε μια λέξη για το προδιαγεγραμμένο έγκλημα. Στα πλαίσια προφανώς του αφηγήματος της δίκαιης ανάπτυξης αλλά και για να μην καταστραφούν τα παραμύθια περί δίκαιης ανάπτυξης για όλους, δε βρήκαν να πουν μια κουβέντα για το νεκρό εργάτη.
Σήμερα περισσότερο από ποτέ πρέπει να παλέψουμε όλοι μαζί για την ικανοποίηση των αναγκών μας. Μόνο εμείς ενωμένοι με την πάλη μας μπορούμε να πετύχουμε μια καλύτερη ζωή για εμάς και τις οικογένειές μας. Προϋπόθεση συνάδελφοι γι’ αυτό αποτελεί η αναμέτρηση με την εργοδοσία και το κράτος που εξυπηρετεί τις ανάγκες των λίγων εις βάρος των πολλών.