Απεργία μέχρι να αποσυρθεί το νομοσχέδιο-λαιμητόμος για τους εργαζόμενους στα κανάλια και τα ΜΜΕ
Τα δικά μας δικά μας και τα δικά σας επίσης δικά μας. Το σκεπτικό που έχουν τα αφεντικά των μίντια και ειδικά οι καναλάρχες είναι απλό. Μέχρι σήμερα δε, δείχνει να αποδίδει καρπούς, καθώς όλες οι κυβερνήσεις ικανοποιούν το ένα μετά το άλλο τα αιτήματά τους και τους γεμίζουν «δώρα» (όπως τα εκατομμύρια του Πέτσα) – με την καθεμία να πηγαίνει ένα βήμα πιο πέρα στον δρόμο που χάραξε η προκάτοχός της.
Το νομοσχέδιο που εμπνεύστηκε η κυβέρνηση της ΝΔ, σε συνέχεια των εγκλημάτων που έχει διαπράξει εκείνη του ΣΥΡΙΖΑ, αποτελεί τον τελευταίο (αλλά όχι τον ύστατο) κρίκο σε αυτή την αλυσίδα. Όσο για τους εργαζόμενους στον κλάδο, οι οποίοι έχουν ήδη πληγεί βίαια από την προηγούμενη κρίση και την αναδιάρθρωση που πυροδότησε – με λουκέτα, μαζικές απολύσεις, μειώσεις μισθών, πολύμηνες καθυστερήσεις πληρωμών, δημιουργία Μέσων που μοιάζουν με κάτεργα, πλήρη απαξίωση της ενημέρωσης, συστηματική προσπάθεια εξαφάνισης της ερευνητικής και ανεξάρτητης δημοσιογραφίας και υποκατάστασής της με την συστημική προπαγάνδα – ετοιμάζονται τώρα να δεχτούν τη χαριστική βολή.
Από πού να αρχίσει και πού να τελειώσει κανείς. Από την πλήρη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων; Από την παραβίαση ακόμη και του «οχυρού» των 400 κατ’ ελάχιστο θέσεων εργασίας ανά κανάλι πανελλαδικής εμβέλειας; Από τη δυνατότητα που δίνεται στους ιδιοκτήτες στον παραπάνω αριθμό να συνυπολογίζουν μπλοκάκια, συμβάσεις έργου, ακόμη και εργολαβίες, που μπορούν να φτάνουν μέχρι και το 30%, ήτοι 120 εργαζόμενους; Από τη μείωση στα 20 έναντι 25 των ενσήμων κάθε μήνα ως ελάχιστο όριο πλήρους απασχόλησης;
Μήπως από το χάρισμα στους καναλάρχες μίας ετήσιας δόσης της τάξης των 3,5 εκατ. ευρώ και την παραγραφή των προστίμων που τους έχει επιβάλει το ΕΣΡ μετά από μία τριετία; Ή από τις επιπλέον φορολογικές απαλλαγές και την αναβίωση του προκλητικού καθεστώτος της διαπλοκής και του πάρε-δώσε με τις διαφημιστικές εταιρείες;
Η απεργιακή κινητοποίηση που προκηρύχθηκε στα τηλεοπτικά κανάλια και τα κρατικά Μέσα ήρθε μετά από πολλές αναβολές και παλινωδίες της πλειοψηφίας των ΔΣ Ενώσεων. Όλων αυτών που ενώ γνώριζαν πολύ καλά τις προθέσεις των αφεντικών και της κυβέρνησης, έτρεφαν ελπίδες ότι θα μπορούσαν να αποτρέψουν τη νέα δυσμενή εξέλιξη με υπόγεια παζάρια και παρακάλια. Με τους τρόπους, δηλαδή, που έχουν μάθει πολύ καλά εδώ και χρόνια, την ίδια στιγμή που έχουν πάρει διαζύγιο από κάθε μορφής ουσιαστική διεκδίκηση και αγώνα που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες και τα συμφέροντα όσων δήθεν εκπροσωπούν.
Αναμφίβολα, η απεργία είναι αναγκαία, έστω και αυτή τη στιγμή. Η δε σταθερότητα στο αίτημα για άνευ όρων απόσυρση του νομοσχεδίου και η κλιμάκωση των κινητοποιήσεων – ενδεχομένως σε όλο τον κλάδο, έστω και προειδοποιητικά – αποτελούν προϋπόθεση εκ των ων ουκ άνευ για να μην πάνε χαμένα τα μεροκάματα που χάνουν οι εργαζόμενοι.
Δυστυχώς, όμως, οι πλειοψηφίες των ΔΣ ψάχνουν ήδη δρόμο διαφυγής και την κατάλληλη δικαιολογία για να κλείσουν αυτή την «παρένθεση». Ζητούν ένα ελάχιστο αντάλλαγμα από εργοδότες και κυβέρνηση για να μπορέσουν να ισχυριστούν ότι κάτι πέτυχαν και να μην υποχωρήσουν με την ουρά στα σκέλια.
Ο μοναδικός δρόμος για να πετύχει η κινητοποίηση είναι να περάσει στα χέρια όσων έχουν υλικό συμφέρον από αυτήν. Των ίδιων των εργαζόμενων και των συνελεύσεών τους, που μπορούν να πραγματοποιηθούν, με όλες τις προφυλάξεις, ακόμη και εξ’ αποστάσεως αν είναι ανάγκη, έστω και στις δύσκολες και πρωτόγνωρες συνθήκες της πανδημίας.
Το Μέτωπο για την Ανατροπή, τα σχήματα και οι αγωνιστές που το στηρίζουν σε όλη την Ελλάδα, θα συμβάλλουν με όλες τους τις δυνάμεις για να μην πάει χαμένος αυτός ο αγώνας. Για να μην κάνουμε, οι εργαζόμενοι στα κανάλια και σε όλα τα ΜΜΕ, ένα ακόμη βήμα προς τον γκρεμό.
Μέτωπο για την Ανατροπή
(Πανελλαδικό συνδικαλιστικό σχήμα: Πρωτοβουλία για την Ανατροπή στην ΕΣΗΕΑ, Ασύνταχτο Μέτωπο Αγώνα στην ΕΣΗΕΜΘ, Αριστερή Πρωτοβουλία για την Ανατροπή στην ΕΣΠΗΤ, Συναγωνιστές-ριες στην ΕΣΗΕΠΗΝ και την ΕΣΗΕΘΣΤΕΕ)