Απόσυρση του εγκληματικού αντιπεριβαλλοντικού νομοσχεδίου Χατζηδάκη τώρα, γράφει η συνάδελφος Στέλλα Χαραμή στη σελίδα της στο face book. Δανειζόμαστε την έκκλησή της, όπως και τις παρακάτω αναρτήσεις δημοσιογράφων για τη στάση ΜΜΕ και κυβέρνησης. Εξηγούν πως όταν οι δημοσιογράφοι αφήνονται “ελεύθεροι” να κάνουν απλώς τη δουλειά τους, η κοινωνία έχει φωνή και η κυβέρνηση αναγκάζεται να την ακούσει…
<<Ας κάνει ο πρωθυπουργός μια πρώτη χειρονομία για να μας δείξει ότι πραγματικά αντιλαμβάνεται τι σημαίνει και τι συνεπάγεται η «κλιματική κρίση», όρο που για πρώτη φορά μεταχειρίστηκε ο ίδιος και η κυβέρνηση του>>.
Kostas KantounisΤουλάχιστον τραγική η αποθέωση του OPEN. Όχι, για τον ίδιο τον σταθμό φυσικά, αλλά για τα Μέσα Ενημέρωσης της χώρας. Δεν ξέρω πόσοι παρακολουθήσατε το OPEN αυτές τις ημέρες. Δεν έκανε τίποτα -μα τίποτα- παραπάνω από το να παρουσιάζει ειδησεογραφικά τα γεγονότα.
Ούτε «στρίμωξε» την κυβέρνηση, ούτε άσκησε κάποια δριμεία αντιπολίτευση. Απλώς παρουσίασε γεγονότα, άφησε κατοίκους, εκπροσώπους της τοπικής αυτοδιοίκησης και εθελοντές να μιλούν, είχε ανοικτά μικρόφωνα για το κοινό -τη στιγμή που άλλοι σταθμοί «έκοβαν» στον αέρα, όποιον ηχούσε… κάπως. Σε αυτό το διάστημα παρουσίασε τις θέσεις όλων: Όσων είχαν επικριτική έως και οργισμένη στάση απέναντι στην κυβέρνηση, αλλά και της κυβέρνησης και όσων υποστήριξαν σθεναρά τους χειρισμούς της. (Μη ξεχνάμε ότι στα πρωτοκλασάτα στελέχη του σταθμού υπάρχουν άνθρωποι που έχουν «ιστορικά» σχέσεις με τη ΝΔ, χωρίς αυτό να σημαίνει κάτι, αν δεν επηρεάζει το τελικό «προϊόν»)Για την Ελλάδα και τα ΜΜΕ της, δυστυχώς, η νηφάλια και πλήρης μετάδοση των γεγονότων είναι μια τρομακτική εξαίρεση. Γι’ αυτό ξεχώρισε το OPEN. Όχι επειδή σήκωσε κάποιο λάβαρο της επαναστατικής ενημέρωσης. Αλλά επειδή το 100% του κοινού έχει συνηθίσει στη χειραγωγημένη πληροφόρηση. Γι’ αυτό και είναι τραγική η αποθέωση ενός σταθμού, που απλά κάνει αυτό που ορίζει το καταστατικό του και εκείνος ο σκονισμένος, ξεχασμένος, (βίαια) κακοποιημένος κώδικας δεοντολογίας της ΕΣΗΕΑ.
Maria Louka Για μια στιγμή χθες η ελληνική τηλεόραση με σχεδόν πάγια ροπή στην παραμόρφωση ή την απόκρυψη, έγινε καθρέφτης. Το κλάμα της Ευλαμπίας Ρεβη ήταν αντίλαλος του συλλογικού οδυρμού και η αγκαλιά της στον άνθρωπο που συντρίβεται από την καταστροφή και την εγκατάλειψη ένα στιγμιότυπο κάθαρσης για την ενημέρωση. Σπουδαίο από μόνο του ανεξάρτητα από το πριν και το μετά. Υπογραμμίζονται συχνά και ορθώς τα στραβά της ενημέρωσης. Αξίζει να υπογραμμίζονται και οι φωτεινές της αναλαμπές. Τόσες μέρες δεκάδες δημοσιογράφοι, φωτορεπόρτερ, τεχνικοί που καλύπτουν τις πυρκαγιές, κάνουν στην πλειονότητα τους εξαιρετική δουλειά. Δίνουν βήμα στην οργή, την απόγνωση, την έκκληση, την προσπάθεια. Κόντρα στις τυποποιημένες άψυχες μπούρδες για τον εξοβελισμό του συναισθήματος από τη δημοσιογραφία, αφήνουν και το δικό τους συναισθηματικό σπασμό να φανερωθεί. Γιατί το συναίσθημα είναι πτυχή της αλήθειας και όχι αντιστροφή της. Εργαζόμενες/οι σε δύσκολες συνθήκες που μεταδίδουν με τις φλόγες δίπλα τους, με τις δικές τους αναπνοές δυσκολεμένες, σε εξαντλητικά ωράρια, που δέχονται επιθέσεις από φασίστες, που κοιμούνται στα αμάξια συμμετέχουν σ’ αυτό που συμβαίνει μπροστά τους. Σώζουν ζώα, εμψυχώνουν ανθρώπους, βοηθούν. Υπερβαίνουν ενίοτε τα στεγανά και τις κατευθύνσεις των ίδιων των Μέσων που δουλεύουν. Κι αυτή είναι μια μεγάλη διαφορά ανάμεσα στους απλούς εργαζόμενους που παρεμβαίνουν στο πεδίο και στα στελέχη που βρίσκονται στα γραφεία τους συνομιλώντας μόνο με φορείς εξουσίας.Ο,τι αποκαθίσταται και τώρα και πάντα από τη χαμένη τιμή της δημοσιογραφίας οφείλεται ακριβώς σ’ αυτή την ανθρώπινη πλευρά της που γίνεται κομμάτι της κοινότητας. Τίποτα αντιδεοντολογικό δεν υπάρχει εδώ. Αντιδεοντολογικό είναι να είσαι αποκομμένος από την κοινωνία και να ακκίζεσαι με την εξουσία, κάνοντας τη ντουντούκα της.
Zinovia SapounaΤι έκανε το Open;Γιατί ανέβασε εντυπωσιακά την τηλεθέαση του;Έκανε κάτι που χρήζει ιδιαίτερης επισήμανσης;Όχι, θα ήταν η απάντηση υπό κανονικές συνθήκες δημοσιογραφικής δεοντολογίας. Έκανε απλώς ρεπορτάζ. Ρεπορτάζ προσπαθώντας να παρουσιάζει όλες τις πλευρές. Ρεπορτάζ από την πλευρά της κοινωνίας, για την κοινωνία.Τίποτα περισσότερο. Το αυτονόητο δηλαδή
Vassilis Anastasopoulos Το σκεφτόμουν από το πρωί, αλλά τώρα έρχεται το «γλυκό» και «δένει», τώρα ενώνονται τα κομμάτια του παζλ. Από νωρίς σήμερα, από τις 6 που πήγα γραφείο, μου έκανε εντύπωση το εκ διαμέτρου αντίθετο επικοινωνιακό αφήγημα, σε σχέση με εκείνο των προηγούμενων ημερών. Από… πρωτοσέλιδη, η φωτιά στην Εύβοια είχε σχεδόν εξαφανιστεί από τις ενημερωτικές εκπομπές κι όπου έπαιζε, έπαιζε περίπου ως… οδοιπορικό στα καμένα, η καταστροφή που άφησε πίσω της η πύρινη λαίλαπα κι έτσι…(Παρένθεση: Ξέρετε, στις επικοινωνίες μας με την Πυροσβεστική για την εξέλιξη των πυρκαγιών, ποιες λέξεις δεν έχουμε ακούσει μια βδομάδα τώρα; «Υπό έλεγχο», «υπό μερικό έλεγχο», «οριοθετήθηκε», έστω. Μόνο «σε ύφεση», στην καλύτερη των περιπτώσεων. Κλείνει η παρένθεση).Λέω «μπα, τυχαίο, θα είναι». Κι έπειτα έρχεται ο πρωθυπουργός μας και ζητάει «συγγνώμη» και προαναγγέλλει μέτρα για τους πυρόπληκτους της Εύβοιας. Ωραία όλα αυτά, δεν λέω… Αλλά σε μία ώρα από τώρα, η φωτιά στην Εύβοια μπαίνει στην όγδοη μέρα που καίει…
Dimitris Soultas Άρχισε σιγά- σιγά να κυκλοφορεί το “εσύ φταις που δεν ασφάλισες το σπίτι σου”, συνοδευόμενο από το τρυφερό “να λες κι ευχαριστώ που θα πάρεις το 600άρι”. Ο σύμβουλος αντιπρόεδρου, που τα ματώνει και πληρώνεται, θέλει να ανοίξουμε τη συζήτηση.