Ματίνα Παπαχριστούδη στο ΠΡΙΝ του Σαββατοκύριακου
Γέλασε κάθε πικραμένος την περασμένη εβδομάδα, όταν σε δυο ιστοσελίδες αμειβόμενες πλουσιοπάροχα από τη «λίστα Πέτσα», αναρτήθηκε η «είδηση» όσων είπε ο Κ. Μητσοτάκης στο υπουργικό συμβούλιο μαζί με το «ραβασάκι-εντολή» του Μαξίμου για τα σημεία στα οποία πρέπει να δοθεί έμφαση. Η γκάφα των δύο ιστοσελίδων δεν είναι πρωτόγνωρη, τέτοιου είδους «ατυχήματα» έχουν ξανασυμβεί στο παρελθόν στα κατευθυνόμενα ΜΜΕ. Αυτό που αναδείχθηκε είναι η ταπείνωση του δημοσιογραφικού κλάδου, που έχει φτάσει στο μέγιστο επίπεδο.
Αυτό που αναδείχθηκε είναι η ταπείνωση του δημοσιογραφικού κλάδου, που έχει φτάσει στο μέγιστο επίπεδο. Πριν περίπου 15 χρόνια, ένα από τα σημαντικά ζητήματα στους δημοσιογράφους ήταν η μάχη των γραφείων Τύπου. Υπήρχαν εκδότες που ζητούσαν από υπουργούς να προσλάβουν εκεί τους ρεπόρτερ που κάλυπταν το συγκεκριμένο υπουργείο, για να έχουν καλή πρόσβαση στην… πηγή! Από την άλλη, υπήρχε το αίτημα για δημοσίευση των ονομάτων όσων απασχολούνται στα γραφεία Τύπου υπουργείων και πολιτικών, επειδή το «κοινό» όφειλε να γνωρίζει ποιοι δεν ασκούν δημοσιογραφία, αλλά επικοινωνούν συγκεκριμένα συμφέροντα. Υπήρχε και το δημόσιο αίτημα να παραδίδουν τη δημοσιογραφική ταυτότητα για όσο διάστημα υπηρετούν σε γραφεία Τύπου.
Τα μνημόνια έδωσαν τη χαριστική βολή σε ό,τι είχε απομείνει ζωντανό στη δημοσιογραφία. Αρχικά απολύθηκαν οι διαφωνούντες, μετά οι συνδικαλιστές, λίγο αργότερα κατά δεκάδες όλοι οι υπόλοιποι. Πριν καταρρεύσουν, μετά το 2015, οι μεγάλοι διαπλεκόμενοι μιντιακοί όμιλοι, είχαν καταφέρει, με τη συναίνεση των πολιτικά συμπληρωματικών και συνεργαζόμενων παρατάξεων στην ΕΣΗΕΑ, να αναδειχθούν τα γραφεία Τύπου και οι υπηρεσίες επικοινωνίας σε «δημοσιογραφικές θέσεις». Τα non paper κυριάρχησαν επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, απενοχοποιήθηκαν από προπαγανδιστικά-κατευθυνόμενα ρεπορτάζ, καθαγιάστηκαν σε «διευκόλυνση» των Μέσων και των λιγοστών, κακοπληρωμένων συντακτών τους.
Στο «πτώμα» των ρεπορτάζ και των ερευνών άνθησε η δημοσιογραφία των γραφείων Τύπου. Η κυβέρνηση διπλασίασε τις θέσεις δημοσιογράφων σε γραφεία Τύπου και τις επέκτεινε –μετά από συνδικαλιστικό αίτημα– σε όλους τους ΟΤΑ. Όσο για τις ιστοσελίδες, εκεί έχει σχεδόν εκλείψει η δημοσιογραφική εργασία. Υπάρχει μόνο αντιγραφή δελτίων τύπου και non paper…