Το συγκρότημα Μαρινάκη σφραγίζει το τέλος της αστικής δημοσιογραφίας, επισημοποιεί τη δημοσιογραφία “μισθοφόρων”

Δεν περιμέναμε κάτι καλύτερο από τους υπαλλήλους-δημοσιογράφους που περιφέρουν με χαρά την ενσωμάτωση τους στη Νέα Δημοκρατία οι οποίοι τοποθετήθηκαν στα social media για τη λογοκρισία της διεύθυνσης των ΝΕΩΝ στη δημοσιογράφο Έλενα Ακρίτα. (Χωρίς άλλο σχόλιο για τη λογοκρισία χρησιμοποίησαν τη λέξη “καταθλιπτική”). Η γραφίδα τους χαρακτηρίζει και την ποιότητα τους ως “υπάλληλοι”. Η δημοσιογράφος κατήγγειλε στη σελίδα της στο face book πως δεν δημοσιεύθηκε το κείμενο της με τίτλο “Το σπίτι του Τσίπρα” και ανέβασε την επιστολή προς τον διευθυντή των “Νέων”, σημειώνοντας πως είναι η πρώτη φορά που λογοκρίνεται. (η επιστολή στις φωτο).

Δυο ημέρες μετά και αφού από το συγκρότημα Μαρινάκη δεν υπήρξε καμία αντίδραση, η Ελενα Ακρίτα υπέβαλλε την παραίτησή της, ενώ η ΕΣΗΕΑ έβγαλε την υποχρέωση με μια απλή λιτή ανακοίνωση με την οποία εξέφραζε τη συμπαράσταση της. Η παραίτηση της έγινε δεκτή σήμερα Δευτέρα. Κι έτσι ο συγκρότημα Μαρινάκη “απαλλάχθηκε” από ακόμη μια φωνή που πρόσδιδε άλλοθι στη δημοσιογραφία που εξασκεί και τα συμφέροντα που εξυπηρετεί.

Το συγκρότημα Μαρινάκη επισημοποίησε με την κίνηση της διευθυντικής του ομάδας, πως αποδέχεται μόνο τη δημοσιογραφία των “μισθοφόρων” στα συμφέροντα με τα οποία συμπλέει, εξυπηρετεί ή προωθεί. Η χρησιμοποίηση και χρησιμότητα διαφορετικών φωνών στον Τύπο αλλά και τα ηλεκτρονικά Μέσα (χαρακτηριστική η περίπτωση των τηλεοπτικών εκπομπών που για να έχουν επιτυχία οφείλουν να φιλοξενούν δυο αντιμαχόμενες πλευρές), ήταν ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά των ελληνικών ΜΜΕ εδώ και πολλά χρόνια. Η τακτική δεν έχει καμία σχέση με την αυτολογοκρισία, οι διαφορετικές φωνές-κυρίως στην αρθρογραφία, πρόσθεταν πόντους στην “αξιοπιστία” και “αμεροληψία” κάθε Μέσου Ενημέρωσης, πολλές φορές λειτουργούσαν ως άλλοθι στην κεντρική γραμμή της διεύθυνσης.

Όπως γίνεται φανερό με την περιπέτεια της Έλενας Ακρίτα οι ολιγάρχες των ΜΜΕ δεν χρειάζονται πλέον ούτε άλλοθι, ούτε διαφορετικές φωνές, δηλώνουν ηχηρά πως μεροληπτούν και είναι αναξιόπιστοι για την ενημέρωση και πληροφόρηση.

Το πραγματικό πρόβλημα για τη δημοσιογραφία είναι πως αυτή την πολιτική των Μέσων την προωθούν δημοσιογράφοι και την αποδέχεται η συντριπτική πλειονότητα τους. Το αποτέλεσμα είναι πως η σημερινή δημοσιογραφία στα ΜΜΕ των ολιγαρχών γίνεται όπλο που σκοτώνει την ελευθεροτυπία, τον πλουραλισμό και τη δημοκρατία.